اشتباه داور و کمبود نفرات مؤثر، عامل باخت استقلال

عبدالله دارابی: مهم‌ترین بازی هفته سوم و جدال برای صدرنشینی در حالی بین سپاهان و استقلال برگزار شد که قبل از بازی، مورایس با اطمینان از ترس استقلال در مصاف با تیمش سخن گفته بود، اما آنچه در زمین رخ داد، با اعتقاد و اطمینان سرمربی پرتغالی سپاهان، بسیار متفاوت بود. نکونام با آگاهی کامل از اختلاف بضاعت تیمش با سپاهان پرمهره، به یک بازی منطقی، مبتنی بر پرس در یک‌سوم خودی، گرفتن فضا از حریف و استفاده از ضدحملات در نیمه اول روی آورد و توانست کناره‌های میزبان را به‌خوبی از کار بیندازد. زردپوشان پرمهره که اسیر تاکتیک اصولی نکونام شده بودند، در دقایق پایانی این نیمه روی اشتباه داور و متعاقب آن پنالتی ناشی از هند مبتدیانه ایمان سلیمی، موفق به بازکردن دروازه میهمان خود شدند. البته در همین نیمه اگر داور خطای احمدزاده را در دقیقه ۹ که مانع حمله آبی‌پوشان شد آوانتاژ می‌داد، یا خطای مسلم زکی‌پور روی حردانی در دقیقه ۲۰ و در حوالی ۱۸ قدم زردپوشان را نادیده نمی‌گرفت، یا با اعلام آفساید اشتباه از یامگا در دقیقه ۲۸ مانع حمله دیگر استقلال نمی‌شد یا همین بازیکن در دقیقه ۴۲ از فرصت به دست آمده در مصاف با نیازمند استفاده لازم را می‌برد، شاید نیمه اول به گونه‌ای متفاوت به پایان می‌رسید! نیمه دوم اما استقلال بازی متفاوتی را به نمایش گذاشت و نسبت به حریف قدرش موقعیت‌های بیشتر و خطرناک‌تری خلق کرد. هرچه دقایق بازی در نیمه دوم سپری می‌شد، این آبی‌پوشان بودند که میزبان را مجبور به عقب‌نشینی تا درون ۱۸ قدم خودش می‌کردند، اگرچه حربه استقلال بیشتر روی ارسال‌های بلند بود اما با توجه به بضاعت این تیم و واقعیت اهمیت کسب نتیجه در فوتبال -‌که قبلا نکونام به درستی به آن اشاره کرده بود- شیوه منطقی و درستی بود که البته واکنش‌های نیازمند، فرصت‌ناشناسی‌های مطهری، کم‌دقتی در ضربات سر آبی‌پوشان روی ارسال‌ها و توپ‌هایی که رمضانی باید برای هم تیمی‌هایش می‌ساخت اما خود می‌نواخت مانع از گل‌زنی استقلال شد تا طلایی‌پوشان اصفهانی برنده جدال بزرگ هفته سوم شوند که البته اشتباه داور در نتیجه‌اش نقش مستقیمی داشت. از حق نگذریم تیم نکونام در این بازی با غافلگیرکردن مورایس بسیار خوب کار کرد؛ به نحوی که هم حریف قدر و پرمهره‌اش را به‌خوبی کنترل کرد و هم فرصت‌های گل‌زنی بیشتری نسبت به سپاهان با آن خط حمله زهردارش داشت. چه‌‌بسا اگر آبی‌پوشان نفرات موثرتری را در اختیار داشتند، با دست پر دیار زاینده‌رود را ترک می‌کردند اما مدیران این تیم گویا بیانیه‌نویسی را مؤثرتر از جذب بازیکنان کارآمد فرض کرده‌اند!