جایزه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران
رویدادی که باید آن را جدی گرفت
سال گذشته وقتی از سوی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران برای داوری رویداد انتخاب برترین گزارش سال دعوت شدم، یاد ایامی افتادم که نمایشگاه و جشنواره مطبوعات در اوج خود بود و برای ما رسانه‌ای‌ها نیز شرکت و دریافت رتبه از آن باعث افتخار.
سال گذشته وقتی از سوی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران برای داوری رویداد انتخاب برترین گزارش سال دعوت شدم، یاد ایامی افتادم که نمایشگاه و جشنواره مطبوعات در اوج خود بود و برای ما رسانه‌ای‌ها نیز شرکت و دریافت رتبه از آن باعث افتخار. به این فکر کردم که چقدر این سال‌ها جای یک رقابت حرفه‌ای در فضای رسانه‌ای خالی بوده و حالا که انجمن صنفی دست به کار شده است چه فرصت مغتنمی که من هم سهمی هرچند کوچک در آن داشته باشم و این‌طور شد که در کنار بزرگانی چون علی‌اکبر قاضی‌زاده، لیلا رستگار، رضا غبیشاوی و سعید ارکان‌زاده تیر و مرداد تابستان 1401 را به خواندن گزارش‌هایی که افشین امیرشاهی دبیر وقت انجمن برایمان می‌فرستاد، گذراندیم. حجم بالای آثار رسیده که تا دقیقه 90 هم متوقف نمی‌شد، باعث می‌شد تا دم‌دم‌های صبح به خواندن ادامه دهم و چه شب‌های سخت دل‌انگیزی!
از برندگان آن سال دو نفرشان امروز در زندان هستند؛ نام‌های آشنای نیلوفر حامدی و الهه محمدی که به‌واسطه کار روزنامه‌نگاری و انجام مأموریت رسانه‌ای نزدیک یک سال است که تن‌شان پشت میله‌های زندان اسیر است و اندیشه‌شان بیشتر از هر روز آزاد. و چه کسی می‌توانست تصور کند از آن گرماگرم تابستان 1401 تا امروز، جامعه چه چیزها را تجربه می‌کند و هریک از ما کدام سوی این جریان می‌ایستیم.
از همان روزهای داوری و در گپ و گفت‌هایی که داوران و دبیر با همدیگر داشتند، بر شکل‌گیری دبیرخانه دائمی این رویداد تأکید می‌شد و دلایل این پیشنهاد نیز به تفصیل و بارها به دوستان انجمن منتقل شد. عزم انجمن و آقای صیادی دبیر آن رویداد نیز همین بود اما اتفاقات سال گذشته بر بسیاری از فعالیت‌ها تأثیر گذاشت. همچنین با تغییر هیئت‌مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران که این‌بار خودم هم عضوی از آن بودم بارها لزوم برگزاری جایزه حرفه‌ای، تخصصی و مستقل در شاخه‌های مختلف روزنامه‌نگاری به بحث گذاشته شد و خوشبختانه همه اعضای هیئت‌مدیره جدید نیز هم‌رأی بودند که تجربه دوره اول باید چراغ راه دوره بعدی باشد و استمرار این گفتن‌ها و شنیدن‌ها درنهایت به راه‌اندازی دومین دوره جایزه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران این‌بار با دبیری امین شول منجر شد.
سال گذشته جایزه صرفا به گزارش‌های رسانه‌ای اختصاص داشت ولی در گام دوم، گفت‌وگو و چندرسانه‌ای نیز به شاخه‌های این رقابت اضافه شد و در حال حاضر آثار در بخش «گزارش مکتوب»، «مصاحبه و میزگرد مکتوب» و «گزارش و مصاحبه چندرسانه‌ای» پذیرفته و داوری می‌شوند. از منظر هیئت‌مدیره و دبیر جشنواره بسط جایزه در این بخش‌ها نسبت به دوره قبل گامی رو به جلو و متناسب با امکانات و شرایط فعلی انجمن بوده است؛ با علم به اینکه درباره برخی دیگر از شاخه‌های تولید محتوا در رسانه که هریک از جایگاه و اهمیت خاص خود برخوردار هستند، فعلا امکان دریافت آثار و داوری وجود نداشت اما برای اضافه‌شدن آنها در دوره‌های بعد از همین امروز فکر شده است.
به‌هرترتیب به دلیل استقلال ذاتی انجمن بهترین فرصت برای همکاران رسانه‌ای فراهم است که در خانه خود حضور یافته و یک رقابت سالم و تخصصی را بدون هیچ نگاه سیاسی و باندی پشت سر بگذارند که البته در این دوره جایزه نیز طبق آمار، تعداد قابل‌توجهی از محتوا دریافت شده که نشان از اهمیت جایزه برای فعالان رسانه دارد.
همچنین انتظار می‌رود با داوری علمی و سخت‌گیرانه، خروجی جوایز نیز به گونه‌ای باشد که مطالعه و تحلیل هریک از آثار برگزیده، کلاس درسی برای کسانی باشد که می‌خواهند با یک گزارش و گفت‌وگوی استاندارد و فرایند تولید آن آشنا شوند.
درنهایت امید می‌رود با حمایت جامعه رسانه‌ای و دریافت نقد و نظرهای منصفانه و پیش‌برنده بتوان زیرساخت‌های این جایزه را استوار بنیان گذاشت تا در استمرار برگزاری به یکی از رقابت‌های معتبر ملی تبدیل شود.
