چون فرزند ندارد کتک بخورد؟

عصر ایران: در پی انتشار فیلمی از برخورد شرم‌آور و زشت چند نفر با یک زن در مقابل مدرسه 13 آبان که بازخورد وسیعی در فضای مجازی داشت، خبرگزاری فارس نوشت: بررسی‌های تکمیلی و هویتی نشان می‌دهد این زن 54‌ساله هیچ فرزندی در مدرسه دخترانه 13 آبان تهرانسر ندارد و در طول چند ساعت حضورش در مقابل مدرسه بارها اقدام به تشویق دانش‌آموزان و عابران به سردادن شعارهای ساختارشکنانه کرده است. در‌این‌باره دو نکته زیر درخورتوجه است:

1 - اطلاعیه‌های پلیس و سازمان قضائی نیروهای مسلح و نیز وزیر کشور در نکوهش اقدام آن چند نفر در برخورد با یک زن، از دو نظر ارزشمند بود؛ اول اینکه لاپوشانی نکردند و تبری جستند و دوم اینکه خاطیان را به‌سرعت شناسایی و دستگیر کردند.

حال نوبت قوه قضائیه است که با اقدام قاطع و قانونی خود، به افکار عمومی که از این رفتار غیرانسانی و غیرشرعی و غیرقانونی جریحه‌دار شده است، آرامش و اعتماد بدهد؛ به‌ویژه آنکه متهمان جزء افرادی هستند که برخی مدعی مصونیت آهنین آنها هستند. در واقع مهم‌‌تر از اجرای عدالت درباره این افراد، ارسال این پیام به جامعه است که برای دستگاه قضائی، خودی و غیرخودی فرقی ندارد. منتظر بی‌اثرکردن لابی‌های احتمالی و رأی قاطعانه و اجرای بی‌چون‌وچرای آن هستیم.

2 - منصفانه باید گفت که خبرگزاری فارس نیز در کنار این ادعا که آن خانم، مادر هیچ‌کدام از دانش‌آموزان مدرسه نبود، این را هم نوشته که شیوه برخورد با او نامناسب بوده است.

اما یک نکته را باید فراتر از نحوه برخورد مورد توجه قرار داد و آن، اصل برخورد است. گیریم که آن زن شعار هم داده یا از دیگران خواسته شعار بدهند. آیا کسی حق دارد با چنین شخصی، این‌گونه وقیحانه و غیرانسانی رفتار کند؟

مگر در طول ناآرامی‌های چند ماه اخیر، مسئولان نمی‌گفتند که ما با معترضان برخورد نمی‌کنیم و فقط در حال مقابله با کسانی هستیم که به مردم و اموال عمومی آسیب می‌زنند؟ گیریم که این خانم هم چند تا شعار داده و به دیگران هم گفته شعار دهید! آیا شیشه شکسته؟ بانک یا سطل زباله آتش زده؟ با قمه به نیروهای امنیتی حمله کرده؟ راه را بسته؟ به اموال عمومی آسیب زده؟ خیر! او فقط اعتراض کرده است. حرف‌های مسئولان این کشور در پنج ماه گذشته را در گوگل جست‌و‌جو کنید: کسی نمانده که نگوید اعتراض حق همه است. ساده‌تر و معمولی‌تر و بی‌خطرتر از شعاردادن - که فقط صدا و کلمه است - مگر داریم؟! مگر قرن‌ها شیعه به این افتخار نکرده که مولا علی علیه‌السلام اجازه می‌داده خوارج حتی در میان خطبه‌هایش در مسجد و در میان همه مردم، علیه او حرف بزنند و خود امام، امنیت آنها را تضمین و تأمین می‌کرد؟