پيشخوان
چشم‌انداز ايران
شماره جدید چشم‌انداز ایران به مدیرمسئولی لطف‌الله میثمی به مناسبت چهلمین روز درگذشت استاد آواز ایران «محمدرضا شجریان» با یادداشت‌ها و مقالات تحلیلی درباره این شخصیت بزرگ فرهنگی ایران منتشر شده است. گفت‌وگوهایی با علی‌اکبر شکارچی و حسام‌الدین سراج و مجتبی میرطهماسب در كنار یادداشتی از هادی خانیكی با عنوان «شجریان؛ سرمایه نمادین و زبان معیار» و «شجریان سرو مینَوی موسیقی ایران» از علی مغازه‌ای جزء خواندنی‌های این بخش است. همچنین میثمی در سرمقاله این شماره با عنوان «فرصت‌ها را مغتنم شماریم» سعی كرده به این سؤال جواب دهد كه با آمریكای بعد از انتخابات2020 چه كار می‌شود كرد. او پیشنهاد داده است: « در کنار برخوردهای متعارف و دیپلماتیک با آمریکا، پیشنهاد می‌کنم هم جامعه مدنی و هم نظام تمامی نخبه‌ها و متفکران آمریکایی را که تعداد زیادی هستند، رصد کرده و با آنها ارتباطاتی برقرار شود تا در درازمدت آنها اجازه ندهند به حقوق ما و دیگر ملت‌ها تجاوز شود». جنگ کی تمام می‌شود؟ عنوان مقاله‌ای است كه در آن احمد هاشمی به نقد و بررسی کتاب «کارنامه دولت جنگ» از منظر بیم‌و‌امیدهای دوران پساترامپ پرداخته است. كتابی كه از زبان
چند كارگزار زمان دفاع مقدس به آن دوران پرداخته است. درگذشت آیت‌الله صانعی از موضوعات مورد توجه این شماره است كه با موضوعات اجتهاد پویا در گفت‌وگو با فخرالدین صانعی و همچنین فقیه نواندیش در یادداشتی دیگر مطرح شده است.
مقالات از تاریخ تا تاریخ نوشته مهدی فخرزاده، کنفرانس گوادلوپ و چرخش قدرت‌ها مجموعه خاطرات احمد غضنفرپور و گفت‌وگو با ابوالحسن فیاض انوش درباره اسلام و ایران؛ تأملی در سقوط ساسانیان به دست اعراب نیز در این نشریه فرهنگی تحلیلی به چشم می‌خورد. در بوته جسم «جانگدازی» کردن، مقاله‌ای درباره حسین فاطمی از ناصر تکمیل‌همایون است. دیگر مقالات مانند جامعه ایران و پساسكولاریسم از محمد محمدی‌گرگانی و شفافیت و نظارت: راه اصلاح امور در قوه قضائیه نوشته محمدعلی دادخواه و همچنین در حاشیه حوادث کلیسای نتردام از دیگر مطالب منتشرشده در شماره آبان و آذر 99 است.
از بادکوبه و چیزهای دیگر
سال‌ها پیش روزنامه اطلاعات به بهانه معرفی یکی از کارهایش درباره او نوشته بود:
« از‌جمله نویسندگان ایرانی است که در فراتر از مرزهای ایران معروف‌تر و نامدارتر از داخل ایران است». علت آن نیز از نگاه ستون‌نویس روزنامه روشن بود؛ کتاب «از بادکوبه و چیزهای دیگر، یادداشت‌های سفر به جمهوری آذربایجان» به‌تازگی از چاپ درآمده و به شتاب در درون و بیرون از کشور سر‌و‌صدا کرده بود. همان هنگام مجله ایرانشناسی، ویژه پژوهش در تاریخ، تمدن و فرهنگ ایرانی چاپ مریلند آمریکا، در شماره فروردین خود پس از نقد و معرفی کتاب و ستایش از نویسنده آن، از محتویات تکان‌دهنده کتاب اظهار بهت و شگفتی
کرده بود. درباره آن محتویات، یک مجله دیگر ایرانی، مجله حافظ، پیش‌تر نوشته بود: «این زنگ هشداردهی است از طرف یک ایرانی غیور، وطن‌پرست، آگاه، ریزبین، دردآشنا، دلسوز، با قلم بسیار توانا. نویسنده‌ای چیره‌دست و تیزبین و یک استاد آشنا به بازی‌های سیاسی روز و تجربه آموخته از بازی‌های بازیگران گذشته».
واکنش‌ها به انتشار کتاب گسترده بود؛ از این‌رو هزاران نسخه پس از چاپ آن در سال ۱۳۸۴ بی‌درنگ به فروش رفت و به‌سرعت به چاپ دوم رسید و آن‌گونه که نویسنده خود می‌گوید، چاپ‌های متعدد می‌توانست پشت‌سر‌هم اتفاق بیفتد. با‌این‌حال نظر نویسنده چیز دیگری بود. کتاب «از بادکوبه و چیزهای دیگر» اثر ماندگار نویسنده و روزنامه‌نگار اردبیلی، ناصر همرنگ، اکنون پس از نزدیک به 15 سال، با افزوده‌های فراوان از سوی انتشارات زعیم به چاپ
رسیده است. این اثر یادداشت‌هایی انبوه و نو از سفرهای متعدد نویسنده به جمهوری آذربایجان را
در‌بر می‌گیرد. در این اثر، ناگهان با مجموعه‌ای از رخدادهای غیر‌منتظره و پیش‌بینی‌نشده در ارتباط با جمهوری آذربایجان روبه‌رو می‌شویم که پیش از این هیچ‌کدام از آنها را نشنیده‌ایم.
نگاه نویسنده به حوادث و رخدادهای این جمهوری و نیز به موجودیت و پدیدارشناسی آن، به‌گونه‌ای است که ما را به اعماق واقعیت‌های زیر‌پوستی آن می‌برد و چشم‌اندازی نو و بکر از همه حقایق آن می‌گستراند. این نگاه بسیار نو و در‌عین‌حال تکان‌دهنده است. نثر کتاب روان، بدیع، جذاب و در‌عین‌حال شفاف و گویاست و نگاه حساس و دقیق نویسنده به لایه‌های گوناگون هویت، فرهنگ و سیاست در این کشور همسایه را به نمایش می‌گذارد. توضیحاتی که در کتاب داده می‌شود، چنان دقیق و کامل است که اگر بگوییم خواننده با مطالعه آنها خود را در معرض دانسته‌هایی می‌بیند که پیش از این درباره جمهوری آذربایجان، جایی آنها را نه خوانده و نه شنیده است، سخن به
گزافه نگفته‌ایم.
چشم‌انداز ايران
شماره جدید چشم‌انداز ایران به مدیرمسئولی لطف‌الله میثمی به مناسبت چهلمین روز درگذشت استاد آواز ایران «محمدرضا شجریان» با یادداشت‌ها و مقالات تحلیلی درباره این شخصیت بزرگ فرهنگی ایران منتشر شده است. گفت‌وگوهایی با علی‌اکبر شکارچی و حسام‌الدین سراج و مجتبی میرطهماسب در كنار یادداشتی از هادی خانیكی با عنوان «شجریان؛ سرمایه نمادین و زبان معیار» و «شجریان سرو مینَوی موسیقی ایران» از علی مغازه‌ای جزء خواندنی‌های این بخش است. همچنین میثمی در سرمقاله این شماره با عنوان «فرصت‌ها را مغتنم شماریم» سعی كرده به این سؤال جواب دهد كه با آمریكای بعد از انتخابات2020 چه كار می‌شود كرد. او پیشنهاد داده است: « در کنار برخوردهای متعارف و دیپلماتیک با آمریکا، پیشنهاد می‌کنم هم جامعه مدنی و هم نظام تمامی نخبه‌ها و متفکران آمریکایی را که تعداد زیادی هستند، رصد کرده و با آنها ارتباطاتی برقرار شود تا در درازمدت آنها اجازه ندهند به حقوق ما و دیگر ملت‌ها تجاوز شود». جنگ کی تمام می‌شود؟ عنوان مقاله‌ای است كه در آن احمد هاشمی به نقد و بررسی کتاب «کارنامه دولت جنگ» از منظر بیم‌و‌امیدهای دوران پساترامپ پرداخته است. كتابی كه از زبان
چند كارگزار زمان دفاع مقدس به آن دوران پرداخته است. درگذشت آیت‌الله صانعی از موضوعات مورد توجه این شماره است كه با موضوعات اجتهاد پویا در گفت‌وگو با فخرالدین صانعی و همچنین فقیه نواندیش در یادداشتی دیگر مطرح شده است.
مقالات از تاریخ تا تاریخ نوشته مهدی فخرزاده، کنفرانس گوادلوپ و چرخش قدرت‌ها مجموعه خاطرات احمد غضنفرپور و گفت‌وگو با ابوالحسن فیاض انوش درباره اسلام و ایران؛ تأملی در سقوط ساسانیان به دست اعراب نیز در این نشریه فرهنگی تحلیلی به چشم می‌خورد. در بوته جسم «جانگدازی» کردن، مقاله‌ای درباره حسین فاطمی از ناصر تکمیل‌همایون است. دیگر مقالات مانند جامعه ایران و پساسكولاریسم از محمد محمدی‌گرگانی و شفافیت و نظارت: راه اصلاح امور در قوه قضائیه نوشته محمدعلی دادخواه و همچنین در حاشیه حوادث کلیسای نتردام از دیگر مطالب منتشرشده در شماره آبان و آذر 99 است.
از بادکوبه و چیزهای دیگر
سال‌ها پیش روزنامه اطلاعات به بهانه معرفی یکی از کارهایش درباره او نوشته بود:
« از‌جمله نویسندگان ایرانی است که در فراتر از مرزهای ایران معروف‌تر و نامدارتر از داخل ایران است». علت آن نیز از نگاه ستون‌نویس روزنامه روشن بود؛ کتاب «از بادکوبه و چیزهای دیگر، یادداشت‌های سفر به جمهوری آذربایجان» به‌تازگی از چاپ درآمده و به شتاب در درون و بیرون از کشور سر‌و‌صدا کرده بود. همان هنگام مجله ایرانشناسی، ویژه پژوهش در تاریخ، تمدن و فرهنگ ایرانی چاپ مریلند آمریکا، در شماره فروردین خود پس از نقد و معرفی کتاب و ستایش از نویسنده آن، از محتویات تکان‌دهنده کتاب اظهار بهت و شگفتی
کرده بود. درباره آن محتویات، یک مجله دیگر ایرانی، مجله حافظ، پیش‌تر نوشته بود: «این زنگ هشداردهی است از طرف یک ایرانی غیور، وطن‌پرست، آگاه، ریزبین، دردآشنا، دلسوز، با قلم بسیار توانا. نویسنده‌ای چیره‌دست و تیزبین و یک استاد آشنا به بازی‌های سیاسی روز و تجربه آموخته از بازی‌های بازیگران گذشته».
واکنش‌ها به انتشار کتاب گسترده بود؛ از این‌رو هزاران نسخه پس از چاپ آن در سال ۱۳۸۴ بی‌درنگ به فروش رفت و به‌سرعت به چاپ دوم رسید و آن‌گونه که نویسنده خود می‌گوید، چاپ‌های متعدد می‌توانست پشت‌سر‌هم اتفاق بیفتد. با‌این‌حال نظر نویسنده چیز دیگری بود. کتاب «از بادکوبه و چیزهای دیگر» اثر ماندگار نویسنده و روزنامه‌نگار اردبیلی، ناصر همرنگ، اکنون پس از نزدیک به 15 سال، با افزوده‌های فراوان از سوی انتشارات زعیم به چاپ
رسیده است. این اثر یادداشت‌هایی انبوه و نو از سفرهای متعدد نویسنده به جمهوری آذربایجان را
در‌بر می‌گیرد. در این اثر، ناگهان با مجموعه‌ای از رخدادهای غیر‌منتظره و پیش‌بینی‌نشده در ارتباط با جمهوری آذربایجان روبه‌رو می‌شویم که پیش از این هیچ‌کدام از آنها را نشنیده‌ایم.
نگاه نویسنده به حوادث و رخدادهای این جمهوری و نیز به موجودیت و پدیدارشناسی آن، به‌گونه‌ای است که ما را به اعماق واقعیت‌های زیر‌پوستی آن می‌برد و چشم‌اندازی نو و بکر از همه حقایق آن می‌گستراند. این نگاه بسیار نو و در‌عین‌حال تکان‌دهنده است. نثر کتاب روان، بدیع، جذاب و در‌عین‌حال شفاف و گویاست و نگاه حساس و دقیق نویسنده به لایه‌های گوناگون هویت، فرهنگ و سیاست در این کشور همسایه را به نمایش می‌گذارد. توضیحاتی که در کتاب داده می‌شود، چنان دقیق و کامل است که اگر بگوییم خواننده با مطالعه آنها خود را در معرض دانسته‌هایی می‌بیند که پیش از این درباره جمهوری آذربایجان، جایی آنها را نه خوانده و نه شنیده است، سخن به
گزافه نگفته‌ایم.