بفرمایید ماست‌مالی!
جنجال‌ها درباره فینال عجیب‌وغریب جام حذفی که 12 خردادماه در «فولاد آرنا» برگزار شد به اتمام رسید؛ برخلاف رأی کمیته اخلاق که مسببان آن اتفاقات زشت را به‌ترتیب پنج و دو سال از تمام فعالیت‌های فوتبالی محروم کرده بود، به‌ناگاه کمیته استیناف وارد گود شد و با ردکردن رأی کمیته اخلاق، خبر داد که «هیچ‌یک» از مسئولان سازمان لیگ تقصیری نداشته‌اند و هیچ‌کدام هم مشمول محرومیتی نمی‌شوند. فینال جام حذفی قرار بود بین تیم‌های پرسپولیس و داماش گیلانیان رأس ساعت 21 برگزار شود، ولی در اقدامی عجیب‌وغریب با دو ساعت تأخیر برگزار شد تا بعد از درگیری بین تماشاگران و شکسته‌شدن صندلی‌ها بالاخره رأس ساعت 23 شب شروع شود و یکی از طولانی‌ترین شب‌های فوتبالی ایران را رقم بزند. آن اتفاق در حالی رخ داد که هیچ‌یک از مسئولان سازمان لیگ حاضر به عذرخواهی نشدند و بالطبع مسئولان فدراسیون فوتبال هم سروکله‌شان پیدا نشد تا درباره آن بازی عجیب اظهارنظر کنند. دست‌آخر اما قرار بر آن شد تا کمیته‌ای تشکیل و سریع به اتفاقات رخ‌داده شده رسیدگی شود. البته واژه «سریع» بیشتر شبیه به یک «جوک» بود، چون تقریبا بعد از خاموشی ارگان‌ها و نهادهای مختلف در وزارت
ورزش و فدراسیون فوتبال، بالاخره این کمیته اخلاق بود که آستین را بالا زد و رأی مدنظرش را صادر کرد؛ طبق آرای منتشرشده توسط این کمیته، حیدر بهاروند، رئیس سازمان لیگ و سعید فتاحی، مسئول برگزاری رقابت‌ها، به مدت پنج و دو سال از تمام فعالیت‌های فوتبالی محروم شدند. فدراسیون‌نشین‌ها اما بلافاصله بعد از اعلام رأی خبر دادند که کمیته اخلاق صلاحیت رسیدگی به این پرونده را ندارد و باید کار به کمیته استیناف کشیده شود. بهاروند و طالقانی (یکی دیگر از اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال و رئیس هیئت استان خوزستان) که پایشان در این پرونده گیر بود، از نزدیکان مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال بودند و با بی‌اعتنایی‌کردن چندباره به کمیته اخلاق، خیالشان راحت بود که خطری آنها را تهدید نمی‌کند. چرا؟ دلیلش بسیار روشن است؛ کمیته استیناف با نظر مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، معرفی می‌شود و این دو نفر که از حلقه نزدیکان تاج بودند می‌دانستند که با کشیده‌شدن کار به کمیته استیناف دوباره به فعالیت‌هایشان در فوتبال ادامه خواهند داد.
این اتفاق هم رخ داد؛ درست مطابق با انتظاری که می‌رفت، کمیته استیناف رأی به برائت همه نزدیکان مهدی تاج در این پرونده داد. موضوع مشخص اینکه دوباره حیدر بهاروند و سعید فتاحی می‌توانند با «قدرت» به کارشان ادامه دهند. کمیته استیناف در رأی نهایی‌اش عنوان کرده که افراد مذکور هیچ تقصیری در رخ‌دادن وقایع زشت بازی فینال جام حذفی نداشته‌اند. طبق ادعای این کمیته (هرچند به صورت مشخص عنوان نشده) مسئولیت تأمین امنیت بازی برعهده یگان ویژه است و اتفاقاتی که رخ داده همه امنیتی بوده و تقصیری متوجه نزدیکان فدراسیون فوتبال نبوده است. البته پیش‌تر مهدی تاج هم در کنفرانس خبری‌ای که ترتیب داده بود، تلاش زیادی کرده بود تا نگاه‌ها را از روی دوستانش بردارد و متوجه یگان ویژه کند. او گفته بود مسئله اصلی ضعف در تأمین امنیت بازی بوده نه موضوع اجرائی. در نتیجه نباید خطری دوستانش را تهدید کند. نکته‌ای که اما بوی «ماست‌مالی» در حکم کمیته استیناف را می‌دهد همین موضوع امنیت است؛ یکی از مهم‌ترین تقصیراتی که بر گردن حیدر بهاروند و سعید فتاحی بوده اینکه اصرار داشتند بازی هرطور شده در ورزشگاه فولاد برگزار شود؛ اصرار آنها برخلاف خواست یگان ویژه و
نیروهای اطلاعاتی بوده است؛ این موضوعی است که پیش‌تر خود تاج هم به آن در کنفرانس خبری‌اش اشاره کرده بود. «تنها چیزی که ایراد سازمان لیگ بوده این است که ناجا و واجا توصیه کردند بازی در ورزشگاه غدیر برگزار شود، اما اصرار سعید فتاحی بر این بود که بازی باید در ورزشگاه شهدای فولاد برگزار شود. ... شاید اگر در جلسه شورای تأمین ما ورزشگاه غدیر را قبول می‌کردیم این اتفاقات نمی‌افتاد». حالا فقط کافی است همه‌چیز را کنار گذاشته و فقط یک‌بار دیگر این جملات مهدی تاج با رأی عجیب‌وغریب کمیته استیناف کنار هم چیده شود؛ کمیته استیناف به درستی خبر داده که کار کمیته اخلاق نبوده که به این پرونده ورود کند؛ استیناف به موضوعات مختلفی اشاره می‌کند که برقراری امنیت بازی برعهده دوستان مهدی تاج نبوده است، ولی چطور می‌شود که اشاره‌ای به اصرار عجیب‌وغریب سعید فتاحی مبنی‌بر برگزاری بازی فینال در ورزشگاه فولاد، آن هم بدون درنظرگرفتن هشدارهای واجا و ناجا نمی‌کند؟ مگر نه‌اینکه خود رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت اعلام کرده که سازمان لیگ در این زمینه مرتکب اشتباه شده است؟ مگر نه‌اینکه کمیته اخلاق (بدون درنظرگرفتن صلاحیتش) به این نتیجه رسیده که
مسئولان سازمان لیگ اهمال و کم‌کاری کرده‌اند؟ چطور می‌شود که کمیته استیناف به راحتی از این اشتباه و اصرار بزرگ چشم‌پوشی می‌کند و خودش را مقامی عادل و بی‌طرف می‌داند و بعد اعلام می‌کند افراد مذکور هیچ‌گونه تقصیری ندارند؟ مگر نه‌اینکه ممکن بود اگر بازی در ورزشگاه غدیر برگزار می‌شد اتفاقات زشتی رخ نمی‌داد؟ پس اصرار عجیب‌وغریب مسئولان سازمان لیگ به انجام بازی در «فولاد آرنا» با کدام منطقی نادیده گرفته شده است؟ چطور متر و معیار دو کمیته حقوقی در فدراسیون فوتبال آن‌قدر با هم تفاوت دارد که همه‌چیز «صفر و صد» است؟ می‌شود از یک نگاه حقوقی افراد مذکور را چندسال از فعالیت‌های فوتبالی محروم و از نگاهی دیگر آنها را بدون تقصیر جلوه داد؟ با کاری که کمیته استیناف کرده، پاسخش «بله» است، ولی اگر کمیته استیناف نه در «حرف»، بلکه در «عمل» کمیته‌ای مستقل بود، آیا باز هم تقصیر و اصرار مسئولان سازمان لیگ مبنی‌بر انجام بازی در ورزشگاه فولاد را به همین راحتی نادیده می‌گرفت؟ اگر آنها «استقلال» کامل داشتند آیا باز هم در انتهای رأی صادرشده‌شان می‌نوشتند: «رأی صادره قطعی است»؟
جنجال‌ها درباره فینال عجیب‌وغریب جام حذفی که 12 خردادماه در «فولاد آرنا» برگزار شد به اتمام رسید؛ برخلاف رأی کمیته اخلاق که مسببان آن اتفاقات زشت را به‌ترتیب پنج و دو سال از تمام فعالیت‌های فوتبالی محروم کرده بود، به‌ناگاه کمیته استیناف وارد گود شد و با ردکردن رأی کمیته اخلاق، خبر داد که «هیچ‌یک» از مسئولان سازمان لیگ تقصیری نداشته‌اند و هیچ‌کدام هم مشمول محرومیتی نمی‌شوند. فینال جام حذفی قرار بود بین تیم‌های پرسپولیس و داماش گیلانیان رأس ساعت 21 برگزار شود، ولی در اقدامی عجیب‌وغریب با دو ساعت تأخیر برگزار شد تا بعد از درگیری بین تماشاگران و شکسته‌شدن صندلی‌ها بالاخره رأس ساعت 23 شب شروع شود و یکی از طولانی‌ترین شب‌های فوتبالی ایران را رقم بزند. آن اتفاق در حالی رخ داد که هیچ‌یک از مسئولان سازمان لیگ حاضر به عذرخواهی نشدند و بالطبع مسئولان فدراسیون فوتبال هم سروکله‌شان پیدا نشد تا درباره آن بازی عجیب اظهارنظر کنند. دست‌آخر اما قرار بر آن شد تا کمیته‌ای تشکیل و سریع به اتفاقات رخ‌داده شده رسیدگی شود. البته واژه «سریع» بیشتر شبیه به یک «جوک» بود، چون تقریبا بعد از خاموشی ارگان‌ها و نهادهای مختلف در وزارت
ورزش و فدراسیون فوتبال، بالاخره این کمیته اخلاق بود که آستین را بالا زد و رأی مدنظرش را صادر کرد؛ طبق آرای منتشرشده توسط این کمیته، حیدر بهاروند، رئیس سازمان لیگ و سعید فتاحی، مسئول برگزاری رقابت‌ها، به مدت پنج و دو سال از تمام فعالیت‌های فوتبالی محروم شدند. فدراسیون‌نشین‌ها اما بلافاصله بعد از اعلام رأی خبر دادند که کمیته اخلاق صلاحیت رسیدگی به این پرونده را ندارد و باید کار به کمیته استیناف کشیده شود. بهاروند و طالقانی (یکی دیگر از اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال و رئیس هیئت استان خوزستان) که پایشان در این پرونده گیر بود، از نزدیکان مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال بودند و با بی‌اعتنایی‌کردن چندباره به کمیته اخلاق، خیالشان راحت بود که خطری آنها را تهدید نمی‌کند. چرا؟ دلیلش بسیار روشن است؛ کمیته استیناف با نظر مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، معرفی می‌شود و این دو نفر که از حلقه نزدیکان تاج بودند می‌دانستند که با کشیده‌شدن کار به کمیته استیناف دوباره به فعالیت‌هایشان در فوتبال ادامه خواهند داد.
این اتفاق هم رخ داد؛ درست مطابق با انتظاری که می‌رفت، کمیته استیناف رأی به برائت همه نزدیکان مهدی تاج در این پرونده داد. موضوع مشخص اینکه دوباره حیدر بهاروند و سعید فتاحی می‌توانند با «قدرت» به کارشان ادامه دهند. کمیته استیناف در رأی نهایی‌اش عنوان کرده که افراد مذکور هیچ تقصیری در رخ‌دادن وقایع زشت بازی فینال جام حذفی نداشته‌اند. طبق ادعای این کمیته (هرچند به صورت مشخص عنوان نشده) مسئولیت تأمین امنیت بازی برعهده یگان ویژه است و اتفاقاتی که رخ داده همه امنیتی بوده و تقصیری متوجه نزدیکان فدراسیون فوتبال نبوده است. البته پیش‌تر مهدی تاج هم در کنفرانس خبری‌ای که ترتیب داده بود، تلاش زیادی کرده بود تا نگاه‌ها را از روی دوستانش بردارد و متوجه یگان ویژه کند. او گفته بود مسئله اصلی ضعف در تأمین امنیت بازی بوده نه موضوع اجرائی. در نتیجه نباید خطری دوستانش را تهدید کند. نکته‌ای که اما بوی «ماست‌مالی» در حکم کمیته استیناف را می‌دهد همین موضوع امنیت است؛ یکی از مهم‌ترین تقصیراتی که بر گردن حیدر بهاروند و سعید فتاحی بوده اینکه اصرار داشتند بازی هرطور شده در ورزشگاه فولاد برگزار شود؛ اصرار آنها برخلاف خواست یگان ویژه و
نیروهای اطلاعاتی بوده است؛ این موضوعی است که پیش‌تر خود تاج هم به آن در کنفرانس خبری‌اش اشاره کرده بود. «تنها چیزی که ایراد سازمان لیگ بوده این است که ناجا و واجا توصیه کردند بازی در ورزشگاه غدیر برگزار شود، اما اصرار سعید فتاحی بر این بود که بازی باید در ورزشگاه شهدای فولاد برگزار شود. ... شاید اگر در جلسه شورای تأمین ما ورزشگاه غدیر را قبول می‌کردیم این اتفاقات نمی‌افتاد». حالا فقط کافی است همه‌چیز را کنار گذاشته و فقط یک‌بار دیگر این جملات مهدی تاج با رأی عجیب‌وغریب کمیته استیناف کنار هم چیده شود؛ کمیته استیناف به درستی خبر داده که کار کمیته اخلاق نبوده که به این پرونده ورود کند؛ استیناف به موضوعات مختلفی اشاره می‌کند که برقراری امنیت بازی برعهده دوستان مهدی تاج نبوده است، ولی چطور می‌شود که اشاره‌ای به اصرار عجیب‌وغریب سعید فتاحی مبنی‌بر برگزاری بازی فینال در ورزشگاه فولاد، آن هم بدون درنظرگرفتن هشدارهای واجا و ناجا نمی‌کند؟ مگر نه‌اینکه خود رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت اعلام کرده که سازمان لیگ در این زمینه مرتکب اشتباه شده است؟ مگر نه‌اینکه کمیته اخلاق (بدون درنظرگرفتن صلاحیتش) به این نتیجه رسیده که
مسئولان سازمان لیگ اهمال و کم‌کاری کرده‌اند؟ چطور می‌شود که کمیته استیناف به راحتی از این اشتباه و اصرار بزرگ چشم‌پوشی می‌کند و خودش را مقامی عادل و بی‌طرف می‌داند و بعد اعلام می‌کند افراد مذکور هیچ‌گونه تقصیری ندارند؟ مگر نه‌اینکه ممکن بود اگر بازی در ورزشگاه غدیر برگزار می‌شد اتفاقات زشتی رخ نمی‌داد؟ پس اصرار عجیب‌وغریب مسئولان سازمان لیگ به انجام بازی در «فولاد آرنا» با کدام منطقی نادیده گرفته شده است؟ چطور متر و معیار دو کمیته حقوقی در فدراسیون فوتبال آن‌قدر با هم تفاوت دارد که همه‌چیز «صفر و صد» است؟ می‌شود از یک نگاه حقوقی افراد مذکور را چندسال از فعالیت‌های فوتبالی محروم و از نگاهی دیگر آنها را بدون تقصیر جلوه داد؟ با کاری که کمیته استیناف کرده، پاسخش «بله» است، ولی اگر کمیته استیناف نه در «حرف»، بلکه در «عمل» کمیته‌ای مستقل بود، آیا باز هم تقصیر و اصرار مسئولان سازمان لیگ مبنی‌بر انجام بازی در ورزشگاه فولاد را به همین راحتی نادیده می‌گرفت؟ اگر آنها «استقلال» کامل داشتند آیا باز هم در انتهای رأی صادرشده‌شان می‌نوشتند: «رأی صادره قطعی است»؟