به‌راستی فدراسیون فوتبال از جان ازبکستان چه می‌خواهد؟
چون در روزهای گذشته به اکثر مشکلات مملکت در این ستون پرداخته‌ایم و در کمال تعجب حل‌شان هم کرده‌ایم، امروز خدا را شکر مشکل خاصی در کشور دیده نمی‌شود. خوشبختانه با تلاش‌های مجدانه عزیزان، ملی‌گرایی تقویت شده، شاپورها جانمایی و نصب شده‌اند، بحران آب تا حد خوبی مهار شده، رسایی آرام‌تر است، ظریف صحبت نمی‌کند و همان‌طور که می‌بینید مشکل خاصی وجود ندارد.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
چون در روزهای گذشته به اکثر مشکلات مملکت در این ستون پرداخته‌ایم و در کمال تعجب حل‌شان هم کرده‌ایم، امروز خدا را شکر مشکل خاصی در کشور دیده نمی‌شود. خوشبختانه با تلاش‌های مجدانه عزیزان، ملی‌گرایی تقویت شده، شاپورها جانمایی و نصب شده‌اند، بحران آب تا حد خوبی مهار شده، رسایی آرام‌تر است، ظریف صحبت نمی‌کند و همان‌طور که می‌بینید مشکل خاصی وجود ندارد.
حالا که شرایط کمی آرام‌تر شده، من با خیال راحت می‌توانم به دغدغه‌های شخصی‌ام در این ستون بپردازم. اگر شما هم مثل من تنها پناهگاه‌تان فوتبال باشد، حتما می‌دانید که دوباره با ایجاد وقفه در بازی‌های باشگاهی و شروع‌شدن بازی‌های ملی، بمب خورده توی تنها پناهگاه‌مان. خدا لعنت کند فیفا را. باور کنید، باور کنید اینها سادیسم دارند.
آدم تا گرم دنبال‌کردن بازی‌های تیمش می‌شود فیفا یهو می‌پرد وسط و با لبخند موذیانه‌اش می‌گوید: «زیادی داره بهتون خوش می‌گذره شیطونا. یه وُله ببینیم، یکم [...] توی عیشتون دوباره برمی‌گردیم». فدراسیون فوتبال کشور هم انصافا با وجود بی‌مهری‌های منتقدان، خالصانه تلاش می‌کند اعصاب علاقه‌مندان به فوتبال را در حد وسع خودش خراب کند و در آخرین دستاوردش، در یک تورنمنت چهارجانبه شرکت کرده که شرایط مسابقه به این شکل است که اگر ما در مسابقه اول کیپ‌ورد را ببریم، با برنده مصر و ازبکستان بازی خواهیم کرد. همان‌طور که همچنان بعد از سال‌ها این سؤال مطرح است که مارها از جان عسگر چه می‌خواهند، این سؤال هم مطرح است که به‌راستی فدراسیون فوتبال ایران از جان ازبکستان چه می‌خواهد؟ واقعا این تکرر بازی با ازبکستان دیگر عجیب شده. ازبکستان در این چند سال بیشتر از آنکه خانواده‌اش را دیده باشد، امیر قلعه‌نویی را دیده است. من نمی‌دانم عزیزان فدراسیون دنبال چه می‌گردند در ازبکستان؟ حقیقتا هدف‌تان چیست؟ فکر می‌کنید ازبکستان عوض می‌شود هر دفعه؟ حریف‌تان در جام جهانی شبیه به ازبکستان بازی می‌کند؟ تصورتان این است که ازبکستان در بازی‌های قبلی جرزنی کرده و کله‌تان عصبی شده و می‌گویید یه دست دیگه بزنیم این دفعه می‌بریم‌تان؟ علاقه شخصی دارید به حوزه آسیای میانه؟ انتقام جنگ‌های ازبکان خانات بخارا علیه صفویان را می‌خواهید بگیرید؟
من واقعا متوجه نمی‌شوم. البته روزنه امیدی که وجود دارد این است که اگر مصر، ازبکستان را ببرد و ما هم این طرف برنده شویم، دیگر با ازبکستان بازی نمی‌کنیم. برای همین امروز تمام نگاه‌ها به محمد صلاح دوخته شده که ما را در این فیفادی از شر ازبکستان (البته به بیانی بهتر، ازبکستان را از شر ما) نجات دهد.
در آخر جا دارد بگوییم بر خودمان هم پوشیده است که چطور یک همچین مسئله‌ای برای ما دغدغه شده. یاد حرف دوستی افتادم که چند وقت پیش می‌گفت علاقه زیاد به فوتبال زوال عقل می‌آورد. ما اولش باور نکردیم ولی الان نشانه‌هایش در حال بروز است.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
