|

تهران را تخلیه کنیم، کجا برویم؟

شنبه، هفدهم آبان‌ماه را در حالی شروع می‌کنیم که آقای پزشکیان گفته‌اند اگر تا آذر باران نبارد، باید تهران را تخلیه کنیم. حقیقتا من دلم می‌خواهد خوش‌بین باشم ولی شواهد این را نشان نمی‌دهد که نظر ابرها در این 13 روز باقی‌مانده به آذر، تغییر کند. بر همین اساس ما فرض را بر این می‌گذاریم که تا آذر هم باران نمی‌بارد. آن‌وقت سؤال پیش می‌آید که تهران را دقیقا باید به مقصد کجا تخلیه کنیم؟

تهران را تخلیه کنیم، کجا برویم؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شنبه، هفدهم آبان‌ماه را در حالی شروع می‌کنیم که آقای پزشکیان گفته‌اند اگر تا آذر باران نبارد، باید تهران را تخلیه کنیم. حقیقتا من دلم می‌خواهد خوش‌بین باشم ولی شواهد این را نشان نمی‌دهد که نظر ابرها در این 13 روز باقی‌مانده به آذر، تغییر کند. بر همین اساس ما فرض را بر این می‌گذاریم که تا آذر هم باران نمی‌بارد. آن‌وقت سؤال پیش می‌آید که تهران را دقیقا باید به مقصد کجا تخلیه کنیم؟ برویم شمال؟ شمالی‌ها که خودشان از دست بقیه استان‌ها دارند شهر را تخلیه می‌کنند. یک پلن دیگر این است که برای دل دوستان عزیزی که خوشحال شده بودند ممدانی شهردار شده نقل مکان کنیم نیویورک. ما که همین‌طوری هم داریم ریالی درمی‌آوریم و دلاری خرج می‌کنیم، حداقل جلوی فامیل پزش را بدهیم که ما نیویورکیم.

تصورش زیاد جالب نیست ولی ما تصور می‌کنیم. پیک‌نیک‌ به‌جای پارک سر کوچه می‌رویم روف‌گاردن امپایر‌استیت، منقل می‌گذاریم برای مصارف صلح‌آمیز. جوجه می‌زنیم و چایی ذغالی. آخر هفته‌ها‌ با خانواده می‌رویم برادوی، تئاتر بهزاد محمدی. در طول هفته هم توی وال‌استریت ضرر می‌دهیم. برای سیاسیون عزیز که متنفرند از حضور سالانه در اجلاس سازمان ملل هم یک خانه می‌گیریم مرکز شهر که دسترسی‌اش به سازمان راحت باشد. به مجسمه آزادی می‌گوییم یکم بازتر بایستد که دلمان برای میدان آزادی تنگ نشود. برای کنسرت علیرضا قربانی در تالار اپرای متروپلیتن صف می‌کشیم و با بچه‌ها سالن بسکتبال نیویورک نیکز را می‌گیریم دو‌تا دروازه می‌گذاریم اینور آنور زمین و سنت فوتبال سالنی را ادامه می‌دهیم. بچه‌ها را می‌فرستیم دانشگاه پیام نور کلمبیا و خودمان درحالی‌که در خیابان مدیسون قدم می‌زنیم غر می‌زنیم که هیچ‌جا ایرون خودمون نمی‌شه. غرق نیویورک شدیم، از بحث اصلی فاصله گرفتیم. غرض اینکه ما دقیقا متوجه منظور آقای پزشکیان نمی‌شویم.

می‌توان این‌طور برداشت کرد که دکتر واقعا منظورش این نیست که باید تهران را تخلیه کرد. در واقع با بحرانی‌تر نشان‌دادن شرایط، دارد یک جور نهیب می‌زند تا به بقیه شوک وارد شود و بیشتر از قبل به فکر کم‌آبی باشند. اینجا سؤالی که پیش می‌آید این است که مگر با نهیب به مردم و مسئولان، باران می‌بارد؟ پس مخاطب ایشان مردم و مسئولان نیستند؛ ابرها هستند. دوباره سؤال پیش می‌آید که مگر با تهدید ابر به اینکه ما شهر را تخلیه می‌کنیم، ابر تحت تأثیر قرار می‌گیرد؟ ابر از خداش است که ما نباشیم. پس داستان چی بود؟ ما زیاد متوجه نشدیم.

 

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.