مسئولان صدای مردم را بشنوند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

قبل از جنگ هم زندگی در این کشور با دشواری‌های روزمره همراه بود؛ شرایط اقتصادی ثبات نداشت، دلار مدت‌ها بود رکورد می‌زد و هر روز بر نگرانی‌های مردم افزوده می‌شد. در سال‌های اخیر، مسکن آن‌قدر گران شده بود که آنهایی که خانه نداشتند، دیگر خواب خانه‌دارشدن هم نمی‌دیدند. آنها که تحصیلات و تخصص داشتند، تمام سال را می‌دویدند تا حداقل بتوانند اجاره خانه‌ای را که در آن زندگی می‌کردند، برای سال بعد تمدید کنند. قشری که کارهای متفرقه و آزاد انجام می‌دادند و درآمدشان تنها کفاف هزینه‌های روزانه را می‌داد، در شرایط سخت‌تری به سر می‌بردند. با‌این‌حال، هنوز اندکی امید وجود داشت؛ امید به اینکه زندگی جریان دارد و شاید روزی اوضاع بهتر شود. اما حالا، بعد از این جنگ اخیر، همه چیز به‌مراتب سخت‌تر به نظر می‌رسد.

جنگ، حتی اگر کوتاه باشد، آسیب‌های عمیقی بر روان جامعه وارد می‌کند. ترس از آینده، ناامنی و اضطراب دائمی، روحیه مردم را تضعیف می‌کند. در شرایط فعلی، هیچ‌کس نمی‌داند فردا چه خواهد شد. آیا جنگ دوباره شعله‌ور می‌شود؟ آیا تحریم‌ها تشدید خواهد شد؟ آیا قیمت‌ها باز هم افزایش پیدا می‌کند؟ این نبود قطعیت، زندگی را برای مردم دشوارتر کرده است. اما یک چیز واضح است: اگر مسئولان نتوانند در این شرایط حساس، همدلی و همکاری را جایگزین اختلافات کنند، اوضاع از این هم بدتر خواهد شد. در این ‌میان آنچه بیش از همه آزاردهنده است، ادامه اختلافات سیاسی و تندروی‌های بی‌ثمر است. گویی برخی از مسئولان هنوز هم درک نکرده‌اند که مردم از این کشمکش‌ها خسته شده‌اند. آنچه مردم می‌خواهند، یک زندگی آرام و پیش‌بینی‌پذیر است. زندگی‌ای که در آن بتوانند بدون دغدغه‌های مالی، نیازهای اولیه خود را تأمین کنند. اما متأسفانه، به جای تمرکز بر حل مشکلات، شاهدیم که برخی ترجیح می‌دهند انرژی خود را صرف ادامه منازعات سیاسی کنند.

اگر مسئولان واقعا به فکر مردم هستند، باید هرچه سریع‌تر اختلافات را کنار بگذارند و تمام توان خود را برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی و ترمیم زخم‌های کهنه و حاصل از جنگ به کار گیرند. کاش در این شرایط سخت، دولتمردان  به جای بازی‌های سیاسی، به فکر نجات اقتصاد و آرامش مردم باشند. کاش به جای سرپوش‌گذاشتن بر مشکلات، با صداقت با مردم گفت‌وگو کنند. کاش از نظرات سازنده منتقدان برای بهبود شرایط استفاده کنند. امروز بیش از همیشه نیازمند صداقت، شفافیت و گفت‌وگوی واقعی با مردم هستیم. باید به مردم توضیح داده شود که وضعیت چگونه است، چه برنامه‌ای برای برون‌رفت وجود دارد و چه نقش و مشارکتی از آنها انتظار می‌رود. جامعه‌ای که در بی‌خبری و بلاتکلیفی نگه داشته می‌شود، نمی‌تواند در برابر بحران‌ها تاب بیاورد. اما اگر مردم احساس کنند که دیده و شنیده می‌شوند، با سختی‌های موجود کنار خواهند آمد و در بازسازی کشور نقش ایفا خواهند کرد. کاش مسئولان صدای مردم را بشنوند.