کوچک‌ترین کشور جهان با بزرگ‌ترین بحران بودجه
امپراتوری املاک واتیکان: گنجی که درآمدی ندارد
واتیکان، کوچک‌ترین کشور جهان، نه از ساکنانش مالیات می‌گیرد و نه اوراق قرضه منتشر می‌کند. بودجه دولت-شهر مرکزی کلیسای کاتولیک عمدتا از طریق کمک‌های مالی (که به‌شدت کاهش یافته)، فروش بلیت موزه‌های واتیکان، درآمد حاصل از سرمایه‌گذاری‌ها و یک سبد املاک و مستغلات با بازدهی پایین تأمین می‌شود. در سال‌های اخیر، این درآمدها حتی قادر به پوشش هزینه‌ها نیز نبوده‌اند.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
شرق: واتیکان، کوچک‌ترین کشور جهان، نه از ساکنانش مالیات می‌گیرد و نه اوراق قرضه منتشر می‌کند. بودجه دولت-شهر مرکزی کلیسای کاتولیک عمدتا از طریق کمک‌های مالی (که به‌شدت کاهش یافته)، فروش بلیت موزه‌های واتیکان، درآمد حاصل از سرمایه‌گذاری‌ها و یک سبد املاک و مستغلات با بازدهی پایین تأمین می‌شود. در سال‌های اخیر، این درآمدها حتی قادر به پوشش هزینه‌ها نیز نبوده‌اند.
هر‌کسی می‌تواند به واتیکان پول اهدا کند، اما منابع مالی منظم به دو شکل اصلی تأمین می‌شوند. شکل اول، پرداخت سالانه از سوی اسقف‌های سراسر جهان است که طبق قوانین کلیسا موظف به این کار هستند. براساس داده‌های واتیکان، اسقف‌های آمریکایی بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ بیش از یک‌سوم از کل مبلغ ۲۲ میلیون دلاری جمع‌آوری‌شده از این طریق را تأمین کرده‌اند.
منبع دوم که برای کاتولیک‌های عادی آشناتر است، «پطرس پنس» یا «اعانه پطرس» نام دارد؛ یک برنامه جمع‌آوری کمک ویژه که معمولا در آخرین یکشنبه ماه ژوئن برگزار می‌شود. در اینجا نیز کاتولیک‌های آمریکایی سخاوتمندانه‌ترین اهداکنندگان بوده‌اند و بیش از نیمی از کل کمک‌های جهانی را به خود اختصاص داده‌اند.
با این حال، سخاوت آمریکایی‌ها نتوانسته مانع از روند نزولی این کمک‌ها شود. پس از رسیدن به اوج ۱۰۱ میلیون دلاری در سال ۲۰۰۶، این مبلغ در دهه ۲۰۱۰ به حدود ۷۵ میلیون دلار کاهش یافت و در اولین سال همه‌گیری کووید۱۹، با تعطیلی بسیاری از کلیساها، به ۴۷ میلیون دلار سقوط کرد.
این کمک‌ها در سال‌های بعد نیز پایین باقی ماند، به‌ویژه پس از افشای سرمایه‌گذاری پرماجرای واتیکان در یک ملک در لندن. این رسوایی و دادگاه متعاقب آن تأیید کرد که بخش عمده‌ای از کمک‌های «پطرس پنس»، برخلاف تصور بسیاری از اهداکنندگان که فکر می‌کردند پولشان صرف امور خیریه پاپی می‌شود، برای جبران کسری بودجه واتیکان هزینه شده است. هرچند کمک‌ها در سال ۲۰۲۳ اندکی افزایش یافت، اما این بحران اعتماد، چالشی جدی برای آینده است.
املاک و مستغلات
یکی دیگر از مشکلات بزرگ واتیکان، دارایی‌های داخلی آن است. بانک واتیکان و فرمانداری این دولت-شهر که کنترل موزه‌ها را در دست دارد، در گذشته سالانه مبالغ قابل توجهی به بودجه پاپ کمک می‌کردند. به عنوان مثال، یک دهه پیش، بانک واتیکان سالانه حدود ۵۵ میلیون یورو به پاپ کمک می‌کرد، اما این رقم به تدریج کاهش یافت و در سال ۲۰۲۳، با وجود ثبت سود خالص ۳۰ میلیون یورویی، هیچ کمک مشخصی به پاپ نکرد. این در حالی است که برخی مقامات واتیکان می‌پرسند چگونه سریر مقدس می‌تواند از اهداکنندگان انتظار سخاوت داشته باشد، در حالی که نهادهای خودش از کمک‌کردن خودداری می‌کنند؟
علاوه بر این، واتیکان صاحب یک امپراتوری عظیم املاک و مستغلات است: ۴۲۴۹ ملک در ایتالیا و ۱۲۰۰ ملک دیگر در لندن، پاریس و ژنو. اما بر اساس گزارش سالانه دفتر مدیریت دارایی‌های واتیکان (APSA)، فقط حدود یک‌پنجم این املاک با قیمت منصفانه بازار اجاره داده شده‌اند. حدود ۷۰ درصد آنها هیچ درآمدی ندارند، زیرا محل استقرار دفاتر واتیکان یا سایر نهادهای کلیسا هستند و ۱۰ درصد باقی‌مانده نیز با اجاره‌های بسیار پایین در اختیار کارمندان واتیکان قرار دارند. در سال ۲۰۲۳، سود حاصل از تمام این املاک فقط ۳۵ میلیون یورو بود.
تحلیلگران مالی مدت‌هاست که این املاک کم‌بازده را به عنوان منبع درآمد بالقوه شناسایی کرده‌اند. وارد فیتزجرالد، رئیس بنیاد پاپی مستقر در آمریکا، معتقد است واتیکان باید آماده فروش برخی از این املاک، به‌ویژه آنهایی که هزینه نگهداری بالایی دارند، باشد. او به آسوشیتدپرس می‌گوید: «آنها باید با این واقعیت کنار بیایند که صاحب املاک بسیار زیادی هستند که در خدمت مأموریت کلیسا نیستند». این رویکرد با مقاومت نهادی دیرینه‌ای در واتیکان مواجه است که تمایلی به از دست دادن املاک، حتی آنهایی که زیان‌ده هستند، ندارد. با این حال، نشانه‌هایی از تغییر دیده می‌شود. واتیکان اخیرا ملک سفارت خود در یکی از محله‌های گران‌قیمت توکیو را به یک شرکت ساختمانی فروخته است.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
