استقبال از حضور استادان موسیقی ملی در دانشگاه تهران

احسان هوشمند: در ابتکاری به‌یادماندنی، دو نفر از مهم‌ترین استادان موسیقی ملی یعنی سهراب پورناظری و علی قمصری در دانشگاه تهران به اجرای موسیقی پرداختند و با گرامیداشت یاد آسیب‌دیدگان فاجعه بندرعباس، ساعات شورانگیزی در دانشگاه تهران آفریدند. در سال‌های گذشته بی‌مهری و کم‌توجهی به موسیقی ملی و دل‌انگیز ایرانی موجب نشده در روح و روان جامعه ایرانی این موسیقی جایگاه خود را از دست دهد، بلکه استادان و نام‌آوران موسیقی با خلق آثار گران‌بها، به پیشرفت و استمرار حیات این نوع از موسیقی یاری رساندند. البته از یک سو محدودیت‌های فراوان از‌جمله محدودیت نمایش سازهای موسیقی ایرانی در صداوسیما و نیز محدودیت اجرای برنامه موسیقی در برخی شهرستان‌ها و استان‌ها و عدم اجازه به تولید برنامه‌های تلویزیونی متنوع برای بررسی و بحث و گفت‌وگو در‌باره این نوع موسیقی و بی‌توجهی به موسیقی ملی در کتاب‌های درسی دوره عمومی در آموزش‌و‌پرورش و دروس عمومی دانشگاهی و در نتیجه تلاش بخش‌هایی از ساختار برای به حاشیه راندن موسیقی ملی ایرانی و از دیگر سو ‌گسترش رسانه‌های جدید از‌جمله شبکه‌های اجتماعی و افزایش توجه به موسیقی غیر‌ایرانی، نگرانی‌هایی برای حفظ جایگاه موسیقی ملی و سنتی ایرانی ایجاد کرده است. یکی از راه‌های غلبه بر کاستی‌های موجود در زمینه توجه به موسیقی ملی ایرانی، برگزاری کنسرت‌های متنوع در جای‌جای ایران‌زمین است تا زمینه پیوند گسترده‌تر با این موسیقی فاخر فراهم شود. دانشگاه‌های کشور در این زمینه نقش مهمی دارند.

حضور صدها هزار جوان ایرانی به‌عنوان آینده‌سازان کشور در دانشگاه، فرصتی است تا با حضور استادان موسیقی و برگزاری کنسرت‌های موسیقی، نسل جوان و تحصیل‌کرده دانشگاهی با موسیقی ایرانی بیشتر دمخور شوند و راه برای شکوفایی بیشتر این نوع از موسیقی فاخر گشوده شود. در اقدامی تحسین‌برانگیز، دو نفر از برجسته‌ترین استادان موسیقی ملی ایرانی، یعنی آقای سهراب پورناظری و علی قمصری، با اجرای رایگان کنسرت موسیقی در مهم‌ترین دانشگاه کشور، یعنی دانشگاه تهران، به ابتکار عمل تازه و درخوری برای توسعه ارتباط بیشتر با نسل جوان دانشگاهی دست زدند و حضور این دو استاد موسیقی در دانشگاه تهران موجب شکل‌گیری لحظات خاطره‌انگیزی در این دانشگاه‌ شد. با وجود محدودیت‌های فنی و امکانات صوتی و پشت‌صحنه‌ای برای برگزاری چنین کنسرتی، با همت جناب پورناظری از طریق همکاران بیرون از دانشگاه این محدودیت‌ها برطرف و زمینه برگزاری آبرومند این کنسرت آموزشی و پژوهشی فراهم شد؛ چرا‌که افزون بر اجرای کنسرت زیبا و به‌یادماندنی، آن‌هم به صورت رایگان تا همه علاقه‌مندان بتوانند در این برنامه شرکت کنند، فرصتی هم برای گفت‌وگو، پرسش و پاسخ با دانشجویان ایجاد شد. استادان موسیقی در این کنسرت و نشست متعاقب آن، ضمن استقبال و ارج‌نهادن به حضور مشتاقان دانشجویی در این مراسم، وعده دادند‌ در دیگر دانشگاه‌های کشور نیز به اجرای برنامه مشابه اقدام کنند. هر دو استاد در میان دانشجویان به علایق ملی و وطن‌دوستی خود اشاره داشتند و دانشجویان را به توجه بیشتر به ایران فرا‌خواندند. این برنامه با ابتکار کانون ایران‌شناسی دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد. از چهار ساعت مانده به آغاز کنسرت، ده‌ها نفر از علاقه‌مندان با تشکیل صف آماده حضور در مراسم شدند. اشتیاق دانشجویان به برگزاری چنین نشست‌ها و کنسرت‌هایی را باید به فال نیک گرفت. برگزاری جلسه گفت‌و‌شنود هم بر جذابیت برنامه افزوده بود. امید است بیش از پیش فرصت برای برگزاری چنین کنسرت‌هایی فراهم شود. این فضاهای هنری و موسیقایی، جدا‌ از ایجاد نشاط و بالندگی در میان نسل جوان، به تقویت همبستگی اجتماعی و انسجام ملی نیز یاری می‌رسانند. استاد پورناظری در این مراسم وعده داد تا سال آینده، اگر شرایط فراهم شود‌، از نظر سیستم صوتی و امکانات فنی، سالن فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران را به مجهزترین امکانات برای برگزاری چنین کنسرت‌هایی بدل کنند. امید است مسئولان دانشگاه تهران از این فرصت حسن استفاده را داشته باشند و سال آینده سالن فردوسی به افتخاری برای کشور در زمینه برگزاری کنسرت‌های موسیقی و هنری تبدیل شود. استمرار برگزاری چنین کنسرت‌هایی در دیگر دانشگاه‌های کشور نیز نیاز فوری امروز فضاهای دانشگاهی است که امید است جناب قمصری و جناب پورناظری از آن استقبال کنند. همچنین به دیگر هنرمندان وطن‌پرست پیشنهاد می‌کنم در چنین پویشی که راه را برای ارتباط بیشتر با نسل جوانِ دانشجو در دانشگاه‌های کشور فراهم می‌کند، بپیوندند و به این طریق به توسعه فرهنگی و هنری کشور یاری رسانند.