سحر دولتشاهی به تئاتر بازگشت / از تن تن تا رامسس دوم

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

سحر دولتشاهی، بازیگر شناخته‌شده‌  تئاتر و سینما، قرار است پس از مدت‌‌ها، روی صحنه‌ی تئاتر بیاید . او این بار «رامسس دوم» را با کارگردانی «رضا گوران» بازی کند. این اثر نوشته‌  سباستین تیری، کمدی سیاهی است با فضایی پرتعلیق و طنزآلود که مرز میان واقعیت و توهم را به چالش می‌کشد.

نام رضا گوران در کارنامه‌  دولتشاهی بیگانه نیست. نخستین همکاری جدی آن‌ها در «جاده‌ی طولانی مارپیچ» در تالار چهارسو رقم خورد؛ اجرایی که به دلیل نگاه فرمالیستی و فضاسازی خاص گوران مورد توجه قرار گرفت. همکاری دوباره در رامسس دوم، از این حیث معنادار است که گوران یکی از کارگردانانی است که همواره بر «حضور فیزیکی بازیگر» تأکید دارد و دولتشاهی طی سال‌ها نشان داده است که می‌تواند بدن و صدا را در صحنه به ابزارهای هم‌افزا بدل کند.

دولتشاهی فعالیت خود در تئاتر را از اواخر دهه‌ی هفتاد و در قالب تئاترهای دانشجویی آغاز کرد و خیلی زود به صحنه‌  حرفه‌ای رسید. از همان سال‌های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ تا امروز، بیش از سه دهه در کارنامه‌اش رقم خورده و او در این مدت در بیش از ۳۰ نمایش حضور یافته است؛ از بازیگری در آثار پرمخاطب تا تجربه‌ی کارگردانی مشترک در نمایش «قوی‌تر» همراه با «آیت نجفی».

ورود او به گروه تئاتر آتیلا پسیانی، نقطه‌  عطفی جدی در کارنامه‌اش به شمار می‌آید. در این گروه که نام‌هایی مانند فاطمه نقوی، خسرو و ستاره پسیانی حضور داشتند، دولتشاهی با زبان اجرایی متفاوتی مواجه شد: اجرایی که مبتنی بر بداهه‌پردازی، فیزیک بازیگر و نگاه مدرن به متون نمایشی بود. تجربه‌هایی مانند کلاغ و دوچرخه، تیغ و ماه یا یک سمفونی ناکوک، او را به سمت گونه‌ای از بازیگری سوق داد که فراتر از بازنمایی رئالیستی صرف است. همکاری با این گروه باعث شد دولتشاهی تجربه‌های جسورانه‌ای روی صحنه داشته باشد؛ تجربه‌هایی که بعدها در مسیر حرفه‌ای‌اش اثر گذاشتند. 

حضور او در ترن (کارگردانی حمیدرضا آذرنگ) نقطه‌ای تعیین‌کننده بود. جایگزینی دولتشاهی به‌جای ریما رامین‌فر و سپس نامزدی‌اش برای بهترین بازیگر زن جشنواره‌  تئاتر فجر، نشان داد که او توانسته جای خود را در میان نسل پیش‌تر از خود تثبیت کند. در کنار آن، تجربه‌های متفاوتی مانند تن‌تن و راز قصر مونداس یا خانه‌ی سربی، او را در معرض زبان‌های نمایشی گوناگون قرار داد.

در سال‌های بعد، دولتشاهی در پروژه‌های متفاوتی شرکت کرد؛ از جمله کنسرت–نمایش سی در کاخ سعدآباد با بیش از ۱۲۰ هزار تماشاگر که در آن نقش رودابه، مادر رستم را ایفا کرد. تجربه‌ی بازی در نمایش موزیکال بینوایان در پاییز ۱۳۹۷ نیز برای او نامزدی بهترین بازیگر زن را به همراه آورد. 

از آخرین تجربه‌های مهم او در صحنه می‌توان به کلفت‌ها، اثر ژان ژنه، اشاره کرد که در تیر ۱۴۰۱ با کارگردانی مرتضی میرمنتظمی و همراهی صابر ابر و الهام کردا در تالار وحدت اجرا شد. اکنون، پس از همه‌ی این مسیر پرکار، او با «رامسس دوم» به تئاتر بازگشته است. 

به‌نظر می‌رسد این بازیگر، با کار در کنار گروه‌های آوانگاردی چون آتیلا پسیانی و همچنبن نمایش‌های تجاری توانسته پیوندی میان «صحنه‌  جدی تئاتر» و «پروژه‌های پرمخاطب» برقرار کند.