چرا اطلاعات، کیهان نشد

در تاریخ مطبوعات ایران نام‌هایی مانند حجت‌الاسلام دعایی استثنا به حساب می‌آیند. درحالی‌که اصولا پست عجیبی به نام نماینده امام در یک روزنامه امر غریبی بود اما دعایی تصویر دیگری از خود ارائه داد. او با ارائه تصویری خاص اطلاعات را از کیهان جدا کرد و این دستاورد مهمی بود که مردم و تحصیل‌کردگان از آن استقبال کردند.

با اینکه به‌عنوان یکی از کارکنان روزنامه اطلاعات انتقادهای زیادی از مدیریت داشتم، اما نمی‌توانم منکر شوم که همواره نقش او را به‌عنوان سدی مقابل کیهان‌شدن روزنامه اطلاعات ستوده‌ام. او دریافته بود که در مقابل مردم هم مسئولیت دارد و همین از دعایی چهره یک روزنامه‌نگار که نه، چهره یک مدیر مطبوعاتی را ساخت.

واقع امر را بگویم، سال‌ها کار از نزدیک با او سرشار از خاطرات تلخ و شیرین است؛ اما مهم‌ترین چیزی که از او می‌توان گفت، شخصیت خاص او بود که از بوسیدن دست هیچ‌کس از فرهنگیان ابا نداشت. به این اعتبار باید بگوییم ‌ او به استعدادها میدان می‌داد و به جوان‌ها اعتنایی خاص داشت.

البته از این ضایعه متأسفم، اما این را هم بگوییم که درباره نقاط مثبت و منفی او کتاب‌ها می‌توان نوشت. اینکه بر گور بسیاری از روشنفکران آثار اشک‌های او را می‌توان دید، نقشی است که تا ابد نام او را به‌عنوان یک عنصر فرهنگی زنده نگه می‌دارد. 

یادش گرامی.