فساد؛ خوره اقتصاد، نابودگر اخلاق و تهدید وحدت ملی
یکی از عوامل مهم تداوم توسعه‌نیافتگی، فساد است. در ایران فساد اقتصادی از مرز سازمان‌یافته عبور کرده است. این سطح از تداوم و پیشرفت فساد معلول عوامل مختلفی است.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
یکی از عوامل مهم تداوم توسعه‌نیافتگی، فساد است. در ایران فساد اقتصادی از مرز سازمان‌یافته عبور کرده است. این سطح از تداوم و پیشرفت فساد معلول عوامل مختلفی است. مقامات بر طبق رویه معمول خویش، در ابتدا به انکار و سپس به پذیرش درجه‌ای از آن اعتراف می‌کنند و این نشان می‌دهد که اهمیت موضوع درک نشده یا مواردی که در عرف جهانی فساد محسوب می‌شود، از دید آنها فساد محسوب نشده یا در راستای تحکیم قدرت پدیده‌ای قابل چشم‌پوشی است. این در حالی است که مهم‌ترین مانع داخلی برای تحقق توسعه، فساد است.
فساد در یک حکومت امری سازمان‌یافته بوده که با موعظه و توصیه اخلاقی حل نمی‌شود و در صورت فقدان اراده برای مواجهه با آن، مانند خوره، ساختمان دولت را می‌پوساند. از این‌رو هر حکومتی باید فساد را جدی بگیرد.
اکنون که در آتش‌بسی شکننده قرار داریم و به یُمن انسجام ملی، ایران از خوابی که برایش دیده بودند، در این مرحله رهایی یافت، جا دارد که حاکمیت به ارکان تحکیم‌بخش انسجام ملی توجه کند و به تقویت آنها بپردازد. گرچه عوامل مهمی را در این راستا می‌توان برشمرد، اما یکی از تأثیرگذارترین عواملی که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر تحکیم انسجام ملی مؤثر است، مبارزه با فساد است.
فساد بخشی از منابع بودجه‌ای را از چرخه تأثیرگذاری بر زندگی مردم خارج کرده، در مسیر حامی‌پروری یا به جیب مفسدان اقتصادی روانه می‌کند. دولت برای تأمین مالی این انحراف بودجه‌ای، باید اقدام به تحمیل مالیات بیشتر به فعالان اقتصادی یا صرف منابع سرمایه‌ای متعلق به مردم حال و آینده کرده یا با استقراض مالی، نسل حال و آینده را بدهکار کند یا در نهایت بخشی از تعهدات خود را نادیده بگیرد تا به‌اصطلاح دخل و خرجش با هم جور دربیاید. بنابراین فساد، هزینه اداره کشور را افزایش داده، به بخش مولد جامعه زیان می‌رساند و طرح‌های عمرانی را کاهش داده و در نهایت آینده جامعه را نابود می‌کند. طبیعی است امور یادشده موجب نارضایتی عمومی خواهد شد. فرسوده‌شدن زیرساخت‌های کشور مانند آب و برق یکی از نتایج آن است.
یکی دیگر از آثار مخرب فساد، مسری‌بودن آن است. فساد زمینه را برای گسترش انواع بی‌اخلاقی‌ها آماده کرده و بنیان اخلاقی دولت و جامعه را تخریب می‌کند. موفقیت در اخذ مقام‌های سازمانی و رشد مفسدان اقتصادی به‌عنوان عامل مشوق دیگران عمل می‌کند و این بهترین سیستم تبلیغی برای گسترش این عمل ضد اخلاقی است. عادی‌شدن فساد موجب توجیه‌پذیرشدن و از‌بین‌رفتن قبح اخلاقی آن می‌شود. گستره فساد در یک حکومت و عادی‌شدن آن، موجب نارضایتی عمومی است. از این‌رو افرادی که متهم به فساد هستند یا مانند باغ ازگل یا اتهام تیراندازی در اتوبان در ذهن عمومی مردم پرونده گشوده‌شده دارند، اگر باز هم مورد عنایت باشند، نظام سیاسی زیر سؤال می‌رود و در این شرایط انتظار تداوم انسجام بی‌وجه است.
ابعاد تأثیرگذاری فساد بر نارضایتی عمومی و دوقطبی دولت-ملت زیاد است که به همین مقدار بسنده می‌کنم.
شفافیت یکی از کلیدی‌ترین ابزارهای مبارزه با فساد است. شفافیت در فرایند بودجه‌ریزی تا تصویب نهایی آن، در تخصیص منابع، چگونگی هزینه‌کرد آن، تخصیص منابع بانکی، تخصیص ارز، دارایی‌های مقامات، منابع انتخاباتی آنان، شفافیت در آرای مجمع تشخیص، شورای نگهبان، مجلس شورا، شورای شهر و... از‌جمله این موارد است. این امر موجب کاهش شدید فساد، بهبود زندگی مردم، کاهش نرخ تورم، بهبود اشتغال و رشد اقتصادی و اخلاق‌مداری خواهد شد.
آخرین اخبار یادداشت را از طریق این لینک پیگیری کنید.
