از مطرح‌شدن این آیین‌نامه‌ها جلوگیری کنید!
رئیس هیئت‌مدیره خانه سینما به رئیس شورای هنر و شورای عالی انقلاب فرهنگی نامه اعتراضی نوشت. این نامه به امضای «محمدمهدی عسگرپور» درباره صدور پروانه فیلم‌سازی و صدور پروانه نمایش است.
رئیس هیئت‌مدیره خانه سینما به رئیس شورای هنر و شورای عالی انقلاب فرهنگی نامه اعتراضی نوشت. این نامه به امضای «محمدمهدی عسگرپور» درباره صدور پروانه فیلم‌سازی و صدور پروانه نمایش است. در این نامه آمده خطاب به دکتر اسماعیلی آمده است: «به قرار اطلاع ظاهرا قرار است آیین‌نامه‌های مربوط به شوراهای صدور پروانه فیلم‌سازی و صدور پروانه نمایش در قالبی جدید و در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح شود. از آنجا که در مسیر تدوین آیین‌نامه‌های مذکور هیچ‌گونه مشارکتی از سوی خانه سینما صورت نگرفته است و منطقا بهتر و بلکه لازم است تصویب آیین‌نامه و مقرراتی که مستقیما به هر حوزه حرفه‌ای برمی‌گردد، در تعامل با نهادهای صنفی مرتبط صورت پذیرد؛ بنابراین مؤکدا درخواست می‌شود مقرر فرمایید تا از مطرح‌شدن این آیین‌نامه‌ها در شورا جلوگیری شود. بدیهی است پس از ارائه پیش‌نویس‌های تهیه‌شده، موضوع در کارگروه‌های مشترکی مطرح و با قوام بیشتری جمع‌بندی خواهند شد.ضمنا قبل‌تر مراتب مخالفت جامعه اصناف سینمای ایران با پیش‌نویس مذکور به ریاست سازمان سینمایی اعلام شده است».
بودجه 10هزارمیلیاردی!
ماجرا از آنجا شروع شد که بودجه پیشنهادی دولت برای صداوسیما در سال جدید 47 درصد افزایش داشته است و بسیاری نسبت به این اتفاق اعتراض داشتند؛ اما روابط‌عمومی صداوسیما ضمن پذیرفتن افزایش بودجه، این اعتراض‌ها و واکنش‌ها را «جنجال جدید» دانست و توضیحاتی ارائه داد و به تأمین‌نشدن بودجه حقوق کارکنان این سازمان و اختصاص‌نیافتن بودجه برای چند سریال خاص اعتراض کرد. در متن این سازمان آمده است: «با توجه به فاصله تقریبا چهار‌برابری نرخ‌های تولید در بخش خصوصی و نمایش خانگی با نرخ‌های صداوسیما و عدم رشد مناسب بودجه تولید سازمان در سال‌های متوالی و نیز در لایحه بودجه ۱۴۰۲ عملا آنتن صداوسیما با افت جدی کمیت و کیفیت مواجه خواهد شد و پاسخ‌گوی نیاز برحق مخاطبان و تولید و پخش آثار فاخر نمایشی و غیرنمایشی برای عموم مخاطبان نخواهد بود. از سوی دیگر بودجه جداگانه‌ای نیز برای دو مجموعه تاریخی الف ویژه فاخر و در دست ساخت «حضرت موسی (ع)» و «حضرت سلمان» در نظر گرفته نشده است؛ بنابراین انتظار می‌رود روند تولید این دو مجموعه نیز متوقف یا به‌شدت کند شود». در رسانه‌های مختلف هنری بودجه این سریال‌ها بسیار بالا عنوان شد، به‌خصوص از بودجه 10هزارمیلیاردی – 250 میلیون دلاری- برای تهیه سریال تلویزیوی «موسی (ع)» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا خبر داده شد. حتی بودجه این سریال را با سریال عظیمی مانند «تاج و تخت» مقایسه کردند. محمود رضوی تهیه‌کننده سریال به این شایعه‌ها واکنش نشان داد و در توییتی نوشت: «حاکمی مردی را به هزار ضربه شلاق محکوم کرد. مرد گفت: ای حاکم، یا شلاق نخورده‌ای یا هزار نمی‌دانی چقدر است! حالا داستان همین است یا سریال نساخته‌اید یا ۱۰ هزار میلیارد نمی‌دانید چقدر است! شما که می‌خواستید دروغ بگید لااقل ۱۰ هزار میلیارد دلار می‌گفتید که باکلاس باشه و بتونید فحش آبدارتر بدید!».
این‌همه بودجه چه شد؟
این روزها نبود شفافیت بودجه برخی ارگان‌های هنری و سینمایی مطرح است، آن هم از سوی خبرگزاری‌های همسو با دولت. با توجه به احتمال حضورنیافتن برخی سینماگران در جشنواره فیلم فجر قرار بود نهادهایی مانند اوج، حوزه و فارابی بتوانند با تولیدات خود نشاط را به این جشنواره تزریق کنند. حالا خبرگزاری تسنیم در گزارشی این سؤال را پرسیده است: «بر‌اساس آخرین آمار اعلام‌شده در جشنواره فجر امسال دو نهاد سازمان هنری رسانه‌ای اوج و حوزه هنری با بودجه‌های 200میلیاردی و 276میلیاردی به ترتیب هرکدام تنها یک اثر را در جشنواره فجر امسال دارند و بنیاد سینمایی فارابی با یک‌سوم بودجه دو نهاد دیگر، قرار است هشت اثر را به جشنواره فجر امسال برساند. بنیاد سینمایی فارابی بر‌اساس گمانه‌زنی‌ها در رسانه‌ها در جشنواره امسال آثاری مانند پالایشگاه، جنگ پرتغال، متروپل، شماره ده، کت چرمی و دومین روز پاییز را دست اکران دارد و این خود گواه تلاش حداکثری این بنیاد در حوزه تولیدات سینمایی است. این وضعیت این سؤال را در ذهن ایجاد می‌کند که عملا با وجود اینکه زمان چندانی تا پایان سال باقی نمانده است، هزینه‌کرد این دو ارگان در حوزه فیلم‌های سینمایی در چه زمینه‌ای تخصیص داده شده است». این خبرگزاری درخواست کرده بودجه این دو نهاد باید افشا شود. این خبرگزاری در بخش دیگری از گزارش خود ابراز ناامیدی کرده و نوشته است: «بخش ناراحت‌کننده ماجرا اینجاست که هرساله با افزایش میلیاردی بودجه‌های سالانه این نهادهای عریض و طویل فرهنگی، شاهد افت کمی و کیفی فیلم‌های سینمایی در کشور هستیم و متأسفانه گویی این مسئله برای ارگان‌های نظارتی آن‌چنان اهمیتی ندارد. نهادهای مختلفی در عرصه‌های هنری بودجه‌های کلانی دارند و نسبت به مأموریت‌ها و برنامه‌های‌شان برای آن هزینه می‌کنند؛ ولی مشکل آنجایی بیشتر خود را نمایان می‌کند که برخی از این نهادهای فرهنگی نه‌تنها اقدامی برای جلب رضایت مردم در سینما نکرده‌اند؛ بلکه حتی تلاشی برای بهبود معیشت هنرمندان و در‌نهایت احیای سینمای ایران انجام نمی‌دهند».
