چرا زنان از داوری‌های عکاسی حذف می‌شوند؟
در سال‌های اخیر توجه به هنر عکاسی در میان مردم افزایش چشمگیری داشته است. پیشرفت دوربین‌های موبایل‌ها یکی از مهم‌ترین عللی است که در این زمینه تأثیرگذار بوده است. همچنین توجه بیشتر به تصویر و دوری از متن سبب شده است بسیاری از مردم علاقه بیشتری به دیدن داشته باشند تا خواندن.
یلدا معیری - عـکـاس
در سال‌های اخیر توجه به هنر عکاسی در میان مردم افزایش چشمگیری داشته است. پیشرفت دوربین‌های موبایل‌ها یکی از مهم‌ترین عللی است که در این زمینه تأثیرگذار بوده است. همچنین توجه بیشتر به تصویر و دوری از متن سبب شده است بسیاری از مردم علاقه بیشتری به دیدن داشته باشند تا خواندن. در این میان رشد رشته عکاسی در دانشگاه‌ها سبب شده تا تعداد بیشتری از جوانان جذب این رشته هنری شوند که حداقل نصف آنها را زنان تشکیل می‌دهند. در 10 سال گذشته جشنواره‌های عکاسی رشد چشمگیری داشته است. جشنواره‌هایی که بیشترین مخاطب را در بین عکاسان آماتور و حرفه‌ای از زنان داشته و کمترین استفاده را در قسمت‌های مهم و تأثیرگذار از آنان کرده است. آمار مشخص و قطعی‌ای در این زمینه در دسترس نیست اما به گفته بسیاری از عکاسان موفق که سابقه شرکت در بسیاری از جشنواره‌های ملی و منطقه‌ای را دارند، تنها در 10 درصد آنها از داوران زن استفاده شده است!
این در حالی است که جای زنان در بسیاری از مسترکلاس‌ها و ورکشاپ‌های عکاسی‌ای که در حاشیه این جشنواره‌ها برگزار می‌شود نیز به عنوان مدرس خالی است. گویی زنان تنها به عنوان شرکت‌کننده اجازه حضور دارند. بسیاری از جشنوار‌های مهم که در شهرهای اصلی و تأثیرگذار ایران برگزار می‌شوند موانع و باورهای سنتی را به عنوان عاملی برای این ممانعت اعلام کرده‌اند. این را جدا کنیم از جشنواره‌هایی که به دلیل متولیان ایدئولوژیک اصولا قانونی نانوشته بر عدم حضور زنان داشته‌اند و در هیچ دوره‌ای از داوران زن استفاده نکرده‌اند با اینکه بسیاری از زنان با پوشش‌های کامل و رعایت کامل موازین عرفی و شرعی در چنین رویدادهایی حضور می‌یابند.
عده‌ای نیز نبود زنان متخصص در امر داوری عکس را علت این فقدان می‌دانند که دلیل قابل تأملی است اما باید در نظر داشت داوری عکس پروسه‌ای است که بسیار وابسته به تکرار و تمرین است. بسیاری از آقایان همکار با ممارست در این کار آن را آموخته‌اند و تجربه لازم را کسب کرده‌اند تا جایی که اکنون داورانی حرفه‌ای و صاحب‌نام شده‌اند.
اخیرا اما بدعتی پایه‌گذاری شده که مسئولان وزارت ارشاد در بسیاری از جشنواره‌ها که اتفاقا با عناوینی چون (زنان، خانواده و ...) برگزار می‌شود، داوران زن را به دلیل جنسیت آنها حذف می‌کنند و از آنجایی که بسیاری از این جشنواره‌ها به دلیل مشکلات مالی وابسته به وزارت ارشاد هستند و بخش خصوصی توان برگزاری آنها را به تنهایی ندارد به این تصمیم گردن می‌نهند!
از آنجایی که حذف نیمی از جامعه ایران از رویدادهای فرهنگی و هنری امکان‌پذیر نیست و این امر در نهایت به آسیب فرهنگی منجر می‌شود به یک حرکت جمعی و حمایتگرانه نیاز داریم تا برای همیشه به این تبعیض پایان داده شود. بی‌شک این حرکت بدون مشارکت آقایان امکان‌پذیر نیست. شاید باید در بسیاری از این جشنواره‌ها داوری را نپذیرند تا این تبعیض سیستماتیک پایان یابد. تجربه ثابت کرده است برایند نظرات هر دو جنس مؤنث و مذکر در دستیابی به یک نتیجه ایدئال نتیجه‌بخش است. گاهی برای رسیدن به عدالت باید از منفعت‌های شخصی گذشت.
