رکن الدین خسروی، نویسنده، کارگردان تئاتر و مترجمی ایرانی

رکن الدین خسروی، نویسنده، کارگردان تئاتر و مترجمی ایرانی است که در 16 اسفند 1308 در تهران متولد شد.

اما از ۴ سالگى به‌ خاطر مأموریت پدر، به بندرعباس منتقل شدند و پس از آن به شیراز، بجنورد و تهران رفتند.

 یازده‌ساله بود که در همین تهران، پدرش فوت کرد و به همین خاطر خانواده در این شهر ماندگار شد.

کلاس پنج و شش ابتدایى را در خیابان بوذرجمهرى، درگذر مستوفى به اتمام رساند و پس‌ازآن به خاطر اقوام مادرى به تجریش آمدند و او تا سال ششم دبیرستان را در مدرسه شاپور تجریش گذراند و سال ششم را به هواى دیپلم ادبى به کالج البرز آمد.

همان سال‌ها که تازه نوشتن را تجربه می‌کرد و دغدغه‌های شعری داشت، شوق عجیبى هم به وکالت داشت.

خسروی سال ۱۳۲۷ از کالج البرز دیپلم گرفت و سال بعد برای ادامه‌ی تحصیل به دانشکده‌ی حقوق رفت.

وی پس از یک سال از دانشکده حقوق  انصراف داد و برای ادامه‌ی تحصیل در سال 1329 رشته‌ی‌ ادبیات را برگزید و پس از آن در همین دانشکده برای اولین بار به آموزش تئاتر روی آورد.

از سال 1334 در حالی که دانشجوی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود، آموزش بازیگری و کارگردانی را در کلاس‌های "دیویدسون" استاد تئاتر دانشگاه‌های آمریکا آغاز کرد. دیویدسون، در آن زمان کلاس‌های خود را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار می‌کرد.

خسروی بعدها در کلاس‌های دکتر فروغ شرکت کرد و از سال 1336 با تشکیل دانشکده هنرهای دراماتیک تهران، فعالیت‌های خود را به عنوان بازیگر و کارگردان در این دانشکده متمرکز ساخت و از همین دانشکده هم فارغ التحصیل شد.

در سال ۱۳۳۷ با کارگردانی و به روی صحنه آوردن جایی که صلیب گذاشته شد در اداره هنرهای دراماتیک و ضبط تلویزیونی این نمایش به طور جدی قدم در این عرصه نهاد.

خسروی همچنین در این مدت در اداره هنرهای دراماتیک توانست چند تئاتر دیگر را کارگردانی و اجرا کند مانند:

سایه دره

خاموشی دریا

پیک نیک در میدان جنگ

رکن الدین خسروی در سال ۱۳۴۲ شروع به همکاری با گروه تئاتر دانشگاه تهران کرد و مشغول کارگردانی این گروه و اجرای نمایش‌هایی در آنجا شد، و در همین سال از سوی اداره هنرهای دراماتیک برای شرکت در دوره‌های آموزشی بازیگری و کارگردانی کانون تئاتر انگلیس عازم لندن می‌شود.

و در مدرسه دراماسنتر پیتر بروک تحصیل میکند.

خسروی سال ۵۲ به ایران باز میگردد. و تئاتر «لبخند باشکوه آقای گیل» نوشته اکبر رادی را به روی صحنه میبرد.

سال ۵۴ «ابراهیم توپچی و آقا بیگ» نوشته‌ی منوچهر رادین را اجرا می‌کند.

وی پس از بازگشت به ایران علاوه بر ادامه کارگردانی ده‌‍‌ها نمایش، ترجمه آثار نمایشی را هم در دست گرفت.

خسروی در سال ۱۳۶۰ از اداره تئاتر بازنشسته شد و تا زمان مهاجرتش به لندن چندین نمایش بر روی صحنه برد و کارهای زیادی را برای تلویزیون ایران کارگردانی کرد.

کارگردانی نمایش تولد در سال 67 و نمایش کوهولین در سال 69 از جمله فعالیت های وی پیش از مهاجرت بود.

خسروی علاوه بر اجرای آثار نمایش‌نامه نویسانی چون آنتون چخوف، ژان پل سارتر، آگوست استریندبرگ کارهایی از نویسندگان ایرانی از جمله اکبر رادی و غلامحسین ساعدی را نیز بر روی صحنه برده است.

 رکن الدین خسروی در نهایت «باغ آلبالو» چخوف را در سالن چهارسو اجرا کرد و برای همیشه  در سال 75 به لندن رفت.

در لندن نیز فعالیت هنری‌اش را متوقف نکرد و آثار زیادی را کارگردانی کرد.

خسروی آرزو داشت صحنه‌ها هیچگاه خاموش و متروک نشوند.

کتاب رکن‌الدین خسروی در سال ۱۳۸۶ به کوشش محمد ایوبی منتشر شد. این کتاب به بررسی آثار اجرایی خسروی و نقدها و نظرات منتشر شده در مورد نمایش‌های وی می‌پردازد.

اگر بخواهیم واقع بین باشیم باید بگوییم رکن الدین خسروی بر سه نسل از بازیگران و کارگردانان ایرانی تأثیر گذاشت.

او همچنین با برقراری ارتباط زنده با تماشاگر نسلی از تماشاگران مشتاق و آگاه به تئاتر را تربیت کرد.

یکی از سالن‌های تماشاخانه سه نقطه در تهران به نام رکن‌الدین خسروی نام‌گذاری شده‌است.

 این تماشاخانه در ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ با پیامی از خود خسروی افتتاح شد.

رکن الدین خسروی سال ۱۳۹۵ در حالی که از بیماری آلزایمر رنج میبرد در لندن درگذشت.....

 او نقاش تئاترایران بود.

یادش گرامی.