خلوص انقلابی یا توهم انقلابی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

روزنامه «شرق» در شماره 12 مرداد‌ماه جاری به بهانه برخی اطلاعات منتشرشده درباره شورای‌عالی امنیت ملی و شورای دفاع، مطلبی با عنوان جدال عقلانیت در برابر خلوص انقلابی چاپ کرده است.

این عنوان برای خواننده چنین می‌نمایاند که درباره مسائل کشور و به‌ویژه درباره مطلب مورد بحث دو تفکر وجود دارد؛ یکی عقلانیت و دیگری خلوص انقلابی و بلافاصله چنین به ذهن متبادر می‌شود که عقلانیت با خلوص انقلابی در مقابل هم قرار گرفته و متضاد هستند. شاید بتوان نگاه بهتری به نوع روبه‌رویی با انقلاب و مواجهه با آن داشت و آن اینکه به جای انحصار نگاه به دو قطب، نگاهی طیفی داشته باشیم و حقیقت هم همین است که نگاه‌های متفاوتی وجود دارد اما ممکن است ظهور و بروز آن به دلایل مختلف تنها در چند شکل خود را بنمایاند. می‌توانیم از عقلانیت انقلابی، محافظه‌کاری انقلابی، فرصت‌طلبی انقلابی، توهم انقلابی، خلوص انقلابی، آنارشیسم انقلابی و ریاکاری انقلابی نام ببریم و اتفاقا دقت در چهره‌ها نشان می‌دهد که «نهاد کفر و دین بی‌مشتری نیست/ گروهی این، گروهی آن پسندند».

همان‌طور که در گرایش‌ها به اسلام در طول تاریخ همه‌گونه طیف فکری و اعتقادی وجود دارد، در مفهوم انقلاب نیز چنین است. صرف‌نظر از دو شعبه سنی و شیعه که گرایش‌های اصلی مسلمانان است و همچنین گرایش‌های نحله‌های فکری معتزله و اشاعره، صدها تفکر مذهبی که بسیاری از آنان خود ضد توحید و ضد مذهب بوده‌اند، بروز و ظهور داشته‌اند، بنابراین وقتی می‌گوییم اسلام، باید بگوییم کدام اسلام و اینک وقتی می‌گوییم انقلاب یا انقلابی، باید بگوییم کدام انقلاب و کدام انقلابی.

البته خودپسندی موجود در انسان‌ها موجب می‌شود که هر‌کس روش و کار خود را بیشتر پسند کند و به‌ویژه چهره‌شدن در جامعه موجب تشدید چنین پدیده‌ای می‌شود.

همه شنیده‌ایم که برخی خود را هسته سخت نظام می‌شمارند و حتما دیگران را عناصر لوده و بی‌خاصیت نظام معرفی می‌کنند، چراکه می‌گویند اگر دیگران از نظام دل‌بریدگی پیدا کنند، این ما هستیم که سخت و پایدار ایستاده‌ایم. اینکه انقلابی‌بودن یعنی چه و چه معنی می‌دهد، خود جای حرف بسیار دارد.

چه‌گوارا پس از پیروزی انقلاب فیدل کاسترو و داشتن عنوان وزیر بهداری گفت که من به انقلاب اعتقاد دارم و سپس با ترک کوبا به بولیوی رفت تا کار انقلاب را در آنجا دنبال کند. اگر چنین خلوص انقلابی در افراد هسته سخت نظام است، خوب است که هم‌اکنون به غزه یا لبنان رفته و در آنجا انقلاب را دنبال کنند، نه آنکه دائم با پیش‌بینی‌ها و حرکات خود برای نظام اسلامی ایران هزینه‌تراشی کنند. اگر آنها را دارای خلوص انقلابی فرض کنیم این خلوص انقلابی بیشتر متوهم و حتما متظاهر است که خود را و توانایی‌های موجود را بسیار بزرگ می‌بیند و دشمن را به قول سعدی، حقیر و بیچاره می‌شمرد و آن‌گاه در برابر توانایی‌های دشمن که توهمات آنها را به هم ریخته، به توجیه‌های غیرعقلانی دست می‌یازد.

به‌تازگی مسئول یکی از گروه‌هایی که خود را قائم و پایدار به انقلاب می‌داند، گفته است که همه کار ما درست بوده است. البته این حرف درست است و عموما آنچه از طرف ایشان و وابستگان آنها انجام شده، در راستای منافع دشمن بوده و جالب‌تر آنکه در عین تظاهرات انقلابی در زمینه اقتصادی، توصیه‌های بانک جهانی را با ضریب تقویت‌شده تبلیغ و راه نجات اقتصاد ایران به شمار می‌آورند. اینها حالا با طرح تغییر دبیر شورای‌عالی امنیت ملی بلافاصله رگ انقلابی‌گری‌شان که صدمات بی‌شماری به ملت ایران و مردم و انقلاب اسلامی وارد کرده، علیه فرد مطرح‌شده شمشیر از نیام برکشیده‌اند.

برایم تداعی شد که قرار بود زمانی رئیس سازمان تربیت بدنی شوم. پس از دریافت حکم به یکی از بزرگان برای دریافت رهنمود مراجعه کردم، ایشان گفتند فلانی و فلانی قبل از صدور حکم شما اینجا آمدند و استدلال کردند که شما به درد این کار نمی‌خورید. مقصود آن است که این هیاهوها را انجام می‌دهند تا شاید طراحی‌شان مؤثر واقع شود. به هر حال درباره اصل مقاله نوشته‌شده که جدال عقلانیت در برابر خلوص انقلابی نام‌گذاری شده، همان‌طور که ذکر شد چنین نیست، های‌و‌هوی انقلابی‌نماها و متوهم‌های انقلابی در برابر تصمیمات احتمالی است، ولی لازم می‌داند درباره اصل موضوع تشکیل شورای دفاع که بی‌سابقه هم نیست، نکته‌ای مغفول را تقدیم کنم.

طبیعی است ضرورت هر دو نهاد شورای امنیت ملی و شورای دفاع برای مسئولان کشور احساس شده، ولی آیا برای دفاع از کشور می‌توان به این دو نهاد بسنده کرد. البته مردم نشان دادند که پای حفظ ایران ایستاده‌اند و به‌ویژه دشمن را به‌خوبی می‌شناسند و به‌هیچ‌وجه خام حرکات فریبنده و سراسر دروغ و مسخره صهیونیست‌ها نمی‌شوند. اما مردم درون یک سیستم اقتصادی و اجتماعی معیوب قرار دارند و نوعا بدون اشراف به حرکت کلی این سیستم و نقاط ضعف آن زندگی می‌کنند. مگر می‌توان در کشوری سیاست خارجی و مواجهه با دشمنان خارجی به طریقی انقلابی صورت گیرد اما سازو‌کارهای نظام اقتصادی و اجتماعی آن در‌هم‌تنیده، غیرشفاف، شلخته و اسراف‌گر باشد؟

برای دفاع از کشور نیروهای مسلح لازم و ضروری است اما چه در هنگام بحران و جنگ و چه در هنگام صلح، اگر نظام‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی شبیه شلختگی موجود باشد، هم تلاش‌های مجدانه و فداکارانه و شهادت‌طلبانه نیروهای مسلح ابتر می‌ماند و هم مردم در درون این نظام‌های معیوب و شلخته آسیب فراوان می‌بینند. به هوش باشیم که برای تقویت و دفاع از کشور و مردم به بی‌سامانی و بی‌قانونی و شفافیت امور هر‌چه بیشتر سر‌و‌سامان بدهیم.