اختلالی که درمان نمی‌شود
این روزها یکی از مسائلی که بیشتر افراد با آن مواجه هستند، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است. تحقیقاتی که به‌تازگی از سوی مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، نشان می‌دهد استفاده مکرر از رسانه‌های دیجیتال از‌جمله رسانه‌های اجتماعی، بازی‌ها، ارسال پیامک و پخش فیلم، موسیقی یا تلویزیون، خطر ابتلا به علائم اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی را در بزرگسالان تا حدود ۱۰ درصد افزایش می‌دهد.
این روزها یکی از مسائلی که بیشتر افراد با آن مواجه هستند، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است. تحقیقاتی که به‌تازگی از سوی مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، نشان می‌دهد استفاده مکرر از رسانه‌های دیجیتال از‌جمله رسانه‌های اجتماعی، بازی‌ها، ارسال پیامک و پخش فیلم، موسیقی یا تلویزیون، خطر ابتلا به علائم اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی را در بزرگسالان تا حدود ۱۰ درصد افزایش می‌دهد. تحقیقات دیگر از این یافته حمایت می‌کند. این در شرایطی است که به طرز نگران‌کننده‌ای تشخیص اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی در بین بزرگسالان رایج‌تر شده است. تعداد بزرگسالان مبتلا به ای‌دی‌اچ‌دی از ۴.۴ درصد در سال ۲۰۰۳ به ۶.۳ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است. جان راتی عصب‌روان‌پزشک و دانشیار بالینی روان‌پزشکی دانشکده پزشکی هاروارد، در مقاله‌ای در نشنال جئوگرافیک نوشته است: «امروزه مردم برای انجام چندین کار هم‌زمان تحت فشار هستند و زیر بمباران تحریک مداوم فناوری قرار گرفته و دچار اعتیاد به صفحه نمایش شده‌اند. اینها به‌طور بالقوه می‌توانند منجر به یک بازه زمانی کوتاه‌تر در توجه شوند». الیاس ابوجاود، روان‌پزشک رفتاری و رئیس بخش اختلالات اضطرابی در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد توضیح می‌دهد: «برای مدت طولانی، ارتباط بین اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و استفاده زیاد از ابزارهای آنلاین یک سؤال بی‌جواب بود. آیا افراد به دلیل داشتن اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و زندگی آنلاین به مصرف‌کنندگان آنلاین اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی تبدیل می‌شوند یا اینکه آنها به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی مبتلا می‌شوند و این در نتیجه مصرف بیش از حد ابزارهای آنلاین است؟». تجربیات و تحقیقات بالینی به‌طور فزاینده‌ای از این موضوع حمایت می‌کنند که اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی اکتسابی در نتیجه استفاده بیش از حد از فناوری است. با‌این‌حال، تغییرات هورمونی در قاعدگی و یائسگی می‌تواند علائم پنهان اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی را نیز آشکار کند. استرس، عوارض جانبی سایر داروها، خواب ناکافی، اضطراب، افسردگی، آپنه خواب، تغییرات شناختی مرتبط با افزایش سن و بیماری تیروئید نیز می‌توانند اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی را پنهان کرده یا نمایان کنند. به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد عامل ابتلا به بیش‌فعالی در بزرگسالی، ساخته دست بشر است. محصولی فناورانه که در حال حاضر با آن زندگی می‌کنیم. ارتباط بین استفاده از فناوری و مشکلات در توجه را نیز می‌توان به این واقعیت نسبت داد که افرادی که دائما از فناوری استفاده می‌کنند، استراحت کمتری می‌کنند تا مغزشان در حالت پیش‌فرض خود استراحت کند.
