بازآفرینی تصاویر هنرمندانی که دیگر در میان ما نیستند
«از ناپایداری این دم دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و از خود بی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟». این جملات شاهرخ مسکوب ابتدایی‌ترین حسی است که به محض ورود به نمایشگاه «رفتگان پایدار» به ذهنت خطور می‌کند.
شرق: «از ناپایداری این دم دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و از خود بی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟». این جملات شاهرخ مسکوب ابتدایی‌ترین حسی است که به محض ورود به نمایشگاه «رفتگان پایدار» به ذهنت خطور می‌کند.
از دست دادن همیشه تلخ و ناگوار است و اصلا مگر فکر می‌کردیم روزی به واسطه یک بیماری همه‌گیر، بسیاری از عزیزانمان را در زمانی اندک و این‌قدر راحت از دست بدهیم؟ تصویر معرق و مشبک فرشته طائرپور، سیروس گرجستانی، علی انصاریان، خسرو سینایی، علی مراد‌خانی و... که با ظرافت و زیبایی مثال‌زدنی در فضای تاریک و تیره گالری ثالث به چشم می‌خورد؛ نقوشی که با هنرمندی روی چوب کار شده و قاب گرفته شده‌اند. «رفتگان پایدار» عنوان این نمایشگاه است. احمد محیط‌طباطبایی، رئیس ایکوم ایران، این عنوان را مناسب‌ترین گزینه برای توصیف هنرمندانی می‌داند که در دوران کرونا
از دست دادیم.
او در گفت‌وگو با «شرق» به شکل‌گیری این نمایشگاه اشاره کرد و گفت: «امسال محور فعالیت موزه‌ها پایداری بود. مریم مزرعه از همراهان ایکوم ایران هستند. موضوع این نمایشگاه با او در میان گذاشته شد و به این نتیجه رسیدیم که بسیاری از هنرمندان و نام‌آوران کشورمان را در دوران کرونا از دست داده‌ایم و می‌توان کاری کرد تا با زنده‌کردن نام و یادشان از آنها حرف بزنیم.
فکر کردیم چه چیزی می‌تواند مفهوم پایداری را استمرار ببخشد و در نهایت ایده بازآفرینی تصویر هنرمندان و نام‌آوران درگذشته کشورمان مطرح و ساخته شد. این نمایشگاه در ماه‌های آینده در گالری‌های شهرهای دیگر کشورمان نیز به نمایش گذاشته خواهد شد».
مریم مزرعه، خالق این تصاویر نیز درباره تجربه ساخت چهره هنرمندان به طریق معرق و مشبک گفت: «اولین بار تصویری سیاه و سفید از استاد شجریان دیدم. فکر کردم می‌توانم این تصویر را به شکلی دیگر بازسازی کنم. به مرور تصویر هنرمندان دیگر را به همین شکل کار کردم؛ از‌جمله فروغ فرخزاد که برایم تجربه جالی بود و به موزه او اهدا کردم».
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: «همین‌طور پیش رفتم تا ایده اینکه یادبودی برای هنرمندانی که بر اثر کرونا از میان ما رفتند، عملی‌تر شد. به هر حال این هنرمندان و نام‌آوران با میراثی که از خود به جا گذاشتند، حق زیادی به گردن مردم دارند. وقتی صحبت برپایی این نمایشگاه به میان آمد، قرار شد هم‌زمان با هفته میراث فرهنگی تصاویر آماده و به نمایش گذاشته شود. با وجود تمام هیجانی که برای نمایشگاه داشتم، فکر نمی‌کردم در مدت زمانی کوتاه بتوانم برای نمایشگاه آماده باشم، اما مسئولیت آن را با جان و دل قبول کردم».
او ادامه داد: «آماده‌کردن هرکدام از تصاویر یک یا دو هفته زمان برد. البته من چند تابلو را با هم شروع می‌کردم و به همین دلیل توانستم به زمان نمایشگاه برسم و نتیجه دلخواه حاصل شد».
