درباره شعار روز جهانی موزه
حال خوب موکول به معاصر‌شدن است و معاصر‌شدن منوط به این است که شما اتصال‌تان به ریشه برقرار باشد و در برقرارى این ارتباط سواد قلم داشته باشید. به عبارتى ریشه‌هاى شما ثابت و پایدار باشد و نسبت به متغیرها منعطف باشید.
حال خوب موکول به معاصر‌شدن است و معاصر‌شدن منوط به این است که شما اتصال‌تان به ریشه برقرار باشد و در برقرارى این ارتباط سواد قلم داشته باشید. به عبارتى ریشه‌هاى شما ثابت و پایدار باشد و نسبت به متغیرها منعطف باشید.
موزه‌ها مأموریت‌شان عمدتا معطوف به ریشه‌هاست. همچنان که ژورنالیسم مأموریتش عمدتا معطوف به متغیرهاست. گاه ریشه‌ها در هیاهوى متغیرها از نظرها دور می‌شوند. خیلى اوقات ممکن است یک جامعه دچار این توهم شود که اصلا امر ثابتى وجود ندارد و هر‌چه هست، فقط متغیرها هستند. در این صورت این موزه‌ها هستند که باید به یاد بیاورند، درواقع باید ریشه‌ها را به نمایش درآورند و آنها را دوباره به رخ بکشند؛ چون اگر این امر اتفاق نیفتد و اتصال به ریشه وجود نداشته باشد، این امر معاصر نمى‌شود و این یعنى حال همه خراب است.
براى شناخت کیستى و کجایی مردم یک سرزمین باید به موزه‌هایشان رجوع کنید و براى اینکه ببینید حالشان چطور است، باید روزنامه‌هایشان را بخوانید.
برای مثال، موزه بن در سایتى ایجاد شده که در آن آثار رومى پیدا شده است و در همان محل موزه را برپا کرده‌اند. خود این امر یادآور این است که اینجا یکى از ایستگاه‌هاى رومى بوده است. این موزه که یک موزه تاریخى است و به لحاظ کرونولوژى چیده شده، نشان مى‌دهد که در زمانى که رومن‌ها آمدند، اینجا ایستگاه رومى درست کردند و شما در این قسمت آثار شاخص و واجد ارزش هنرى بسیار مى‌بینید. این امر ادامه پیدا مى‌کند تا زمانى که هون‌ها حمله مى‌کنند و پس از آن ژرمن‌ها مى‌آیند و همه را بیرون مى‌کنند. به محض اینکه این اتفاق می‌افتد، یکباره همه چیز تنزل پیدا مى‌کند و اشیا به ظروفى نظیر کاسه ماست‌هاى شاه‌عبدالعظیم با تاریخچه‌اى حدود 700 تا 600 سال پیش مى‌رسند. یعنى از روى این موزه مى‌توان نتیجه گرفت که این آلمانى که ما امروزه مى‌بینیم چندان ریشه عمیقى ندارد.
در مثالى دیگر مى‌توان به متن نامه‌اى اشاره کرد که در آن افسر رومى براى امپراتور خود نامه نوشته و در آن شکایت کرده که چرا مرا به این سرزمین فرستادید. او مى‌گوید: «اینجا بدترین سرزمین‌هاى عالمه، اینجا متعفن‌ترین سرزمین‌هاى عالمه...». او کجا را مى‌گوید، آلمان را مى‌گوید؛ آلمانى که شما امروز نگاه می‌کنید و شاید باورتان نشود ولى اینها را از روى موزه‌هایش مى‌توان فهمید که این کشور خیلى جوان است و به‌اصطلاح عمق زیادى ندارد.
