کمبود دارو و کودکانی که درگیرند

این روزها بحث کمبود دارو و افزایش تعداد جان باختگان بر اثر آنفلوانزا، بسیاری از خانواده‌ها را درگیر کرده است. کودکان و افراد دارای آلرژی به دلیل کمبود دارو با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند. افراد زیادی در شبکه‌های اجتماعی درباره تلاش‌هایشان برای پیداکردن آنتی‌بیوتیک یا شربت استامینوفن و دیفن‌هیدرامین نوشته‌اند. هرکدام به 10 یا 12 داروخانه مراجعه کرده‌اند تا بتوانند شربتی را پیدا کنند. کافی است کودکتان بیمار شود و نیمه‌شب ناگزیر شوید به یکی از بیمارستان‌های کودک مراجعه کنید، با منظره‌ای روبه‌رو می‌شوید که جان و قلبتان توأمان به درد می‌آید، کودکانی که زیر دستگاه هستند یا در راهرو روی تخت خوابیده‌اند. یا بیش از چهار ساعت باید در انتظار بمانید تا نوبت ویزیت به شما برسد. اما این فقط حکایت کودکان نیست، برخی داروها از داروهای انگلی یا اسپری‌های تنفسی هم دچار کمبود هستند. یکی از کاربران نوشته است: «اونایی که مثل من آسم دارن، سالبوتامول را می‌شناسند. یه اسپری استنشاقی برای حمله‌های تنفسی که کمتر از یک دقیقه راهِ نفس کشیدنو باز می‌کنه چیزِ حیاتی و مهمیه. اونی که آسم داره ممکنه موبایل یا سوییچشو جا بذاره ولی اسپریشو نه! خیلی وقته کمیاب شده؛ اون‌قدر که امروز برای پیداکردنش بیشتر از ۱۰ تا داروخونه رو دنبالش گشتم».

یکی از رسانه‌های اصولگرا در این زمینه نوشته بود: «موج توأمان ویروس‌های کرونا و آنفلوانزا در حالی کشور را درگیر خود کرده که با چالش جدی در تأمین دارو و کمبود اقلام مهمی همچون سرم یا آنتی‌بیوتیک‌ها مواجه‌ هستیم. برخی کارشناسان از کمبود دارو به ویژه داروهای مرتبط با بیماری‌ آنفلوانزا در تهران و شهرستان‌ها خبر می‌دهند. انواع آنتی‌بیوتیک‌ها، استامینوفن‌ها و بروفن‌ها، سرم‌ها و اسپری‌های تنفسی و عجیب‌تر از همه حتی قطره و اسپری بینی سدیم‌کلراید و در مجموع داروهای عمومی که بیشتر برای سرماخوردگی استفاده می‌شود، در بازار به زحمت پیدا می‌شود». هرچند اعلام شده است که مقداری دارو وارد شده؛ داروهایی مانند «آموکسی‌سیلین»، «کوآموکسی‌کلاو»، «سفکسیم»، «سفالکسین» و «آزیترومایسین» که از طریق کشور هند، با هماهنگی وزارت بهداشت و با هدف تأمین کمبود دارو وارد شده است. همگان می‌دانند که اثرگذاری داروهای این کشور بر مردم ما زیا نیست. در این میان بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی به اعتراض در زمینه عدم مدیریت صحیح پس از قطع‌شدن ارز چهارهزارو 200 تومانی پرداختند که وقتی سراغ مسئولان می‌رویم با جواب‌های تکراری آنها روبه‌رو می‌شویم؛ مثلا رئیس سندیکای تولیدکنندگان مواد شیمیایی، دارویی و بسته‌بندی دارویی با اشاره به مشکلات شرکت‌های دارویی برای تأمین سرمایه در گردش، به ایسنا گفته است: «علت کمبود برخی از اقلام دارویی عدم سازماندهی جلسات بازخوانی، ارتباط با شرکت‌ها، برنامه‌ریزی و قیمت تعیین‌شده پایین برای محصولات نهایی بوده، اما کمبود سرم تعجب‌آور است». فرامرز اختراعی نا، با بیان اینکه قانون تغییر کرده و ارز چهارهزارو 200 تومانی به غیر از برخی اقلام محدود دارویی تمام‌شده، وجود ندارد، اظهار کرد: «مابقی داروها با ارز نیمایی وارد می‌شود. در حال حاضر دو دسته کالا در گمرک وجود دارد؛ اول کالاهایی که در مقطعی با ارز چهارهزارو 200 تومانی وارد شدند، اما در زمان ترخیص، نرخ ارز تغییر کرده و این مابه‌التفاوت بسته به میزان حجم واردات، رقم سنگینی است. این افراد باید حدود هفت برابر پول پرداخت کنند، اما منابع مالی مهیا نیست». از روز گذشته نیز رئیس جدید سازمان غذا و دارو بر مسند خود نشسته و وعده داده است: «تولید سوسپانسیون‌های آنتی‌بیوتیک از یک‌میلیون‌و ۳۰۰ هزار عدد به دومیلیون‌و ۴۰۰ هزار عدد رسیده است که با همکاری صنعت و افزایش تولید در سه شیفت و روزهای تعطیل به هفت میلیون عدد در ماه خواهد رسید». او البته مشکلات را چنین دسته‌بندی کرده و گفته: «یکی از مشکلات صنعت نقدینگی است که منابع شرکت‌ها باید به‌موقع تأمین شود؛ یعنی بانک‌های عامل باید تسهیلات مورد نظر صنعت دارو را به شکل آنی در اختیار آنها قرار بدهند، گمرکات نیز با توجه به اینکه ضریب مالیات بر ارزش افزوده از ۹ درصد به یک درصد کاهش یافته، باید این مورد را اصلاح کنند تا بتوانیم مواد اولیه تأمین‌شده را در زمان مناسب از گمرک ترخیص کنیم. ماده اولیه باید در ماه‌های آتی به‌صورت منظم در اختیار صنعت قرار گیرد و چرخه تولید نیز به‌صورت منظم پاسخ‌گوی بازار باشد». این عدم مدیریت سبب مشکلات عدیده در وضعیت دارو شده و توجه‌نکردن به شرایط نیز این مشکلات را بیشتر کرده است.