دانشگاه‌ها را ببندید !
حدود 50 روز از اعتراضات می‌گذرد. در این میان دانشجویان بارها با تحصن و اعتراض خواسته‌های خود را بیان کرده‌اند و در این میان تعدادی از آنان دستگیر و تعدادی دیگر ممنوع‌الورود به دانشگاه شدند و چند روز پیش نیز صف طولانی گشتن کیف‌ها برای ورود به دانشگاه حیرت بسیاری را برانگیخت. استادان دانشگاه‌های متعدد از‌جمله مدرس، امیرکبیر، شریف و هنر در نامه‌هایی درخواست کرده‌اند تا دانشجویان زندانی آزاد شوند و بتوانند به دانشگاه بازگردند.
حدود 50 روز از اعتراضات می‌گذرد. در این میان دانشجویان بارها با تحصن و اعتراض خواسته‌های خود را بیان کرده‌اند و در این میان تعدادی از آنان دستگیر و تعدادی دیگر ممنوع‌الورود به دانشگاه شدند و چند روز پیش نیز صف طولانی گشتن کیف‌ها برای ورود به دانشگاه حیرت بسیاری را برانگیخت. استادان دانشگاه‌های متعدد از‌جمله مدرس، امیرکبیر، شریف و هنر در نامه‌هایی درخواست کرده‌اند تا دانشجویان زندانی آزاد شوند و بتوانند به دانشگاه بازگردند. در این مدت اتفاقات تلخی مانند حمله به دانشگاه شریف نیز در چند دانشگاه در شهرستان‌ها از‌جمله نوشیروان بابل رخ داد. اکوایران نامه‌ای به نقل از بسیج هشت دانشگاه منتشر کرده که در بخشی از آن خواسته‌ای عجیب مطرح شده که البته از سوی مسئولان با بی‌توجهی و بی‌اعتنایی روبه‌رو شده است. آنها با خطاب قرار‌دادن ابراهیم رئیسی به‌عنوان «رئیس شورای عالی امنیت ملی» و «رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی» در بخشی از نامه خود می‌نویسند: «چرا هیچ اراده‌ای برای برخورد اهرم‌های درون‌دانشگاهی با این افراد دیده نمی‌شود؟ به‌راستی اگر تحمل وحشت‌افکنی‌ها و هتاکی‌های این اقلیت خودخواه بناست به‌عنوان راهبرد «بسط آزادی بیان» توسط دولت جنابتان انتخاب گردد، خواهشمندیم نهاد دانشگاه و وزارت علوم را تعطیل کنید تا بیش از این شاهد تعرض به اموال عمومی و حیثیت ارزش‌های ملی و دینی در صحن مقدس دانشگاه جمهوری اسلامی ایران نباشیم». در این نامه شرایط این‌گونه توصیف شده است: «صحنه اکنون، صحنه تعجب‌برانگیز متفاوتی است؛ دشمنان قسم‌خورده این خاک مصمم‌اند در افکار عمومی ملت شریف ایران حرمت و حیثیت امنیت ملی، استقلال و آزادی اصیل الهی و ایرانی را هتک کنند. چنین آرایشی نیاز به «اتاق جنگ» و «فرمانده میدان» در دولت دارد. از جناب‌عالی انتظار می‌رود از سویی برای مقابله با دسیسه‌های دشمنان خارجی و نیز از سویی دیگر برای ممانعت از استمرار آشوب دانشگاهی، «برنامه اقدام متقابل» به ملت و نخبگان ایران ارائه کنید و با تدابیر مقتضی از بقای چنین فضای آلوده و خطیری جلوگیری نمایید». با خواندن این نامه یاد روزهای آغازین جنگ و بیانیه‌های ستاد جنگ علیه عراق می‌افتیم. این در حالی است که وقتی به سخنان چند نخبه که در دیدار سعیدرضا عاملی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، حضور داشتند، گوش دهیم، از منظری دیگر به مسائل پرداختند. به گزارش ایسنا سید‌محمد حاتمی دارنده مدال نقره المپیاد جهانی ریاضی 2019 و دانشجوی مهندسی کامپیوتر دانشگاه شریف گفت: «معتقدم در شرایط بحرانی نیستیم؛ ولی در شرایط ناآرامی هستیم که فقط صدای رادیکال‌ها به هم می‌رسد و صدای افراد میانی شنیده نمی‌شود. متأسفانه اصلا فضای صحبت‌کردن برای افراد میانی وجود ندارد؛ چون مسئولان دانشگاه فقط از تندروها حمایت می‌کنند. مسئولان دانشگاه می‌گویند 40 روز است که سروصدا کرده‌اید، دیگر بس است، متأسفانه اینها فکر می‌کنند که ما آمده‌ایم که سروصدا کنیم؛ در‌صورتی‌که این‌گونه نیست. ما به دنبال نتیجه هستیم. نتایج را بگویند، ما کوتاه می‌آییم. ما این‌قدرها هم غیرمنطقی نیستیم. نبود مطالعه باعث شده که برخی از دعواها سطح پایین باشد؛ چون با هر اعتراضی برخورد امنیتی شده، بحث و گفت‌وگو شکل نمی‌گیرد و سواد لازم ایجاد نمی‌شود و وقتی که بحث می‌شود، محتوای مورد انتظار دیده نمی‌شود».
او ادامه داد: «آیا مطلوب است که دانشجویان دانشگاه شریف حرف اجتماعی و سیاسی بزنند؟ برخی می‌گویند که مهندس هستید، بروید درستان را بخوانید. برخی از مسئولان آب به آسیاب دشمن می‌ریزند. می‌گویند دانشجویان دانشگاه شریف فحش می‌دهند. آن بچه‌ها کمتر از 50 نفر بودند، در مقابل در تجمعات هر وقت دانشجویی فحش داد، سایر دانشجویان به او پشت کردند. لطفا به مسئولان بگویید که هیچ کاری نکنند تا مدتی دانشجویان حرف‌شان را بزنند، بگذارند تجمع برگزار کنند تا ببینند نقطه تعادل کجاست».
اختلاط سلف مسئله است؟
همچنین محمدحسین رمضانی‌راد، دارنده مدال برنز المپیاد ادبی و دانشجوی پزشکی شهید بهشتی، نیز در این نشست تأکید کرد: «در جایی در کشور که امنیتی هستند، ثبات مدیریت داریم که در مواقع ضروری به صحنه می‌آیند و آن‌طور که می‌خواهند عمل می‌کنند. این احتمال وجود دارد که در آینده گوی سبقت از نخبگان سیاسی بربایند و به این برسیم که امنیتی‌ها کشور را اداره کنند. دوستان می‌پرسند که ما چین می‌شویم؟ من می‌پرسم که ما پاکستان می‌شویم؟».
او افزود: «بزرگ‌ترین مشکل ما این است که به جای هم‌اندیشی، جلسات پاسخ به شبهات راه انداختیم. پاسخ به شبهات یعنی اینکه شما افرادی هستید که از سوی دشمنان اسلام فریب خورده‌اید و شبهاتی برایتان ایجاد شده است، حالا بیایید ما این شبهات را برطرف می‌کنیم. به جای انتقال دانش به افراد، می‌گوییم بیایید سؤال بپرسید، ما جواب می‌دهیم. من یک سؤال دارم. آیا مسئله جمهوری اسلامی اختلاط سلف دانشگاه است؟ اگر اختلاط سلف هست، خب چرا جای دیگر این جداسازی وجود ندارد؟ پرورش اندیشه باید در نخبگان صورت گیرد، مرکزی برای نخبگان در دانشگاه ایجاد شود تا نخبگان برای اجتماع تربیت شوند. بنیاد نخبگان افراد را تک‌تک شناسایی می‌کند تا اجتماع شوند. در نهاد رهبری و معاونت فرهنگی می‌تواند بازتعریفی ایجاد شود». او همچنین پیشنهاد داد: «انحصار دولتی در افرادی می‌بینیم که به‌شدت محافظه‌کار هستند و به‌همین‌خاطر از نخبگان فاصله گرفته‌اند. جداسازی جمهوری از اسلامی را نمی‌پذیریم و پیشنهاد می‌کنیم که مسئولان را از جمهوری اسلامی جدا کنیم».
