«امید» بازگشت

هر سال همین روزها، وقتی «امید» درنای ساکن سیبری به تالاب فریدونکنار بازمی‌گردد، بسیاری از ایرانیان این حضور را نشانه یک اتفاق خوب، حس رهایی و امید به آینده می‌دانند و خبر آن در رسانه‌ها منتشر می‌شود. هر بار تیتر می‌زنیم که «اُمید»، تک‌درنای سیبری، در کمال حیرت و ناباوری، بازهم به ایران بازگشت. هر سال شماره می‌کنیم تعداد سال‌های تنهایی او را که امسال به 15 رسید و پس از 15 سال تنهایی! همچنان به این نقطه ایران بازمی‌گردد. یک بار پنجم آبان، یک بار هشت آبان، یک بار 10 آبان تا به ما و بسیاری دیگر نشان دهد که «امید» هنوز هم تسلیم نشده است. امید آخرین درنای سیبری است. زوجش را 15 سال پیش شکارچیان در شکارگاه «ازباران» با گلوله کشتند اما او همچنان به تنهایی این سفر سخت را طی می‌کند. او 15 سال است که به‌عنوان تنهاترین پرنده دنیا، هزاران کیلومتر را از صحراهای سیبری تا آبگیرهای مازندران، پرواز می‌کند. او از منظر بسیاری از ایرانیان نماد مقاومت است؛ نمادی است برای زنده نگه‌داشتن امید است.‌به گزارش عرشه‌آنلاین کوروس ربیعی، رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش محیط زیست مازندران گفت: «درنای امید ساعت ۹:00 صبح پنجشنبه پنج آبان در تالاب فریدونکنار مشاهده شده و امسال پانزدهمین سال است که امید بدون جفت خود آرزو به تالاب فریدونکنار آمد. درنای امید هفتم آبان‌ماه پارسال در تالاب فریدونکنار فرود آمده بود و ۱۷ اسفندماه نیز به سیبری بازگشت». ‌این مسئول گفت: «امید یکی از پرندگانی است که مهاجرت منظم دارد و حرکت خود را از سیبری آغاز می‌کند و پس از اقامتی کوتاه در ولگا روسیه و قزاقستان وارد تالاب فریدونکنار می‌شود». ‌این پرنده وفادار به اقلیم مازندران از ۱۴ سال پیش تاکنون با وجود از‌دست‌دادن جفتش «آرزو» همچنان برای زمستان‌گذرانی به مازندران می‌آید. این درنا سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۴ برای زمستان‌گذرانی به مازندران نیامد که باعث نگرانی دوستداران محیط زیست شده بود. درنا‌ها پرندگانی تک‌همسری هستند و اگر جفت ماده به دلایلی جان خود را از دست بدهد، پرنده نر برای همیشه تنها خواهند ماند؛ سرنوشتی که امید به آن دچار شده است.