با امنیتی‌کردن فضا نمی‌شود افکار عمومی را مدیریت کرد

الیاس حضرتی، مدیر مجموعه رسانه‌ای اعتماد و فعال سیاسی، در نامه‌ای سرگشاده خطاب به علی شمخانی از او خواسته است: «به صداوسیما فشار بیاورید تا صداهای دیگر را هم بشنود، به آنها تریبون دهد، هر یک نفر ایرانی که به مخاطبین اینترنشنال و بی‌بی‌سی اضافه شود مقصرش شما و عملکرد ضعیف مدیران کشور در حوزه رسانه است».

متن نامه او به این شرح است: «سلام خدمت دوست و برادر گرانقدرم جناب آقای علی شمخانی

بدون مقدمه می‌خواهم چند نکته اساسی را به سمع و نظرتان برسانم.بحران رسانه در جمهوری اسلامی به یک بحران در حوزه امنیت ملی بدل شده است و ادامه این روند و هزینه‌هایی که بر دوش نظام و کشور می‌گذارد زین پس بر دوش جناب‌عالی و شورای امنیت ملی است، تا دیر نشده اقدام عاجلی بفرمایید، همین امروز دست‌به‌کار شوید، دست رسانه‌های مستقل داخلی را باز بگذارید، نگذارید هر روز با تذکرات مختلف ما را محدود کنند. به صداوسیما فشار بیاورید تا صداهای دیگر را هم بشنود، به آنها تریبون دهد، هریک نفر ایرانی که به مخاطبین اینترنشنال و بی‌بی‌سی اضافه شود، مقصرش شما و عملکرد ضعیف مدیران کشور در حوزه رسانه است.

با امنیتی‌کردن فضا نمی‌شود افکار عمومی و رسانه‌ها را مدیریت کرد. تنها راه‌حل باقی‌مانده گفت‌وگوست. گفت‌وگو فلسفه و منشی دارد، باید از همه طیف‌ها باشد. همه جناح‌ها و نسل‌ها باید با یکدیگر صحبت کنند و پیش‌نیاز این مهم، به‌رسمیت‌شناختن همگان است. نه اینکه به مانند سال‌ها و دهه‌های اخیر تریبون رسانه ملی فقط به عده‌ای قلیل اختصاص پیدا کند که نتیجه این بی‌تدبیری را امروز در کف خیابان‌ها و دانشگاه‌ها و در واکنش مردم بالاخص نسل جدید می‌بینیم که پیش از این برای صداوسیما،  «دیگری و غریبه» بودند.

پدرانه با معضلات مواجه شوید

نگذارید به راحتی خبرنگاران و جوانان و دانشجویان را به بهانه‌های بعضا واهی دستگیر کنند. انقلاب اسلامی با رأی اکثریت قاطع و عجیب و غریب همین مردم بر سر کار آمد و برای نگهداری این مرزوبوم از دست تهاجم دشمن خارجی خون‌ها داده شد و همه خانواده‌ها داغدار شهدای از‌دست‌رفته‌شان شدند، چه شد که از اصلاح ناامید شدند و دل به تغییرات اساسی‌تر بستند؟ هر آن بوی امید و اصلاحات اساسی و شنیدن خواسته‌هایشان به مشام همین معترضین برسد، فضا تا حدود بسیار زیادی می‌تواند آرام‌تر شود، فقط زمان را از دست ندهید. آزادی رسانه‌ها، انتخابات آزاد، فضای آزاد سیاسی، اجتماعی و دانشگاه و آزادی بیان از شاخصه‌های ذاتی جمهوری اسلامی بود که یکی‌یکی داریم از دستشان می‌دهیم. کسانی که انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر را به آن شکل برگزار کردند، الان مسئولیت عملکرد خود را نمی‌پذیرند، نگذاشتند انرژی و تأثیرگذاری مردم در انتخابات ظهور و بروز پیدا کند و امروز ساکت‌اند. هرکدام از این مهم‌ها یک فرصت تاریخی برای جمهوری اسلامی بوده و هست که با عملکرد مشکوک عده‌ای در داخل به تهدید بزرگی بدل می‌شود و هزینه‌های گزافی روی دست نظام می‌گذارد. بیش از این جای سخن نیست، لطفا هرچه ‌زودتر عمل کنید که مسئولیتی تاریخی روی دوشتان  قرار گرفته است».