مهتاب یکی از حافظان سرزمین

حمید جعفری*: عکس، به‌جامانده از نوروز ۱۳۸۵. مهتاب نوروزی در حیاط خانه‌اش در قاسم‌آباد بمپور. از سال‌های نه‌چندان خوبِ بانوی سوزن‌دوزی بلوچ. ناامید و بی‌خیال از پیگیری بی‌سرانجام وعده دولت برای داشتن یک دفترچه بیمه حتی. از سال‌های آخر عمر مهتاب. نشسته در حیاط خانه و کودکی، دختربچه‌ای، کنارش. در جهان سیاه‌وسفید عکس، کنتراست سوزن‌دوزی‌های لباس دخترک با آن در چوبی و دیوارهای کاهگلی، تاریخ قوم بلوچ را به تصویر می‌کشد. زن، گویی می‌داند، مهتاب انگاری می‌داند اینها واپسین سوزن‌هایی‌ است که به پارچه خواهد زد. راه طولانی‌ای را آمده و حالا آفتاب عمرش به همین دیوارها رسیده که کوتاه‌اند و کاهگلی. دخترک را درست به همین خاطر نشانده کنارش. تا قسمت کند این کوک و گره‌های آخر را. یکی برای خودش و یکی برای آینده سوزن‌دوزی اصیل بلوچی. از تاریخ عکسی که گرفته‌ام، ۱۶ سال گذشته است. مهتاب شش سال بعد از این عکس، در همان کارگاه کوچکش، دختران بسیاری را سوزن‌دوز کرد و ۲۴ تیر می‌شود ۱۰ سال که میراث فرهنگی کشور، یکی از حافظان و حافظه‌های خود را از دست داد.

* رئیس هیئت‌مدیره انجمن مستندسازان