روز پایانی لیگ برتر کشتی آزاد تحت تأثیر نام یزدانی
بازگشت شیرشاه و ضربان قلب
پس از فینال المپیک ۲۰۲۴ پاریس و شکست مقابل ماگومد رمضانوف، کشتیگیر روسیالاصل بلغارستان که حسن یزدانی را به دومین مدال نقره المپیک رساند، همه منتظر یک خبر بودند؛ پرافتخارترین کشتیگیر ایرانی روی تشک بازمیگردد یا پس از دومین مصدومیت از ناحیه کتف، برای همیشه با دنیای کشتی خداحافظی خواهد کرد؟ حالا اما حسن یزدانی، ملقب به شیرشاه برگشته و جمعه ۲۱ آذر بار دیگر قرار است کشتیدوستان را به وجد بیاورد؛
به گزارش گروه رسانهای شرق،
محسن قاسمی: پس از فینال المپیک ۲۰۲۴ پاریس و شکست مقابل ماگومد رمضانوف، کشتیگیر روسیالاصل بلغارستان که حسن یزدانی را به دومین مدال نقره المپیک رساند، همه منتظر یک خبر بودند؛ پرافتخارترین کشتیگیر ایرانی روی تشک بازمیگردد یا پس از دومین مصدومیت از ناحیه کتف، برای همیشه با دنیای کشتی خداحافظی خواهد کرد؟ حالا اما حسن یزدانی، ملقب به شیرشاه برگشته و جمعه ۲۱ آذر بار دیگر قرار است کشتیدوستان را به وجد بیاورد؛ هرچند در وزن جدید و با شمایلی متفاوت از آنچه پیش از این از او دیده بودیم. بدن خشک و عضلانی دارنده ۱۰ مدال جهان و المپیک حالا کیلوهای اضافهای دارد که البته با توجه به شدت مصدومیت اخیرش و دو بار جراحی روی کتف، شاید حتی برای او لازم بود که این کیلوهای اضافه را به جان بخرد. یزدانی که با وزن ۸۶ کیلوگرم کشتی را ترک کرده بود، وقتی به عضویت تیم استقلال درآمد بالاتر از ۱۰۰ کیلو بود و حالا قرار است در وزن ۹۷ کیلوگرم با دوبنده آبی کشتی بگیرد. سالن شهدای هفتمتیر تهران دوباره روزی از جنس کشتی را به خود خواهد دید؛ روزی که نهفقط برای تعیین قهرمان بیستوپنجمین دوره لیگ برتر، بلکه برای پایاندادن به چندین ابهام و روایت نیمهتمام در تقویم کشتی ایران ارزشمند شده است. صبح جمعه ۲۱ آذر، نیمهنهایی لیگ با رقابت خیبر خرمآباد – استقلال جویبار و بانک شهر – ستارگان پاس ساری آغاز میشود و عصر همان روز، در همان سالن، پرده آخر روی صحنه میرود. اما این بار چیزی فراتر از یک لیگ معمولی در جریان است؛ لیگ امسال، محلی است برای مرور بر رکوردشکنیهای مالی، حضور خارجیها، آمدن و نیامدن «تانک روس» و مهمتر از همه، بازگشت دوباره حسن یزدانی، مردی که قصهاش در المپیک پاریس با اشک و مصدومیت تمامشده به نظر میرسید، حالا او بار دیگر میخواهد قد علم کند. سالهاست لیگ ایران با رؤیای حضور ستارههای خارجی پیش میرود. در لیگ فرنگی که روز پنجشنبه ۱۳ آذر فینالش برگزار شد، این رؤیا عملا رنگ باخت و قراردادها حتی به یک میلیارد هم نرسید، دو ملیپوش شیرازی برای تیم استانشان با عددی زیر یک میلیارد مواجه شدند و مهمتر اینکه هیچ ستاره خارجیای قدم به لیگ فرنگی نگذاشت. نه بودجهای بود و نه انگیزهای، اما لیگ آزاد، در همان مرحله مقدماتی امیدی روشنتر داشت. استقلال از چند روس خوب استفاده کرد که احمد ادریسوف، شمیل ممدوف و ابراگیم کادییف روی تشک رفتند. همه هم روی تشک کارشان را کردند و به ایرانیها نباختند. با این حال حتی این سرمایهگذاری نتیجه نداد؛ استقلال دور رفت را مقابل بانک شهر ۵-۵ برد، اما دور برگشت نتیجه را ۷ بر ۳ به رقیب اصلیاش واگذار کرد و صدرنشین گروهش نشد؛ اما قصه جذابتر، همان قصهای است که هفتهها سوخترسان فضای مجازی بود: عبدالرشید سعداللهیف. هر سال همان داستان تکراری؛ تیمهای ایرانی سراغش میروند، رقم نجومی میشنوند و ماجرا همانجا تمام میشود. اما امسال شایعهها شکل جدیتری داشت. گفته شد بانک شهر با او به توافق رسیده، گفته شد آمدنش قطعی است، گفته شد حضورش در تهران «بمب لیگ» خواهد بود. با توجه به بازگشت حسن یزدانی به لیگ و قرارداد هفت میلیاردیاش با استقلال، بعید نبود بانکشهر هم دست به جیب شود و بخواهد با رکوردشکنی جدیدی، سعداللهیف را به تهران بیاورد تا شاهد رویارویی احتمالی او با حسن یزدانی باشیم. در نهایت اما سهشنبهشب، از میان ستارههای روس تیم بانک شهر فقط سه نفر به تهران رسیدند؛ سیداکف، ماگومدوف و کدیوف. خبری از تانک روسها نبود؛ حضور سعداللهیف رسما منتفی شد. پیشنهادی که شنیده میشد، چیزی حوالی ۱۰۰ هزار دلار برای فقط دو کشتی نیمهنهایی و فینال بود که باتوجه به قیمت روز ارز، قطعا رکورد قرارداد هفت میلیاردی یزدانی و پنج میلیاردی فیروزپور را باهم میشکست.
نیامدن سعداللهیف اما یک ناامیدی عمومی بود و هم یک واقعیت تلخ؛ لیگ ایران حتی در بهترین حالت هم هنوز توان رقابت مالی با ستارههای سطح اول جهان را ندارد. اتفاقی که البته از چشم برخی از گوششکستهها نیز دور نماند و بهروز یاری دراینباره گفته بود: «هرچقدر رئیس فدراسیون کشتی موفق عمل کرده و جای هیچ بحثی نگذاشته، اما عدم حضور اسپانسرهای سالهای گذشته کار را به اینجا رساند که اگر شخصی مثل مرتضی قربانی مساعدت نمیکرد و دو تیم نمیداد، با عدم حضور دانشگاه آزاد، عملا مسابقات در یک گروه دوتیمه برگزار میشد. ازخودگذشتگی مدیر و مربی ستارگان ساری باعث شد لیگ امسال با شش تیم در دو گروه برگزار شود».
حالا از همه این اتفاقات و حواشی که بگذریم، مهمترین قصه امروز، قصه برگشتن است؛ برگشتن حسن یزدانی. قهرمان محبوبی که در دوران نقاهت سعی کرد بیحاشیه و بدون هیاهو فقط خود را به تشک کشتی برساند. یزدانی همان روزهای ابتدایی پس از المپیک گفته بود «برمیگردم»، اما زمان بازگشت او نامشخص ماند. حضورش در قهرمانی کشور ممکن نشد، اما لیگ برتر در نهایت به جایی تبدیل شد که دوباره باید از او رونمایی شود. یزدانی در بازگشت، در یک وزن جدید برای استقلال کشتی خواهد گرفت؛ در کنار فیروزپور دیگر همتیمیاش که او در ۹۲ کیلوگرم است و شاید رقیب آینده یزدانی شود؛ اگر ستاره کشتی ایران بخواهد در انتخابی تیم ملی به وزن پایینتر بیاید که با حریفان جهانی آسانتری مواجه شود. چراکه ماندن در ۹۷ کیلوگرم ابتدا سد بزرگی چون امیرعلی آذرپیرا را دارد و در رقابتهای جهانی آرش یوشیدا، اخمد تاجالدینوف، عبدالرشید سعداللهیف و کایل اسنایدر که کار برای مدالگرفتن در ۹۷ کیلوگرم را سخت میکنند. با این حال رقابتهای لیگ میتواند انتخاب وزن برای چرخه تیم ملی را هم متفاوت کند. یزدانی برخلاف بسیاری از ستارهها، همیشه انتخابهای وزنی دقیقی داشته؛ معمولا بدون سردرگمی. اگر بخواهد رکورد مدالهایش را افزایش دهد، وزن ۹۲ کیلوگرم گزینه منطقیتری است؛ وزنی خلوتتر و کممدعیتر نسبت به ۹۷ اما در ۹۲ هم برای رسیدن به دوبنده تیم ملی باید با فیروزپوری رقابت کند که حالا خودش یک مدعی جهانی محسوب میشود، مگر اینکه کادر فنی بار دیگر با چرخه انتخابی عجیبی که داشته یزدانی را بدون انتخابی ملیپوش کند. اما همه این حرفها برای آینده است؛ امروز فقط روز رونمایی از یزدانی خواهد بود، در لیگ، در وزنی تازه، پس از دو جراحی سنگین. بازگشت او حتی اگر کامل نباشد، آغاز دورهای تازه است؛ نهفقط برای خودش، بلکه برای لیگ، برای استقلال، برای تیم ملی و برای علاقهمندان کشتی که سالهاست قصه یزدانی را با ضربان قلب دنبال کردهاند.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
