اجماعی کم‌سابقه علیه تصرف غزه
اعلام تصمیم برای تصرف نظامی غزه موجی از محکومیت جهانی را برانگیخت و هم‌زمان امیدهای محتاطانه برای احیای آتش‌بس را زنده کرد. نماینده ویژه ایالات متحده در مادرید با نخست‌وزیر قطر درباره چارچوبی تازه گفت‌وگو کرد؛ چارچوبی که به ابتکار مصر و قطر تدوین می‌شود و آزادی همه گروگان‌ها را یک‌جا در برابر پایان جنگ و خروج نیروها هدف گرفته است.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
شرق: اعلام تصمیم برای تصرف نظامی غزه موجی از محکومیت جهانی را برانگیخت و هم‌زمان امیدهای محتاطانه برای احیای آتش‌بس را زنده کرد. نماینده ویژه ایالات متحده در مادرید با نخست‌وزیر قطر درباره چارچوبی تازه گفت‌وگو کرد؛ چارچوبی که به ابتکار مصر و قطر تدوین می‌شود و آزادی همه گروگان‌ها را یک‌جا در برابر پایان جنگ و خروج نیروها هدف گرفته است.
در داخل اسرائیل، تظاهرات گسترده بار دیگر دولت را زیر فشار گذاشت و خانواده گروگان‌ها با اشاره به سرنوشت نامعلوم حدود ۵۰ گروگان باقی‌مانده، خواستار اعتصاب سراسری شدند. در سطح دولت‌ها، ۹ کشور اروپایی و کانادا عملیات گسترده را رد کردند و بیش از ۲۰ کشور منطقه‌ای آن را خطرناک و غیرقابل قبول خواندند؛ مسکو هم هشدار داد اوضاع بحرانی‌تر می‌شود و شورای امنیت برای بررسی فوری، نشست اضطراری تدارک دید. در میدان، گزارش‌هایی از تیراندازی به متقاضیان کمک در جنوب و مرکز غزه منتشر شد که ارتش اسرائیل آن را رد کرد؛ هم‌زمان روایت‌هایی از کشته‌ها و زخمی‌های فراوان در حوالی گذرگاه زیکیم و کریدور نتساریم بازتاب یافت. با پیوستن ایتالیا و یونان، امدادرسانی هوایی گسترش یافت، اما سازمان‌های امدادی آن را ناکافی و خطرناک توصیف کردند. گرمای بالای ۳۲ درجه و کمبود آب و غذا وضعیت آوارگان را وخیم‌تر کرده و وزارت بهداشت غزه از افزایش مرگ‌ومیر ناشی از سوءتغذیه میان بزرگسالان و کودکان خبر می‌دهد؛ رقمی که در آمار کلی جنگ -که بنا بر ارزیابی نهادهای بین‌المللی مرجعیت دارد- محاسبه نمی‌شود. اسرائیل صحت این آمار را زیر سؤال می‌برد و هم‌زمان مدعی انحراف کمک‌ها از مسیر رسمی است؛ ادعایی که نظام سازمان ملل آن را رد می‌کند و بر افزایش ورود کامیون‌ها و امنیت مسیرهای توزیع تأکید دارد.
در چنین صحنه‌ای، دیپلماسی، خیابان و میدان هم‌زمان در حرکت‌اند و آینده به تصمیم‌هایی گره خورده که باید هرچه زودتر گرفته شود. هم‌زمان، نگرانی‌ها از سرایت بحران به مرزهای شمالی و دریای سرخ بالا گرفته و بازار انرژی نسبت به هر اختلالی حساس‌تر شده است. میانجی‌ها از «پنجره زمانی بسیار محدود» سخن می‌گویند و می‌دانند هر روز تأخیر، هزینه انسانی و سیاسی را چند برابر می‌کند، اما بدون ضمانت‌های اجرایی روشن، حتی توافق روی کاغذ نیز شکننده خواهد بود.
منازعه اکنون در سه سطح هم‌زمان پیش می‌رود: میدان، دیپلماسی و جامعه. در میدان، چرخه حملات و ضدحملات با تمرکز بر کریدورهای امدادی و اطراف زیرساخت‌های حیاتی ادامه دارد و هر بار که مسیر توزیع تغییر می‌کند، قیمت کالاهای پایه و دارو جهش می‌زند و خانواده‌ها ناچار به جابه‌جایی‌های پیاپی می‌شوند. در دیپلماسی، میانجی‌ها از یک «چارچوب مرحله‌بندی‌شده» سخن می‌گویند که در آن آزادی گروگان‌ها با آتش‌بس، ورود گسترده کامیون‌ها، بازگشایی نقاط بازرسی و ایجاد یک سازوکار نظارت مشترک گره می‌خورد؛ سازوکاری که بتواند امضای بازیگران اصلی را به تعهد عملی تبدیل کند و راه فرار از تفسیرهای متناقض را ببندد. در جامعه، خستگی عمومی و فشار روانی به‌ویژه بر کودکان و سالمندان رو به اوج است و شبکه‌های محلی با منابع ناچیز در حال پرکردن شکاف‌های بزرگ امدادرسانی‌اند. هم‌زمان، در اسرائیل شکاف میان ضرورت آزادی گروگان‌ها و اهداف حداکثری جنگ هر روز در میدان سیاست پررنگ‌تر می‌شود و تصمیم‌گیران با معادله‌ای روبه‌رو هستند که انتخاب هر ضلع آن هزینه دیگری را بالا می‌برد. خطر سرایت به مرزهای شمالی و دریای سرخ همچنان پابرجاست و بازار انرژی نسبت به هر اختلالی حساس‌تر شده است. اگر تضمین‌های اجرا روشن نباشد، بهترین متن توافق هم روی زمین دوام نمی‌آورد و صحنه به نقطه اول بازمی‌گردد.
آخرین اخبار روزنامه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
