بازخوانی یک قتل

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

امروزه خبر در دنیای شبکه‌های اجتماعی به‌سرعت انتشار می‌یابد و متعاقب آن هر شخص یا هر نهاد سیاسی و خبری بنا بر سلیقه و گرایش خاص خود به تحلیل آن می‌پردازد. موضوع قتل الهه حسین‌نژاد از زمره خبرهایی است که در دالان تنگ سیاست و کورسوی امیدی که از پنجره تصمیم‌های دولتی بر زمینه اجتماع می‌تابد، با تحلیل‌های گوناگونی بازتاب پیدا کرده است!

حدود و ثغور صیقل افکار عمومی در تراش‌خانه‌های سیاسی به بهانه چنین فاجعه‌ای و چگونگی تبعات آن در هدایت مطالبات مردمی به سوی هدف خاصی که هر جریانی از آن به نفع خویش بهره‌مند شود، از‌جمله سرفصل‌های این یادداشت است. کلنجار با افکار عمومی و چند‌گانگی در اقرار متهم به اعتراف‌های متفاوت از نخستین اعترافاتش و به محک گذاشتن آن در انظار عمومی از برجسته‌ترین آزمون‌هایی است که سیستم به دنبال ارزیابی و دسته‌بندی است تا از نتایج آن مسیر‌های پیش‌روی خود را علامت‌گذاری کند!

آن سوی این آزمون، ملت پرسشگری است که هر لحظه آماده به پاسخ‌های تک‌جوابی است؛ پاسخ‌هایی که نیاز به تک‌ماده ندارد و صورت تشریحی به خود نمی‌گیرد. دقت و‌ وسواس توده مردم در تفکیک هر نوع از اعترافی که قاتل در موقعیت‌های مختلف بیان می‌کند و انطباق آن با مباحث و مواضع خاص موجود در صحنه‌های سیاسی ایران اعم از اقتصادی و سیاسی که بر سرنوشت آنها تأثیر مستقیم دارد، در معدل‌گیری چنین اعترافاتی، سهم بسزایی دارد، تا جایی که اذهان عمومی را به سمتی سوق می‌دهد که تردید را در سلسله‌مراتب رسیدگی به این پرونده جناحی!

به همراه دارد. بدیهی است تا زمانی که مخرج تردیدهای اجتماعی در هر پدیده‌ای، رأس‌الخیمه سکوت باشد، هرگز از این خیمه‌گاه ابری سفید به بیرون درز نمی‌کند و در بزنگاه‌های سیاسی نتایج در مسیر دیگری رهسپاری می‌شود. مسیری که می‌تواند در ادامه آن، قربانی یا قربانیانی در تاریکی شب در تلی از خاک رها شوند و بر پیچیدگی‌های اجتماعی که زاییده فقر و تورم است، بیفزاید.

به عبارتی انتخاب‌گزینی در سویه‌های خبری، خاص جوامعی است که در آن کمتر به نقش خودآگاهی عمومی توجه می‌شود و بیشتر بر محور کانالیزه‌شدن اخباری است که به صورت تزریق مویرگی و متناوب در استهلاک زمانی می‌چرخد تا روزمرگی بر حقیقت خبر فائق آید‌. آنچه در‌این‌بین اهمیت خبر را به‌عنوان امانت اطلاع‌رسانی در پهنه اجتماع روشنگری می‌کند، شفاف‌سازی در صحت‌و‌سقم آن است که اقناع اجتماع را همراه کند، در غیر‌این‌صورت دامن‌زدن به چتر شایعاتی است که دیرزمانی است بر آسمان سیاست ایران گشوده و پهن شده است. و در پایان آنچه حائز اهمیت است، سیر تحقیقات درباره چنین پرونده‌هایی است که در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد سکوی تبلیغات همیشه به نفع کنشگران جامعه است تا دست‌اندرکاران ماراتن‌های سیاسی که هر‌ازچندگاهی به سوی پایانی برنده‌اندیش خیز بر‌می‌دارند و هیچ‌گاه با پیروزی به سرانجام نمی‌رسند.