آرامشی از جنس مواجهه نه فرار

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

هاله شاهد

گاهی اوقات فکر می‌کنیم در حال کنارآمدن با شرایط هستیم، اما کاری که واقعا انجام می‌دهیم، فرار، اجتناب یا بی‌حسی است. وقتی زندگی طاقت‌فرسا یا دردناک به نظر می‌رسد، طبیعی است که به هر چیزی که به ما احساس آرامش می‌دهد، دست بیندازیم. همه ما می‌خواهیم احساس بهتری داشته باشیم. استراتژی‌های مقابله‌ای ناسالم، اغلب به این دلیل ایجاد می‌شوند که حداقل در کوتاه‌مدت مؤثر هستند.

استفاده بی‌وقفه از تلفن‌های همراه برای پرت‌کردن حواسمان، پرخوری یا کم‌خوری برای آرام‌کردن خودمان، پرخاشگری یا گوشه‌گیری، کار زیاد برای اجتناب از افکارمان، یا تکرار مکرر «من خوبم» وقتی واقعا درد داریم، همه اینها به ما آرامش موقت می‌دهند، اما معمولا در نهایت ما را از خودمان و دیگران جدا می‌کنند. آنها به ریشه درد نمی‌پردازند، فقط آن را می‌پوشانند. در مقابل، مقابله سالم یعنی عبور از ناراحتی با آگاهی و مراقبت. یعنی نامیدن احساساتتان به‌جای سرکوب‌کردن آنها. یعنی با کسی که به او اعتماد دارید ارتباط برقرار کنید و به خودتان اجازه دهید دیده شوید. یعنی وقتی به استراحت نیاز دارید، استراحت کنید، نه به عنوان یک راه فرار، بلکه به عنوان راهی برای تجدید قوا. مقابله سالم شامل تکنیک‌های پایه‌ای مانند حرکت، تنفس، گذراندن وقت در طبیعت، نوشتن خاطرات، ابراز احساسات از طریق هنر یا به‌سادگی پرسیدن این سؤال از خودتان که «واقعا الان به چه چیزی نیاز دارم؟» به‌جای اینکه بگویید «چطور می‌توانم این احساس را متوقف کنم؟».

درک تفاوت بین مقابله سالم و ناسالم بسیار مهم است، زیرا نحوه مقابله ما، مستقیما نحوه بهبودی یا ادامه آسیب‌دیدن ما را شکل می‌دهد. مقابله ناسالم، اغلب درد را عمیق‌تر و رنج ما را طولانی‌تر می‌کند. مقابله سالم، درد را به سوی رشد می‌برد و به ما اجازه می‌دهد تا آن را پردازش کنیم، نه اینکه از آن اجتناب کنیم. شما به خاطر مشکلات خارج از کنترلتان و اینکه باید راهی پیدا کنید که با مشکلات کنار بیایید، ضعیف نیستید. شما انسان هستید، اما وقتی تصمیم می‌گیرید با روش‌هایی کنار بیایید که در واقع به بهبودی شما کمک کنند، آن زمان است که شجاع هستید. مسیر رشد و سلامت روان نه با فرار، بلکه با مواجهه با حقیقت احساساتمان و یادگیری کنار‌آمدن با آنها به روشی که ما را به کمال نزدیک‌تر ‌کند، آغاز می‌شود.