«شرق» گزارش میدهد:
ماجرای خودکشی ۲ پرسنل بیمارستان لبافینژاد چه بود؟
در هفتههای اخیر بیمارستان «لبافینژاد تهران» شاهد خودکشی دو نفر از پرسنل بیمارستان بود؛ پرسنلی که به گفته خودشان فشار کاری زیاد، حقوق کم و همینطور فاصله معنادار اقتصادی آنها با مدیرانشان، مرگ را برای آنها تبدیل به تنها گزینه موجود برای خلاصی از وضعیتشان کرده است.
به گزارش گروه رسانهای شرق،
در هفتههای اخیر بیمارستان «لبافینژاد تهران» شاهد خودکشی دو نفر از پرسنل بیمارستان بود؛ پرسنلی که به گفته خودشان فشار کاری زیاد، حقوق کم و همینطور فاصله معنادار اقتصادی آنها با مدیرانشان، مرگ را برای آنها تبدیل به تنها گزینه موجود برای خلاصی از وضعیتشان کرده است. خودکشی در میان کادر درمان تبدیل به بحرانی تکرارشونده شده است. در بازه زمانی شهریور تا آبان ۱۴۰۴ حداقل خودکشی هشت رزیدنت در بیمارستانهای مختلف ایران ثبت شده؛ همینطور در سال ۱۴۰۳ حداقل ۱۶ رزیدنت خودکشی کردهاند.
«میم. الف» یکی از افرادی است که در بیمارستان «لبافینژاد» مشغول به کار است. او در همین هفته شاهد خودکشی یکی از همکاران خود بوده است؛ کسی که خود را در اتاق کارش به دار آویخت: «رزیدنتها فشار زیادی را تحمل میکنند. شیفتهای طولانیای را میگذرانند که بعضا چند روز متوالی طول میکشد. شرایط اقتصادی و دستمزد آنها نیز نسبت به معمول جامعه بسیار کم است و به علت محل قرار گیری بیمارستان در محله پاسداران، کادر درمان هر روز با نابرابریها و وضعیت نابسامان مالی خود مواجه مستقیم پیدا میکنند».
او وضعیت مالی کادر درمان را چنین توصیف میکند: «الان عدد پرداختی بین ۲۰ تا ۴۰ میلیون تومان است که اصلا تناسبی با وضعیت کاری کادر درمان ندارد. کادر درمان نیز شرایط این را ندارد که شغل دومی نیز داشته باشد و یا از راه دیگری کسب درآمد کند».
در این شرایط اعتراضات کادر درمان نیز به گوش کسی نمیرسد: «پرستاران و کادر درمان بارها اعتراض کردهاند، اما برای اعتراض آنها گوش شنوایی وجود ندارد. علت مساله در این است که مدیران مخصوصا در طی سالهای اخیر اکثر فعالیت خود را به بخش خصوصی منتقل کردهاند و برایشان این کار بهصرفهتر است. این موضوع فاصله طبقاتی بسیار زیادی بین کادر درمان و مدیران بیمارستانها ایجاد کرده است».
«میم. الف» معتقد است فاصله طبقاتی سنگینی بین کادر درمان و پزشکان قدیمی و مدیران بیمارستان وجود دارد: «کسی که بهتازگی به عنوان پزشک متخصص کارش را شروع کرده و یا کارمندانی که در بیمارستان مشغول هستند و متعهد به کار دولتیاند، اختلاف مالی و تجربه متفاوتی از بیمارستان نسبت به مدیرانی دارند که در حال کار در بخش خصوصی هستند، در نتیجه درک متقابلی وجود ندارد».
او میگوید که مدیران به وضعیت نامناسب کادر درمان اهمیتی نمیدهند: «افرادی که در مسئولیت هستند دغدغه این موضوع را ندارند. گویی تا وقتی فشاری به آنها اعمال نشود هیچ واکنشی ندارند».
آخرین اخبار جامعه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
