پرویز پرستویی در برنامه «اکنون»:
بازیگر باید تابع کارگردان باشد/ حرفه‌ای‌گری یعنی اطاعت از نگاه کارگردان
سروش صحت در پنجاه‌وسومین قسمت از فصل دوم برنامه «اکنون» میزبان پرویز پرستویی، بازیگر نام‌آشنای سینما و تلویزیون شد.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
پرستویی در آغاز این گفت‌وگو با قدردانی از عوامل برنامه «اکنون» اظهار کرد: «برای من افتخار است که نخستین مهمان سال دوم این برنامه هستم. امیدوارم این برنامه همچنان با کیفیت موجود ادامه پیدا کند، چرا که جامعه به چنین برنامه‌هایی نیاز دارد.»
پرویز پرستویی به موضوع حرفه‌ای‌گری بازیگران، اخلاق کاری در پشت‌صحنه و ضرورت «حرف‌شنوی» از کارگردان پرداخت؛ موضوعی که او بارها در گفت‌وگوهای مختلف بر آن تأکید کرده و آن را یکی از معیارهای اصلی کار در سینما دانست.
حرف‌شنوی از کارگردان؛ اصل اول بازیگری حرفه‌ای
پرستویی با اشاره به تجربه‌های طولانی خود گفت: «من هیچ‌وقت نمی‌توانم وسط کار فضولی کنم یا بپرسم لنز چند است. کار من بازیگری است و باید تمام حواسم جمع نقش و تیم باشد. همه افراد، از کارگردان تا طراح لباس و گریم، شرایط را برای بازیگر فراهم می‌کنند تا فقط یک چیز مشخص شود: این‌که در نهایت چه‌کار می‌کنی؟»
او با انتقاد از نوعی آموزش سطحی و کوتاه‌مدت افزود: «این روزها بازیگری را در ۸ جلسه فشرده آموزش می‌دهند. نتیجه‌اش هم می‌شود بازیگرانی که مشاور درستی ندارند و نمی‌دانند حرفه چیست.»
روایت از عزت‌الله انتظامی و معنای واقعی کار روی نقش
پرستویی در بخش مفصلی از صحبت‌هایش، تجربه همکاری با عزت‌الله انتظامی را مثال زد؛ تجربه‌ای که به گفته او برای نسل جوان باید کلاس درس باشد.
وی توضیح داد: «زمانی آقای انتظامی سناریو را مثل یک دفتردار قدیمی ورق‌زده بود؛ گوشه‌های ورق‌ها از بس با آب دهان ورق خورده بود لوله شده بود و وزن سناریوی او واقعاً از سناریوی تازه‌چاپ‌شده بیشتر بود. این یعنی یادداشت و فکر و وسواس روی نقش.»
او افزود: «من خودم آقای انتظامی را از خانه برداشتم و با کارتن سناریو آوردیم سر تمرین تا به بچه‌ها بگوید چگونه باید با نقش کار کرد.»
پرستویی سپس به تجربه فیلم «دیوانه‌ای از قفس پرید» اشاره کرد و گفت: «یک‌بار برای یک تغییر کوچک در اجرا بحث شد. آقای اتفاقی با احترام گفت که این تغییر روند نقش را به‌هم می‌ریزد؛ اما در نهایت گفت نظر شماست و همان‌طور که کارگردان می‌خواست بازی کرد. بعد از چند برداشت، وقتی نشد، دستمالش را جلوی چشم گرفت و گفت: ببخشید، نمی‌توانم کار کنم؛ اشکش آمد. این یعنی احترام به نقش و کار.»
تجربه کار حرفه‌ای؛ توافق با کارگردان از شب اول
پرستویی با بیان این‌که حرف‌زدن‌های بی‌موقع سر صحنه را درست نمی‌داند، گفت: «من حرف‌هایم را شب اول با کارگردان می‌زنم. درباره نقش، نگاه، مسیر… وقتی توافق حاصل شد، دیگر سر صحنه کار فقط اجراست. هر تغییری هم اگر باشد، در همان چارچوب شکل می‌گیرد.»
او تأکید کرد: «اگر ببینم با کارگردانی به تفاهم نمی‌رسم، اصلاً با او کار نمی‌کنم. باید بتوانم از او حساب ببرم و اطاعت کنم. این اساس حرفه‌ای‌گری است.»
بازیگری شغل است؛ فروتنی یعنی درست انجام‌دادن کار
پرستویی در ادامه با اشاره به فیلمی که اخیراً دیده بود، گفت: «یک پروفسور ریاضی بعد از تمام‌کردن کلاس، وقتی دانشجوها برایش دست می‌زدند، گفت نه، برای شغل من دست نزنید؛ برای زمانی دست بزنید که شغلم را درست انجام داده‌ام. گفت همان‌طور که باید برای رفتگر هم دست زد اگر کارش را درست انجام می‌دهد. این یعنی فروتنی.»
پرستویی افزود: «من هم همین را باور دارم. این‌که شما گفتید یکی از بزرگ‌ترین بازیگران تاریخ ایران هستم لطف دارید؛ اما بازیگری هر بار از صفر شروع می‌شود. هیچ تجربه‌ای تضمین نمی‌کند بازیگر در کار بعدی خوب باشد. هنوز هم قبل از هر نقش بدنم می‌لرزد.»
خاطره نخستین مواجهه با سینما؛ از دروازه‌غار تا سالن تاریک
پرستویی در پایان گفت‌وگو بخشی از خاطره کودکی‌اش را از نخستین مواجهه با سینما روایت کرد؛ روایتی که به گفته خودش برای همیشه مسیر زندگی‌اش را تغییر داد:«در کودکی در دروازه‌غار زندگی می‌کردیم. یک روز در اتوبوس، از پنجره تابلو سینمای مولوی را دیدم؛ آن‌قدر برایم عجیب بود که فکر می‌کردم آدم‌های واقعی پشت پرده بازی می‌کنند. از همان شب ذهنم درگیر شد. بعد یواشکی از کیف مادرم پول برداشتم و رفتم سینما. وقتی برای اولین‌بار پرده روشن شد و نور آپارات افتاد روی پرده، انگار سیمی از همان لحظه به زندگی من وصل شد. همان‌جا بود که فهمیدم این دنیا قرار است زندگی من باشد.»
آخرین اخبار فرهنگ و هنر را از طریق این لینک پیگیری کنید.
