سازگاری ملی از منظر سیاست‌گذاری عمومی و نظریه سیاستی | کیومرث اشتریان
جامعه سیاسی سرشار از معاملات و تعاملات انبوه و روزمره شهروندان در بخش عمومی است. به این معاملات، «سیاست‌های عمومی» می‌گوییم؛ چون شامل گستره‌ای وسیع‌تر از مناسبات فردی و غیررسمی می‌شود و با عاملیت قدرت عمومی، فعلیت اجرائی می‌یابد. بخش گسترده‌ای از این سیاست‌های عمومی مبتنی بر نظریه‌های خُرد است که در ادبیات سیاست‌گذاری عمومی «نظریه طرح» (Program Theory) یا نظریه سیاستی نامیده می‌شود. این نظریه‌ها با نظریه‌های بالاتر از خود همچون نظریه عقلانی یا نظریه نهادی و دیگر نظریه‌های عام علوم اجتماعی پیوند دارند. نکته مهم آن است که نظریه‌های سیاستی می‌توانند هم‌زمان به دو یا چند نظریه عام اتصال یا ارجاع داده شوند و این به آن معناست که این نظریه‌ها در نسبت با نظریه‌های کلان، خنثی هستند و می‌توانند عاری از ایدئولوژی خاصی باشند.
