سیاست‌زدایی از فوتبال
این روزها تب فوتبال همه شهرهای جهان را فر‌اگرفته است. غوغای فوتبال اما برای تیم ملی ایران غریو دیگری دارد. فوتبالیست‌های ایران زیر فشار خردکننده‌ای قرار دارند. برای همین است که گام نخست را ناامیدکننده برداشتند.
این روزها تب فوتبال همه شهرهای جهان را فر‌اگرفته است. غوغای فوتبال اما برای تیم ملی ایران غریو دیگری دارد. فوتبالیست‌های ایران زیر فشار خردکننده‌ای قرار دارند. برای همین است که گام نخست را ناامیدکننده برداشتند. شاید تقصیری هم نداشته باشند. چنین فشاری، تمرکز حرفه‌ای‌ترین بازیکنان دنیا را نیز به هم می‌ریزد. بازیکنانی که باید تمام هوش و حواس‌شان روی مهم‌ترین آوردگاه ورزشی جهان باشد اما نمی‌توانند با ذهن آزاد قدم به میدان مبارزه بگذارند. حاشیه‌های میدان سیاست روح و روان بازیکنان را ویران کرده است. ذهن که به سمت مسائل غیرفوتبالی برود، شکست قابل پیش‌بینی است. فوتبالیست‌های کشورمان فقط به این دلیل که عضو تیم ملی هستند، تحت شدیدترین حملات قرار گرفته‌اند. از این منظر شاید بتوان گفت فوتبال ایران در بازی با انگلستان قربانی سیاست شد. جام جهانی قطر متفاوت‌ترین آوردگاه برای تیم ملی فوتبال ایران در همه سال‌های گذشته است. اتفاقات اخیر جامعه، عملکرد ملی‌پوشان را تحت تأثیر قرار داده است. آن شور و حالی که قبلا و در آستانه بازی‌های ملی در کشور وجود داشت، اکنون بسیار کم‌رنگ شده است. چاره کار در چنین شرایطی چیست؟
ایران دومین بازی خودش را مقابل ولز پیش‌رو دارد؛ مصافی که برای ایران قطعا فراتر از صرفا یک بازی فوتبال تعریف می‌شود. این بازی به شرایط روحی و روانی بازیکنان و وضعیت اجتماعی کشور بستگی دارد. در فرصت باقی‌مانده باید برای ذهن‌های آشفته بازیکنان چاره‌ای اندیشید. لازم است تصمیم‌های اورژانسی برای کاهش فشار‌های روحی بر بازیکنان تیم ملی اتخاذ شود. ایران هنوز فرصت دارد و می‌تواند با تمرکز بالا شکست تلخ گذشته را فراموش کرده و در جهت تاریخ‌سازی حرکت کند اما سمت دیگری نیز وجود دارد. اگر کادر فنی، مدیران ورزشی و مسئولان کشور نتوانند بر این امر فائق آیند شاید دو بازی تلخ دیگر و دو نتیجه ناراحت‌کننده پیش‌رو داشته باشیم. هر‌یک از این دو اتفاق امکان‌پذیر است. فوتبال محبوب‌ترین و پرطرفدارترین ورزش جهان است. بارها و بارها فوتبال در کشورمان موجب همبستگی ملی و تقویت روحیه مردم شده است. این روزها باید فشار از روی فوتبالیست‌های کشورمان برداشته شود.
آرامش را باید به اردوی تیم ملی بازگرداند تا ملی‌پوشان کشورمان برای دو بازی باقی‌مانده مقابل ولز و آمریکا، با آسودگی و تمرکز بیشتر پا به میدان بگذارند. تیم ملی فوتبال ایران نیاز به تزریق روحیه و آماده‌سازی برای مسابقه بعدی دارد. همه ما باید کمک کنیم فشار از روی تیم ملی فوتبال ایران به کمترین حد برسد. امروز نیازمند تقویت روحیه برای انسجام‌بخشی و یکپارچگی درونی تیم کشورمان هستیم و چنین روحیه‌ای می‌تواند ما را در گذر از شرایط کنونی کمک کند. انسجام، یکدستی و هماهنگی می‌تواند به «تیم‌بودن» فوتبال ایران کمک کند و این به تنهایی و فقط از طریق کادر فنی امکان‌پذیر نیست. همه ما می‌توانیم در کاهش فشار به ملی‌پوشان تأثیرگذار باشیم. به امید موفقیت ملی‌پوشان کشورمان در دو بازی آینده.
