نعل وارونه غوغاسالاران

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

سخنان این‌جانب و جناب آقای شام‌اسبی، رئیس محترم سازمان نظام مهندسی تهران، صدای برخی از افراد را که منافعشان در خطر است، به آسمان بلند کرده است. چاره‌ای هم نیست؛ مبارزه با فساد درد و خون‌ریزی و حتما داد و فریاد و تجمع و... به همراه دارد. عده‌ای که منافعشان در خطر است با نعل وارونه‌زدن خلط مبحث می‌کنند تا آب را گل‌آلود کنند و در این میان ماهی‌های درشت‌تری بگیرند.

انجمن صنعت ساختمان مدت‌هاست که منتقد برخی از روش‌های غلط سازمان نظام مهندسی است. دقت بفرمایید من و اعضای محترم انجمن صنعت ساختمان مخالف سازمان نظام مهندسی ساختمان و نظارت نیستیم، بلکه منتقد برخی از مشی‌های غلط آن هستیم که راه را برای امضاهای طلایی و فساد هموار می‌کند. کشور در برهه حساسی قرار دارد؛ ناترازی انرژی، موضوع انتقال پایتخت و توجه جدی به ساخت‌وسازهایی که باعث درآمدزایی از گردشگری می‌شود، در رأس اولویت‌های دولت است. نمی‌توان در این شرایط خطیر سرمایه، سازندگان و سرمایه‌گذاران را به امضاهای طلایی گره زد و کارها را معطل درآمدزایی یک سازمان بدون نظارت کرد. این روشی که سازمان نظام مهندسی ساختمان در پیش گرفته در تضاد با مشی دولت برای فراهم‌آوردن فضای مناسب برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی است. این فراخوان‌ها و فحاشی‌ها و پرونده‌سازی‌ها به بهانه نظارت موجب فرار سرمایه و سرمایه‌گذار از این عرصه و ورود به عرصه‌های دیگر خواهد شد.

برخی ندانسته در حال برافروختن آتشی هستند که دودش به چشم خودشان خواهد رفت. بگذریم، در این مقال به چند مورد پاسخ خواهم داد تا در فرصتی مغتنم به همه آنها بپردازیم.

1- برخی از غوغاسالاران سخنان این‌جانب را توهین به جامعه مهندسی کشور قلمداد کرده‌اند. در حالی که من مهندسم و در یکی از معتبرترین دانشگاه‌های تهران (دانشگاه صنعتی امیرکبیر) در رشته مهندسی راه و ساختمان تحصیل کرده‌ام و به مهندس‌بودن خود افتخار می‌کنم. از ابتدا هم اهل برگه‌فروشی نبودم بلکه در شرکت «کیسون» مشغول به خدمت شدم و از همان جوانی در کوه‌ها و بیابان‌های این کشور به ساخت سد و راه مشغول بودم و پس از کسب تجربیات لازم بود که شرکت شخصی دایر کردم؛ بنابراین توهین به جامعه مهندسین از سوی این‌جانب صرفا نه‌تنها ادعای واهی، بلکه در راستای غوغاسالاری است.

2- من و همکارانم در انجمن صنعت ساختمان، عضوی از سازمان نظام مهندسی کشور هستیم و در انتخابات این دوره نیز فعالانه حضور داشتیم و برای اعتلای سازمانی که در آن عضو هستیم، می‌کوشیم و نقد را لازمه اعتلا و پیشرفت می‌دانیم.

3- طبیعتا کسانی که موافق ناظر هستند قبول دارند که نظارت چندوجهی است، گاهی شما بر عملکرد دیگران نظارت می‌کنید و کارها را زیر سؤال می‌برید یا تشویق می‌کنید و گاه دیگران بر عملکرد شما نظارت می‌کنند و آن را زیر سؤال می‌برند.

4- اما نکته جالب در میان کسانی که سخنان من را مورد هجمه قرار دادند، کسانی بودند که متروپل را بهانه کرده بودند و نعل وارونه زدند و دیگران نیز به این نکته یا توجه نکردند یا خود را به تجاهل زدند که متروپل زاییده همین دوران ناظر انتصابی و اجباری است. هنوز که ناظر انتخابی به سرانجام نرسیده است؛ بنابراین این عده اتفاق وحشتناکی را که زایید دوره ناظر اجباری است به دوره‌ای که هنوز فرانرسیده تعمیم دادند و فریاد سر دادند.

5- همین چندی پیش بود که شهرداری تهران فهرست بلندبالایی از ساختمان‌های ناایمن در پایتخت کشور را منتشر کرد و حامیان تعیین ناظر اجباری به‌جای پاسخ‌گویی، کی بود کی بود من نبودم به راه انداختند و اصلا به روی مبارکشان نیاوردند که این همه ساختمان ناایمن متعلق به دوره‌ای است که حامیان ناظر اجباری در سازمان نظام مهندسی دست بالا را داشتند و ناظر تعیین می‌کردند، حالا به ‌جای پاسخ‌گویی درباره این اشتباهات طلبکار هستند.

6- برخی گفته بودند قیاس انتخاب ناظر توسط سازمان نظام مهندسی با انتخاب پزشک و عدم دخالت سازمان نظام پزشکی قیاس مع‌الفارقی است، چراکه بیمار مسئولیت‌های انتخاب پزشک را خودش می‌پذیرد درصورتی‌که در انتخاب ناظر ساختمان چنین نیست. این ‌هم از آن استدلال‌هایی است که در آن مغلطه وجود دارد. این دسته از افراد باید پاسخ دهند که اگر بیمار خودش مسئولیت انتخاب پزشک را می‌پذیرد، پس این همه پرونده شکایت از پزشکان در سازمان نظام پزشکی و رسیدگی این سازمان به خطاهای پزشکی از کجا ناشی می‌شود. خوب، سازمان نظام پزشکی هم می‌تواند بگوید خودت پزشکت را انتخاب کرده‌ای و ما مسئولیتی در قبال انتخاب شما نداریم! درصورتی‌که چنین نیست و انتخاب پزشک و در اینجا انتخاب ناظر نافی شکایات مصرف‌کنندگان و حتی خود مالک یا سازنده از ناظر نیست و در آنجاست که سازمان نظام مهندسی می‌تواند ورود پیدا کند.

7- بحث مربوط به گزاره مالی و رابطه مالی بین مالک و ناظر در صورت انتخابی‌بودن کاملا مردود است. اگر این بحث مردود نبود، هرگز متروپل رخ نمی‌داد و این همه تخلفات ساخت‌وساز نمی‌داشتیم و فهرست بلندبالایی از ساختمان‌های ناایمن در میان نبود. چه کسی تضمین می‌دهد که انتخاب ناظر حتما ارتباط مالی بین سازنده یا مالک با ناظر را قطع می‌کند؟ مخالفان تضمین آن را به منِ سازنده ارائه بفرمایند.

8- تجمیع پول در یک سازمان فارغ از نظارت جدی فسادآور است. در حال حاضر سازمان نظام مهندسی ساختمان، پول نظارت بر یک پروژه را همان ابتدای کار دریافت و در قلک خودش می‌اندازد، به این بهانه که پول را مرحله به مرحله به ناظر می‌دهیم. این تجمع پول در سازمان نظام مهندسی غیرضروری و زمینه‌ساز فساد است. دوستان می‌توانند حسابی غیرقابل برداشت و دسترسی بگشایند و پول مربوط به ناظر را در آن حساب واریز کنند و آن را در موعد مقرر به ناظر بدهند. یا اگر پول نظارت را مرحله به مرحله به ناظر می‌دهند، آن را مرحله به مرحله نیز دریافت کنند. این دریافت یکباره و عدم پرداخت آن به ناظر و اصرار بر آن بی‌معناست.

9- در پایان تأکید می‌کنم که انجمن صنعت ساختمان به‌هیچ‌وجه با اصل نظارت آن هم نظارت جدی بر ساختمان مخالف نیست و طرح این موضوع فرافکنی برای مخفی‌کردن سایر اهداف سوداگرانه است که به برخی از آنها اشاره کردم و به‌ طور جدی‌تر در آینده به آن خواهم پرداخت.