معاون رئیس جمهوری می‌گوید «دیوار» تمایلی به بورسی شدن ندارد:
مدیرعامل هلدینگ هزاردستان: اگر نمی‌خواستیم بورسی شویم، چرا پنج سال برایش جنگیدیم؟
مجید رضوی در گفت‌وگو با «شرق» تأکید می‌کند مانع اصلی، چارچوب‌های غیرشفاف یک نهاد امنیتی است
معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان رئیس‌جمهوری، به تازگی در گفت‌وگو با «شرق» در مورد تاخیر در ورود «دیوار» به بورس، گفته بود که در این زمینه مشکلی نیست و هروقت این شرکت بخواهد می‌تواند وارد بورس شود. حسین افشین تاکید کرده بود مشکل در این زمینه بسیار ساده است و در پاسخ به اینکه «پس چرا هنوز این مشکل حل نشده» گفته بود: «به نظر می‌آید خود دیوار هم تمایلی برای ورود به بورس نداشته باشد.» همچنین افشین اعلام کرده بود در این زمینه نهاد امنیتی دغدغه‌های درستی دارد که دیوار باید آنها را رفع کند. حالا مجید رضوی، مدیرعامل هلدینگ هزاردستان این ادعا را رد می‌کند و می‌گوید اگر دیوار برای ورود به بورس بی‌علاقه بود، چرا از سال ۱۳۹۸ تا امروز این‌همه برای ورود به این بازار هزینه و وقت صرف کرده، مستندات لازم و گزارش‌های حسابرسی آماده کرده و…؟ مجید رضوی در گفت‌وگو با «شرق» تأکید می‌کند مانع اصلی، چارچوب‌های غیرشفاف یک نهاد امنیتی است: «اگر بخواهم خوشبینانه تحلیل کنم به نظرم این مخالفت‌ها به این دلیل است که ترجیح می‌دهند یک مجموعه خصولتی یا یک نهاد وابسته، سهمی در هیئت مدیره داشته باشد و کنترل شرکت را در دست بگیرد.»
مجید رضوی، مدیرعامل هلدینگ هزاردستان، در پاسخ به سخنان حسین افشین، معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهوری، که در گفت‌وگویی با «شرق» مدعی شده بود «دیوار» نه مشکل خاصی برای ورود به بورس دارد و نه تمایل چندانی، می‌گوید: «اول اینکه برای من جالب بود که اولین بار است که یک مقام دولتی این‌طور صریح از درستی فشارهای امنیتی صحبت می‌کرد؛ چون معمولاً همه می‌گویند «این موضوع در حیطه‌ی وظایف ما نیست». اما اینکه ایشان صراحتاً گفتند دیوار علاقه‌ای هم به ورود به بورس ندارد، برایم عجیب بود. اگر ما علاقه نداشتیم، چرا از سال ۱۳۹۸ تا امروز برای IPO وقت و انرژی گذاشتیم؟ چرا مستندات مالی تهیه کردیم، صورت‌ها را حسابرسی کردیم، امیدنامه نوشتیم و بارها با مشاوران و مدیران بورس جلسه گذاشتیم؟»
فرایند‌های پیچیده برای ورود به بورس
رضوی تأکید می‌کند اولین درخواست پذیرش را اواخر سال ۹۸ برای کافه‌بازار ثبت کردند: «در سال ۱۳۹۹، دولت آقای روحانی اعلام کرد تا پایان تابستان آن سال چند شرکت بزرگ باید وارد بورس شوند. اما ناگهان نهادهای امنیتی وارد ماجرا شدند و با استناد به مسائلی مثل دسترسی‌ها، سهامداران خارجی و مواردی از این دست، با موضوع مخالفت کردند.» به گفته او ین اتفاق در حالی رخ داد که ورود به بورس اتفاقاً بهترین ابزار برای شفاف‌سازی است، نه تهدید.
به گفته او در سال ۱۳۹۹، دادستانی با استناد به ملاحظات امنیتی نامه‌ای به سازمان بورس ارسال کرد که دریافت مجوزهای امنیتی لازم پیش‌شرط پذیرش شرکت‌ها در بورس باشد. این موضوع موجب شد فرآیند پذیرش شرکت‌ها به ویژه دیوار، وارد پروسه‌ای طولانی و پیچیده شود که حدود یک سال به طول انجامید.
او در ادامه با مقایسه تجربه تپسی و دیوار، توضیح می‌دهد:
« از سوی دیگر، تیم تپسی نیز با هدف تامین منابع مالی و توسعه فعالیت‌ها، به شدت پیگیر ورود به بورس بود و پس از تلاش‌های مستمر و تهیه دستورالعمل‌ها و مستندات لازم، و دادن سهم به بخشی توانست مجوزهای لازم را دریافت و روند ورود خود به بورس را آغاز کند. اما در مورد دیوار، مشکلات و موانع امنیتی باعث شد که این شرکت از ادامه مسیر بورسی شدن عقب‌نشینی کند..»
تغییر دولت و تلاشی دوباره
براساس اعلام او، در دولت ابراهیم رئیسی، رئیس سازمان بورس به آنها اعلام کرد که توانسته‌اند مذاکرات لازم را انجام و این مشکل حل خواهد شد. درنهایت در اوخر سال ۱۴۰۰ هلدینگ دوباره تلاش در این زمینه شروع کرده است. به گفته او آن زمان برای ورود هلدینگ به بورس و کافه‌بازار به فرابورس درخواست داده بوند که بازهم این ورود لغو شد: «این لغو شدن هم فقط یک کلمه نیست؛ چرا که برای هر بار تلاش پذیرش در بورس تلاش‌ها و پیگیری‌های متعدد و مجدد باید شروع شود. برای آماده‌سازی صورت‌های مالی، تهیه مستندات، برگزاری جلسات متعدد با سازمان بورس و مشاوران پذیرش، انرژی و وقت فراوانی از تیم دیوار گرفت. اگر ما تمایل به ورود به بورس نداشتیم که نباید اینقدر وقت و هزینه صرف این کار می‌کردیم. در۵ سال گذشته همه می‌گفتند مشکل به خاطر سرآواست از کارگروه مسئول در این زمینه (در معاونت علمی) گرفته تا مدیران بورس.»
رضوی می‌گوید در آبان سال ۱۴۰۳ و پس از خروج «سرآوا» از ترکیب سهامداری، بورس خودش با آنها تماس گرفته و خواستار ارسال مجدد درخواست شده است:
«وقتی دیدیم ساختار ورود هلدینگ به بورس دیگر به‌کار نمی‌آید، مسیر را با دیوار ادامه دادیم. مدارک آماده شد، صورت‌های مالی تهیه و حسابرسی شد، امیدنامه نوشتیم و درخواست استعلام‌های امنیتی را هم طبق قانون ارسال کردیم. طبق قانون، اگر نهادی در مدت مشخص پاسخ ندهد، یعنی تأیید داده. واجا پاسخ مثبت داد، اما نهاد امنیتی هیچ پاسخی نداد. بورس اعلام کرد که دیگر ریسکش با خودماست و طبق قانون ما اجازه برگزاری جلسه را داریم. جلسه هیئت پذیرش برای ما در ۲۲ اسفند تعیین شد. روز قبل از برگزاری با اینکه لغو این جلسه غیرقانونی بود، نهاد فراتر از قانون و خارج از روال قانونی جلسه پذیرش را لغو کرد. مدیران بورس هم اعلام کرد به صلاح است که این جلسه برگزار نشود.»
مشکل ورود به بورس چیست؟
رضوی تاکید می‌کند که دیوار کاملاً علاقه‌مند به ورود به بورس است و این مسئله از طرف خود شرکت به صورت جدی دنبال شده است: «اما محدودیت‌ها و خواسته‌های یک مجموعه امنیتی اگر خارج از چارچوب و بی‌ربط باشد معلوم است که آنها آن را قبول نمی‌کنند.»
رضوی در پاسخ به این سوال که حسین افشین در گفت‌وگو با شرق اعلام کرده بود که درخواست و دغدغه نهاد امنیتی در این زمینه منطقی است توضیح داد: «برداشت آقای افشین این است که خواسته‌هایی که مطرح می‌کنند خواسته‌های منطقی و قابل قبول است، در حالی که ما دقیقا نمی‌دانیم این خواسته‌ها چیست. قرار بود آقای افشین جلسه‌ای هماهنگ کنند تا این مسائل مطرح شود و ما نیز اعلام آمادگی کردیم، اما تا کنون هیچ خبری از آنها دریافت نکرده‌ایم. اگر واقعاً فکر می‌کنند این موضوع ساده و قابل حل است و خواسته‌ها منطقی است، ما آماده‌ایم در آن جلسه حضور یابیم و صحبت کنیم.»
او اعلام می‌کند: «اگر بخواهم خوشبینانه تحلیل کنم به نظرم این مخالفت‌ها به این دلیل است که ترجیح می‌دهند یک مجموعه خصولتی یا یک نهاد وابسته، سهمی در هیئت مدیره داشته باشد و کنترل شرکت را در دست بگیرد.»
با این شرایط، ورود به بورس ارزش دارد؟
در نهایت آیا با وجود این فشارها و شرایط بازار، ورود دیوار به بورس می‌تواند برای آنها مزیت‌های از جمله تامین مالی به همراه داشته باشد؟ رضوی در پاسخ به این سوال می‌گوید: «واقعیت این است که هدف اصلی ما اکنون جذب سرمایه نیست، بلکه بیشتر این است که مسیر فعالیت ما شفاف شود و تکلیف ما به عنوان یک شرکت غیر وابسته در این کشور مشخص شود.»
او ادامه می‌دهد: «به نظر من، ورود به بورس می‌تواند حکم آزمونی تعیین‌کننده را داشته باشد؛ اگر وارد شویم، قطعاً محدودیت‌ها و چالش‌هایی وجود خواهد داشت، اما مزایایی نیز دارد. مهم‌ترین حسن این است که تکلیف نقش و جایگاه ما در نظام اقتصادی کشور روشن می‌شود و فضای رشد و توسعه برای ما فراهم خواهد شد.»
رضوی در پایان، تأکید می‌کند:
«محدودیت‌های ورود به بورس را می‌دانیم. درگیر شدن با فرآیندهای وقت‌گیر و غیرمرتبط یا کاهش تمرکز روی کسب‌وکار اصلی، واقعاً نگرانی ماست. اما در برابر مزایای شفافیت و روشن شدن تکلیفمان در ساختار اقتصاد ایران، این ریسک را می‌پذیریم.»
*نسخه کامل این گفت‌وگو را هفته آینده در شماره نهم ضمیمه فناوری و اکوسیستم استارتاپی شرق (فن‌زی) بخوانید.
