حال بد سینمای مستقل

به گزارش شبکه شرق، اوضاع اقتصادی سینمای ایران بعد از سیطره شرایط منحوس کرونا به سمتی پیش رفت که تعداد مخاطبان سینمای ایران نسبت به دوران قبل از کرونا، به کمتر از نصف کاهش پیدا کرد.

دستورالعمل های محدود کننده

اوضاع سینما مثل سایر هنرها از نظر اقتصادی خوب نیست! هر چند موضوع امروز نیست و سال هاست که سینمای ایران از این وضعیت رنج می کشد. اگر فروش  بالای تعداد محدودی  از فیلم ها و دستمزدهای آنچنایی معدودی از بازیگران را کنار بگذاریم، در بر همان پاشنه می چرخد و دلایل متعددی دارد که پای ثابت این چالش است.دلایلی مانند کمبود فیلمنامه خوب ، وجود تهیه کنندگان کارنابلد و عواملی از این دست .اما آن چه اوضاع را بغرنج می کند صدور انواع دستورالعمل های  جدید که سالانه وضع می شود وکلا حضورافراد را گزینشی می کند و گویی ورود افراد به سینما باید با فیلتر اما و اگرهای مسئولان صورت بگیرد و این چنین می شود که محدوده سینما روز به روز تحدید می شود .

 اقتصاد خصولتی

اوضاع اقتصادی سینمای ایران بعد از سیطره شرایط منحوس کرونا به سمتی پیش رفت که تعداد مخاطبان سینمای ایران نسبت به دوران قبل از کرونا، به کمتر از نصف کاهش پیدا کرد. اقتصادی که در تمام دهه های گذشته هم کمترین اتکا را به گیشه داشته و بیشتر بر منابع دولتی تکیه می زد. هرچند در نیمه دهه 90 خورشیدی نشانه هایی از قدرت گرفتن بخش خصوصی مشهود بود، اما بیشتر «خصولتی» بود تا « خصوصی»!

رکود بخش خصوصی

کابوس های سینمای ایران تنها به چرخه اکران محدود نیست ،بلکه در فرآیند تولید فیلم ها هم می توان نشانه هایش رصد کرد. با مرور کلی اخبار منتشرشده درباره پروژه های در دست ساخت سینمای ایران طی ماه های اخیر، با سهم بالای نهادهای دولتی و سرمایه های ارگانی در چرخه تولید مواجه می شویم و همزمان شاهد رکود و بی انگیزگی عمیق در بخش خصوصی هستیم.

به طوری که شاهد نابودی «سینمای مستقل » هستیم؛ سینمایی که حتی فیلمساز با فروش خانه شخصی خود سعی می کرد فیلمِ شخصی خود  را بسازد ، و با سکنی شدن درخانه استیجاری، مستاجر سینمای دولتی نشود که آن هم دیگر امید ی به آن نیست!

قیمت بلیت در آمریکا

اخیرا برخی قیمت بلیت سینما درایران را با قیمت بلیت در آمریکا مقایسه کردند. انواع و اقسام دلیل را آورند. اما این را نمی گویند که کدام یک از شرایط اکران،‌تولید و غیره در سینمای ایران شبیه سینمای آمریکاست که حالا فقط لَنگ مقایسه بلیت با ینگه دنیا هستیم؟!

تغییر نگاه مخاطبان

حوادث ناگوار ماه‌های اخیر سینماگران را با خود همراه کرد. تکلیف برخی از فیلم ها با کشف حجاب بانوان بازیگر در محاق قرار گرفت . احضار هنرمندان ، ممنوع الفعالیت برخی و از طرفی  نارضایتی مردم توقع از فیلم ها را بالا برد. حالا مسئولان سینما باید کم کم به تغییر نگاه مخاطبان سینما پاسخ در خور بدهند.

دسترسی آسان به فیلم ها

در سال های اخیر دسترسی به پردیس های سینمایی راحت شده؛ مکان هایی چشم نواز با انواع وسائل و امکانات سرگرمی ساز،‌ضمن این که مخاطب در دوران کرونا به سمت پلتفرم ها روی آورد و لذت خانه نشینی و دیدن فیلم آنلاین را برد.فهمید که می تواند کمی صبر کند و به جای پرداخت بلیت ، نسخه رایگان را ببیند.حالا دیدن فیلم های اصل و بدون سانسور در فضای مجازی و ماهوار ها به جای خود! حالا بااین اوصاف سینمای ایران قدرت کشاندن مخاطبان زیاد به سمت خود را دارد؟!