مصاحبه با شیدا یوسفی/ از تجربه‌های پشت صحنه تا نقش مهری «سووشون»
محمد بندرعباسی: شیدا یوسفی، بازیگر این روزها با نقش «مهری» در سریال «سووشون» است. مسیر هنری شیدا، سفری پر از ایستگاه‌های متفاوت است؛ از روزهایی که به‌عنوان منشی صحنه در آثار شاخص فعالیت داشت تا تجربه‌های بازیگری در پروژه‌های متنوع سینمایی و تلویزیونی. او همچنان می‌تواند در خیابان‌ها قدم بزند ، کافه‌ای برود و در سکوت گفتگو کند.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
شیدا یوسفی، بازیگر این روزها با نقش «مهری» در سریال «سووشون» است. مسیر هنری شیدا، سفری پر از ایستگاه‌های متفاوت است؛ از روزهایی که به‌عنوان منشی صحنه در آثار شاخص فعالیت داشت تا تجربه‌های بازیگری در پروژه‌های متنوع سینمایی و تلویزیونی. او همچنان می‌تواند در خیابان‌ها قدم بزند ، کافه‌ای برود و در سکوت گفتگو کند.
یوسفی در این گفتگو درباره مسیر هنری‌اش، تجربه بازی در سریال «سووشون»، ارتباطش با نقش مهری سخن گفته است.
شما این روزها در سریال «سووشون» بازی می‌کنید که چندمین تجربه شما در نمایش خانگی محسوب می‌شود. ابتدا درباره سریال‌هایی مثل «ممنوعه»، «ملکه گدایان»، «عقرب عاشق» ، «آرزوهای چپکی» که در حال پخش است به ما بگویید و اینکه به این مجموعه جدید چگونه نگاه می‌کنید؟
بله . اگر ریلیتی شوها را هم حساب کنید این سریال پنجمین یا ششمین تجربه من در نمایش خانگی است. اما هرکدام از این کارها، از نظر من قطعه‌ای متفاوت در پازل تجربه‌های هنری‌ام بوده‌اند. من همه نقش‌هایی که قبول کرده‌ام را گامی در مسیر پیشرفت خود می‌بینم. هیچ‌کدام‌شان کم‌اهمیت نیستند و همیشه تلاش کرده‌ام از هر گروه و پروژه چیز تازه‌ای یاد بگیرم.
خب با در نظر گرفتن تجربه‌های قبلی، به نظر خودتان «سووشون» چه جایگاهی در میان کارهای سریالی شما دارد؟
«سووشون» از چند جهت برای من خاص است. اول اینکه داستان و کاراکتر مهری به آنچه من خواندم د در ذهن تصور کردم بسیار نزدیک است و دوم، فضایی که کارگردان و تیم ساخت این سریال فراهم کردند، انگیزه‌ای است برای یادگیری عمیق‌تر نسبت به هر پروژه قبلی. این همراهی تجربه‌ای فراتر از بازیگری معمولی برایم رقم زده است.
یعنی در واقع هم دلایل سینمایی داشتید و هم دلایل ادبیاتی؟
بله دقیقا.
پس باید رمان «سووشون» را پیش از شروع فیلمبرداری خوانده باشید؟
بله، کاملاً. به نظرم برای هر بازیگری ضروری است که رمان‌های مهم و ادبیات منبع آثار را مطالعه کند. به‌ویژه وقتی پای ادبیات و تاریخ معاصر ایران در میان است، این شناخت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. این را هم اضافه کنم دوبار «سووشون» را خواندم.
صادقانه بگویید بار اول ، هنگام خواندن رمان هرگز تصور می‌کردید روزی نقش مهری را بازی کنید؟
واقعیتش خیر. اما وقتی انتخاب شدم، بار دیگر کتاب را با دقت و حساسیت بیشتری خواندم و نکات تازه‌ای درباره شخصیت مهری کشف کردم که بسیار به من کمک کرد نقش را بهتر درک و بازی کنم.
پس مهریِ ساخته شده توسط شما و خانم آبیار با مهریِ بانوی ادبیات فرق دارد؟
خیر. چرا باید فرق داشته باشد؟ به نظر من مهریِ ما ، مکمل نسخه ادبیاتی مهری است و صددرصد در همان مسیر پرداخت شخصیتی است.
پس با این تعصب که روی نقش دارید، چقدر برای شما بازی در نقش مهری رضایت‌بخش و خوشحال‌کننده است؟
قطعاً بسیار خوشحالم. این نقش برای من ارزشمند است و از هر نظر باعث رشد و تجربه عمیق‌تری برایم شده است.
خب بیایید درباره تفاوت‌ها و شباهت‌های مهری در رمان و مهری‌ای که شما در سریال بازی کردید، بیشتر توضیح دهید؟ فرض کنیم شما این نقش را بازی نکرده‌اید، به‌عنوان مخاطب چه نظری درباره این دو شکل از کاراکتر دارید؟
مهری کاراکتری دوست‌داشتنی و عمیق است که خالق اصلی‌اش سیمین دانشور است. ما در سریال، نقش مهری را کامل کردیم و به او شکل و حیات فیزیکی بخشیدیم. مهری رمان بیشتر به تفکرات و روحیاتش می‌پردازد، اما ما در روایت تصویری تلاش کردیم وجوه بیشتری از ارتباطات و احساسات او را نشان دهیم. برای مثال، صحنه‌هایی که مهری و زری با هم به یتیم‌خانه می‌روند، از زیباترین و پرمعناترین لحظات سریال است؛ جایی که عمق دوستی و درد مشترک‌شان را می‌توان حس کرد.
یعنی می‌شود گفت مهری سریال مکمل مهری رمان است؟
دقیقاً همین‌طور است. ما مهری رمان را کامل کردیم و به آن زندگی و احساسات بیشتری بخشیدیم، بدون آنکه هویت اصلی او که متعلق به سیمین دانشور است، کمرنگ شود. در اصل ابتدا به ساکن ممکن است تصور بشود جهانِ ترسیم شده‌ی خانم دانشور جهان فمینیستی مدرنی است علیه مردسالاری ولی «فاطمه سرمشقی» منقد و پژوهشگر ادبیات در مقاله‌اش «سووشون و رویکرد اصالت زن» می‌گوید که این رمان، روایتی زنانه دارد. با اینکه رمان سوم شخص است، ولی از دید یک زن به تمام قضایا نگاه می‌شود. این زنانگی روایت اول با ساخته شدن سریال توسط یک زن که چنین دغدغه‌هایی دارد به عقیده من بی‌بدیل‌ترین مکمل اقتباسی است که شعاری از آب درنمی‌آید .
با توجه به اینکه سریال بعدی شما «بامداد خمار» هم با کارگردانی این کارگردان محبوب در دست تولید است، می‌شود کمی درباره این همکاری بیشتر توضیح دهید؟
کار کردن با خانم آبیار برای من فوق‌العاده آموزنده است؛ نه فقط به‌دلیل کارگردانی حرفه‌ای‌شان، بلکه به این خاطر که همه اعضای تیم را به ارائه صد درصد توان و انرژی‌شان ترغیب می‌کنند. این رویکرد باعث می‌شود هر پروژه‌ای که می‌سازند، فوق‌العاده باکیفیت و درجه‌یک از آب درآید و برای من محیطی برای یادگیری مستمر باشد. این همکاری ادامه دارد و من همین حالا هم مشغول کار روی سریال «بامداد خمار» هستم که به‌زودی پخش خواهد شد.
یعنی ممکن است هر دو سریال خانم آبیار که شما بازی کرده‌اید همزمان منشتر بشود؟
بله. احتمالا پخش اپیزودهای پایانی «سووشون» و ابتدایی سریال «بامداد خمار» همزمان خواهد بود.
حالا که بحث همزمانی پخش پیش آمد، با پخش همزمان سریال‌های «سووشون»، «شکارگاه» و سریال جدید شما، ممکن است مقایسه‌هایی میان این آثار شکل بگیرد. نظر شما درباره چنین مقایسه‌هایی چیست؟
اگر درباره «سووشون» و «بامداد خمار» بگویید، خیلی موافق نیستم چون عوامل تا حدزیادی مشترک است ولی فضای کلی و تِم اثر چیز دیگری استو به همین دلیل من زیاد موافق مقایسه نیستم. درباره «شکارگاه» هم که صحبت شباهت می‌کنید به نظر من، هر اثر ویژگی‌ها و فضای خاص خودش را دارد. اگرچه هر سه به نوعی به تاریخ معاصر مربوط می‌شوند، اما از نظر ساختار، فضای داستان و شخصیت‌ها تفاوت‌های اساسی دارند. من شخصاً همه سریال‌های موجود را دنبال می‌کنم ولی ترجیح می‌دهم درباره آن‌ها نظراتم را به‌صورت کلی و بی‌طرفانه نگه دارم.
یعنی هر سریال ایرانی که روی پلتفرم‌های خودی منتشر می‌شود را می‌بینید؟
بله.
چقدر جالب. شما هم می‌بینید و هم واضح می‌گویید می‌بینم. معمولا این رسم بین همکاران شما نیست.
به هر حال هر همکاری روال خودش را در مسیر حرفه‌ای دارد. من می‌بینم چون با توجه به تجربیات خودم که سال‌ها در آن‌سوی دوربین بوده است بحث‌های فنی کار هم برایم آموزنده است و اهمیت دارد.
از بین همه این کارهای منشتر شده که همه را دیده‌اید یا بازی کرده‌اید کدام را بهتر و برتر می‌دانید؟ و دوست داشتید؟
قطعا نمی‌توان جواب این سوال را بدهم. به خودتان می‌گویم ولی برای چاپ نه.
حرف آخر شما به‌عنوان یک بازیگر جوان که در عرصه نمایش خانگی نیز فعال است، چیست؟
مسیر بازیگری مانند مسیر زندگی است؛ هر چه اتفاق بیفتد، باید یاد بگیری و رشد کنی. برای من هر نقشی یک تجربه تازه بوده و هست و این که بتوانم با کارگردانان و گروه‌های مختلف همکاری کنم، بزرگ‌ترین موهبت است. توصیه من به هر بازیگر جوان این است که همواره کنجکاو و در جستجوی یادگیری باشند، چون بازیگری فقط اجرا نیست؛ بلکه آموزش مداوم است.
آخرین اخبار فرهنگ و هنر را از طریق این لینک پیگیری کنید.
