ارزیابی مدیران، نکته فراموش‌شده

محسن هاشمی . کارشناس فرهنگی
در مطالعه نشست نقد و بررسی سینمای ایران که در یکی از پردیس‌ها با محوریت آقایان قادری و جیرانی در جریان است نگارش این مطلب به ذهنم رسید: «ارزیابی مدیران یا جریان‌های مدیریتی».

برای ارزیابی دورانی از مدیریت چه اشخاص و چه جریان‌ها به نظرم دانستن چند مؤلفه و تعیین نسبت آنها با مدیریت‌های مشابه چه داخلی و چه خارجی ضروری است.

- نخستین مؤلفه بررسی اطلاعات از امکانات موجود در دوره مورد ارزیابی نظیر کمیت و کیفیت منابع انسانی، میزان تجهیزات و البته منابع مالی در اختیار است.

- دیگری مطالعه و بررسی مأموریت و اهداف مصوب/ پذیرفته‌شده سازمان است. برای مثال از سازمانی با مأموریت الف نمی‌توان انتظار انجام خدمات ب را داشت.

- نکته سوم برنامه اعلامی مدیریت در اوان تصدی چه بوده است؟ حفظ وضع موجود، ارتقای کمی، افزایش کیفی یا در سطح کلان‌تر تغییر مأموریت با بازطراحی سازمان و اهداف!

- توجه به امر آموزش و ارتقای دانش و تربیت منابع انسانی از جمله مؤلفه‌های ضروری برای ارزیابی دوره مدیریت یک سازمان انسانی است.

- و دست آخر مدت زمان ابقای مدیر یا بازه زمانی جریان مدیریت در اداره یک سازمان است. بدیهی است که مدیر یا جریان مدیریتی که مدت‌زمان بیشتری امکان تداوم و بقا داشته بی‌شک احتمال انجام مجموعه خدمات مطلوب و تأثیرگذاری بیشتر به نسبت مدیر یا جریان مدیریتی را که زمان کمتری در اختیارش بوده، دارد. در این باره من اصطلاحی برساخته‌ام که اگر یک موجودی را بیش از یک سال سر چهارراهی بگذارند قطعا با دریافت این حجم از اطلاعات گردش خودرو‌ها می‌تواند نقش انتظام‌بخشی را تا حدودی ایفا کند، همین مطلب درباره مدیر یا جریان مدیریتی که بیش از چهار، پنج سال در کوران اطلاعات یک سازمان و محیطش قرار می‌گیرد امکان درک آگاهی و ساخت الگوی مناسب برای اداره یک سازمان را به مراتب بیشتر از دیگران دارد.

بر این مبنا برای ارزیابی مدیران یا جریان‌های مدیریتی رعایت این پنج مؤلفه بالا را ضروری می‌دانم. به این ترتیب چه بسا که مدیری یا جریان مدیریتی در بازه زمانی کوتاه با تأثیرگذاری در مأموریت و خط‌مشی سازمان یا طراحی و تحقق اهدافی تازه یا مؤثر در تربیت و بالندگی منابع انسانی از مدیری با خدمات کیفی مطلوب در بازه زمانی طولانی، مفیدتر و تراز بالاتری کسب می‌کند.