|

نقد هم‌میهن به نگاه تقلیل‌گرایانه به قدرت؛ وقتی دیپلماسی را با فرزند ناتنی مقایسه می‌کنند

روزنامه هم‌میهن در شماره امروز خود نوشت: «اینکه گفته شود “ضعف، جنگ می‌آورد”، اگرچه گزاره‌ای رایج است اما به‌تنهایی ناقص، فریبنده و نادقیق است. زیرا جنگ فقط از دل ضعف بیرون نمی‌آید، بلکه از ترکیب ضعف با اهداف نامتوازن و ناسازگار نیز زاده می‌شود.»

نقد هم‌میهن به نگاه تقلیل‌گرایانه به قدرت؛ وقتی دیپلماسی را با فرزند ناتنی مقایسه می‌کنند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

روزنامه هم‌میهن با انتقاد از اظهارات اخیر یکی از چهره‌های بانفوذ اصولگرا درباره مذاکرات وزارت خارجه و رابطه آن با قدرت ملی، تأکید کرد که تلقی تقلیل‌گرایانه از مفهوم قدرت و نادیده‌گرفتن دیپلماسی به‌عنوان بخشی از سرمایه ملی، یکی از ریشه‌های بحران در سیاست خارجی ایران است.

 این روزنامه در شماره امروز خود نوشت: «اینکه گفته شود “ضعف، جنگ می‌آورد”، اگرچه گزاره‌ای رایج است اما به‌تنهایی ناقص، فریبنده و نادقیق است. زیرا جنگ فقط از دل ضعف بیرون نمی‌آید، بلکه از ترکیب ضعف با اهداف نامتوازن و ناسازگار نیز زاده می‌شود.»

هم‌میهن در ادامه با طرح این پرسش که آیا مولفه‌های قدرت صرفاً به نیروی نظامی محدود می‌شود، نوشته است:

«قدرت واقعی ابعاد گسترده‌تری دارد؛ از توان رسانه‌ای و اطلاعاتی گرفته تا انسجام سیاسی، اقتصادی، درک واقعیت و عقلانیت تصمیم‌گیری. جامعه‌ای که از ضعف رسانه‌ای رنج می‌برد، در شرایط بحرانی به‌جای تقویت افکار عمومی، به سراغ محدودیت بیشتر می‌رود و خود را از درک صحنه محروم می‌کند.»

در واکنش به جمله این چهره مبنی بر اینکه «دیپلماسی باید حامی سرمایه‌های ملی باشد، نه ابزار کاهش آن»، هم‌میهن پاسخ داده است:

«این نگاه غلط و تحقیرآمیز به دیپلماسی، همان نگاهی است که سیاست خارجی را تابع میدان و در خدمت آن می‌داند. در حالی‌که دیپلماسی، خود جزئی از سرمایه ملی است و باید در کنار اقتصاد، امنیت، رسانه و فرهنگ، به‌عنوان یکی از اضلاع قدرت ملی در نظر گرفته شود.»

این روزنامه همچنین به استدلال گوینده که گفته بود «دشمنان اگر مخالفت کنند، باید غنی‌سازی را افزایش دهیم» پاسخ داده و نوشته است:

«اگر قرار است همه چیز بر اساس قدرت سخت پیش برود، مذاکره چه معنایی دارد؟ اگر باور به گفت‌وگو ندارید، چرا با صرف وقت و هزینه‌های سنگین، پای میز مذاکره می‌نشینید؟»

در پایان این تحلیل آمده است: «دوری از عقلانیت در فهم قدرت ملی و اصرار بر روایت‌های پرطمطراق اما بی‌مبنای راهبردی، ما را به نقطه‌ای رسانده است که حتی در شرایط جنگی نیز حاضر به بازنگری در مفاهیم پایه‌ای نیستیم. گویی تنها راه باقی‌مانده، پناه بردن به تئوری توطئه است.»

آخرین اخبار سیاست را از طریق این لینک پیگیری کنید.