بگذارید خانه‌ای برای اندیشمندان باقی بماند

عبدالرضا ناصرمقدسی-متخصص مغز و اعصاب:دوباره وقتی سرخط خبرها را نگاه کردم، مثل همیشه با خبر بد دیگری روبه‌رو شدم؛ اینکه شهرداری می‌خواهد بدون هیچ اخطار قبلی، خانه اندیشمندان علوم انسانی را تخلیه کند و فقط همان شب به مدیران مجموعه گفته شده که «من این ساختمان را می‌خواهم». به همین سادگی و راحتی. من بارها در سخنرانی‌ها و همایش‌های خانه اندیشمندان شرکت کرده‌ام و چند باری هم افتخار سخنرانی در آن مکان را داشته‌ام. فکر می‌کنم تمام کسانی که با اندیشه سروکار دارند، چنین خاطرات مشترکی داشته باشند. محیطی آرام و دنج که برای گفت‌وگو و تأمل ساخته شده، حالا به همین راحتی آماج تفکری قرار می‌گیرد که اندیشه برایش مهم نیست و بستن یک خانه فرهنگی با بستن یک مخروبه هیچ فرقی برایش ندارد. البته به گمانم این آفتی است که تمام فرهنگ ما را در‌بر گرفته است. وقتی آمار کتاب‌خوانی ما تا این اندازه کم و ناچیز است، وقتی تیراژ کتاب‌ها در بهترین حالت در کشور 90‌میلیونی هزار عدد است، انتظار بیشتری هم نباید داشت. در چنین فرهنگی خانه اندیشمندان و سایر اماکن مشابه صرفا ضررزا خواهند بود و باید درشان تخته شود. از طرف دیگر، فکر می‌کنم چنین آمار و چنین اتفاقاتی می‌تواند نوعی تلنگر هم محسوب شود و به ما خاطر‌نشان کند که به کجا داریم می‌رویم. برای بهبود شرایط، دست روی دست بگذاریم. فقط اعتراض کافی نیست، باید به آسیب‌شناسی اتفاقاتی که می‌افتد پرداخت. شاید هیچ اراده‌ای برای ارتقای فرهنگی در نهادهای دولتی وجود نداشته باشد، اما اینها همه حاکی از مشکلات بسیار بنیادی‌تری است که فرهنگ ما را در میان گرفته و باید برای برون‌رفت از آن چاره‌اندیشی کرد. یک راه مهم، حفظ همین انجمن‌ها و گروه‌های کوچک است. برای همین است که اعتراض همگانی اندیشمندان و کسانی که اندیشیدن برایشان مهم است، تا به این اندازه اهمیت پیدا می‌کند. پس همه با هم و هم‌کلام با مسعود جعفری‌جوزانی از همه نهادهای ذی‌ربط مطالبه می‌کنیم تا خانه اندیشمندان برای اندیشمندان باقی بماند.