عاقبت صبرخواهی حجت؟

عبدالله دارابی: سرنوشت استقلال بعد از تنفس‌خواهی‌های چندباره وزیر ورزش در انتخاب اعضای هیئت‌مدیره استقلال به صبرخواهی‌های مکرر حجت کریمی در انتخاب سرمربی جدید گره خورده است. تنفس‌خواهی‌های اولی که به هیئت‌مدیره‌ای کارآمد و حتی تکمیل در نفرات منجر نشد، تا صبرخواهی‌های دومی به چه سرانجامی ختم شود؟ سرپرست مدیرعاملی استقلال که از لزوم اهمیت و ضیق وقت در انتخاب سرمربی سخن می‌راند، پس از آنکه وعده حتمی‌اش در این باره در ۱۸ خرداد محقق نشد و آن را به ۲۷ خرداد موکول کرد، بعد از خلف وعده مجدد، همگان را باز به صبر دعوت می کند؛ در حالی که روزهای ارزشمندی از دست رفت و می‌رود...! کریمی که مانند مدیران قبلی آبی‌پوشان، نمی‌خواهد و نمی‌تواند از پرستیژ مدیرعاملی این باشگاه باقدمت و پرافتخار- ولو با محرزبودن نداشتن تعهد و تخصص لازم- بگذرد، تا اینجای کار با وجود تأکیدش بر وقت، هم در جذب مربی توفیقی نداشته، هم در این موضوع به بازی زیر و رو با افکار عمومی روی آورده است! او در حالی لوپس اسپانیایی همیشه ناکام را برای مذاکره به تهران می‌آورد که هم‌زمان حامی اصلی‌اش برای مدیریت استقلال- وزیر ورزش- از برنامه مدیریت این باشگاه برای جذب مربی داخلی خبر می‌دهد! سید حجت قصه استقلال درمورد نکونام هم بی‌سیاستی و بی‌تدبیری خود را نشان می‌دهد و علنا می‌گوید: «او مشکل کار دارد و نتوانست آن را حل کند!» حال آنکه مربیان دیگری هم بودند که مشکلشان در سکوت خبری و خفا حل شد و به فعالیت ادامه می‌دهند. اکنون کمیته فنی منصوب او نیز از نحوه برخوردش شاکی است و معتقد است طرف مشورت کریمی بیشتر علیرضا دبیر- رئیس فدراسیون کشتی- است تا کمیته فنی باشگاه. اگر این‌طور باشد که باید سرنوشت استقلال را وااسفا دانست که دبیر بدون تخصص فوتبالی، طرف مشورت در انتخاب سرمربی باشگاهی به این بزرگی قرار می‌گیرد! باید منتظر ماند و دید عاقبت صبرخواهی کریمی به انتخاب یک مربی خوب و در شأن استقلال منتج می‌شود یا خیر؟ این فصل چشمان نگران بسیاری، مترصد دیدن محصول هم‌فکری و انتخاب مشترک وزارت ورزش و سازمان خصوصی‌سازی در هیئت مدیره استقلال و به ویژه مدیرعامل منتخب آنان خواهد بود.