انتخاب کیومرث

علیرضا رئیسیان  - کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس

 آنچه چند روز پیش دیگران را به یاد کیومرث انداخت انتخابی بود که او کرد و می‌تواند هشدار و اعتراضی جدی باشد به آنچه در زمین فرهنگ و هنر می‌گذرد یا تصمیمی عاطفی و شخصی باشد به روایت گلمکانی! 

در تاریخ معاصر به نام هنرمندان بزرگی که انتخابی این‌چنین کردند و تمایل و تصمیم شخصی آنها، فکت اصلی این مسیر بود برمی‌خوریم، مثل همینگوی و هدایت و با کمی تساهل می‌توان دیگرانی را نام برد که خود را تسلیم شرایط‌ کردند و راه کم‌صداتری را برگزیدند ولی شبیه همان گروه، پایان کار را رقم زدند. در مرتبه دیگر آنهایی که به عنوان اعتراض چنین کردند و هشداری جدی را از خود به جا گذاشتند نظیر آنچه که روشنفکر معترض در سکانس درخشان فیلم نوستالژی، تمایل تارکوفسکی را به تصویری مظلومانه و هولناک در تاریخ سینما ثبت کرد یا سکانس خودکشی بازیگر ممنوع‌الکار در فیلم زیبای «بدل» ساخته مؤثر مارتین ریت مربوط به کمیته مک کارتی معروف در تاریخ سینمای آمریکا، باید و حتما آخرین نوشته کیومرث را دید و در آن تعمق کرد تا ببینیم سازنده تلاش و رشد عاطفی در تمام فیلم‌هاش از گروه انتخاب‌کنندگان نوع اول است یا دوم؟ 

به گمان من کیومرث نمی‌توانست با نگاه موجود در آثارش و آن‌طورکه خودش می‌گفت: سوژه مرا انتخاب می‌‌کند نه من آنها را! و اینکه هر هنرمندی که دغدغه و انتخاب شخصی دارد، در فیلم‌هایش هم همان‌طور نشان می‌دهد! و با شناخت طولانی من از او اهل اعتراض و هشدار بود

 نه یأس و افسردگی! 

آنچه امروز در سینمای پوچ ما، بر پوراحمد و دیگران می‌گذرد بسیار فضای (روشنفکران خسته) را به قول ایرج کریمی تداعی و یادآوری می‌کند تا استیصال هنری را و باید انتخاب کیومرث را جدی گرفت تا تکرار نشده است! هرچند ما چنین راهی را انتخاب نکنیم.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.