طمأنینه

درحالی‌که حدود یک سال و نیم از روی کار آمدن تیم جدید سیستم بهداشت و درمان می‌گذرد و عدد استیضاح تیم وزارتی در رسانه‌ها حول‌و‌حوش ۹ یا ۱۰ می‌چرخد، مرور اتفاقات این مدت، فعل و انفعالات چندین دهه را به ذهن متبادر می‌کند. از کنترل کرونا و گسترش تاریخی پوشش واکسیناسیون شروع شد، با هزارتوی افزایش سهمیه پزشکی در کنکور ادامه یافت، دانشگاه‌ها تأسیس و دانشکده‌ها تبدیل به دانشگاه شد، مقررات طرح نیروهای متخصص و سال‌های تعهد و خرید آن ساماندهی شد، طرح دارویار شکل گرفت و به شکل غیررسمی سقوط کرد، داروهای رایج در مقاطعی شدیدا کمیاب شد، دریافت پروانه مطب تسهیل شد، شیب مهاجرت بیشتر از پیش توجهات را جلب کرد و چندین اتفاق ریز و درشت دیگر. مانند هر کارنامه دیگری، این کارنامه شلوغ هم نکات مثبت و منفی زیادی دارد و حتی شاید بتوان از بخشی از این کارنامه تمام‌قد دفاع کرد. برای مثال کنترل وضع اسفبار کرونا نه‌تنها در جلسات پیش‌رو برای استیضاح، بلکه برای کل دنیا و آخرت وزارت نقطه قوت و دستاورد بزرگی محسوب می‌شود‌. یا مثلا ساماندهی توزیع نیروهای طرحی کار قابل قبولی بود که توسط مسئولان مربوطه انجام شد و شاید اگر زورشان به رانت‌بازی‌های خارج‌وزارتی (ازجمله آشنابازی‌های همین نمایندگانی که الان طلبکار هستند) می‌رسید، الان جایی از ایران خالی از پزشک نبود. نقص قوانین آزادسازی مدرک و سال‌های تحصیل رایگان در دهه اخیر این اجازه را به برخی دانه‌درشت‌ها داده بود تا بدون گذران هیچ طرح و تعهدی با شندرغاز پول پدر وثیقه‌ای بگذارند (اصلا مطمئن نیستیم پرداخت شده باشد) و بلافاصله از سر کلاس‌های دانشگاه به کشور‌های دیگر بروند. همان رفقای نه‌چندان باهوش و درس‌خوان الان پس از 10 سال سر از هاروارد و مایوکلینیک در آورده‌اند و پست می‌گذارند که «خودمان زندگی‌مان را ساختیم»، حال آنکه جای خالی این دانشمند خودساخته در مناطق محروم کشور را همکلاسی‌های بی‌رانت و سهمیه‌اش پر کرده و خواهند کرد. تغییر قوانین اخیر در آزادسازی مدارک شاید مهاجران هارواردی را بر سر میز مذاکره نکشاند، ولی حداقل جلوی بعدی‌ها را می‌گیرد. در فهرست اقدامات تیمی که گویا عنقریب قرار است استیضاح و شاید برکنار شود، می‌توان نکات مثبت دیگری هم یافت که اشاره به آن در این مقال نمی‌گنجد. ولی برای اقدامات ناموفق هم می‌شود فهرست ساخت و شاید در رأس این فهرست از اقدامات شکسته‌خورده بتوان شتاب‌زدگی و عجله را نام برد. به همین سیاهه اقدامات ابتدای مطلب توجه کنید؛ همان‌طور که گفته شد، این حجم از اقدامات اگر به جای یک و نیم سال با طمأنینه بیشتر در سه یا چهار سال انجام می‌گرفت، شاید الان هم من و شما پول کمتری برای دارو می‌دادیم، هم خود مسئولان مربوطه به جای راهروهای مجلس در راهروهای وزارت در حال عبور و مرور بودند. شاید اگر هر طرح با تمرکز بیشتر اجرا می‌شد و هم‌زمان دستاوردهای آن تبیین و شفاف‌سازی می‌شد، الان من و شما طرح دارویار را با تغییر ظرفیت پزشکی و آنفلوانزا و کرونا قاطی نمی‌کردیم. آینده استیضاح نامشخص است و شاید مناسبات بازی قدرت ناگهان تغییر کند و همه چیز آرام بگیرد که اگر این‌گونه شد، امیدواریم اقدامات بعدی آرام‌تر اجرا شود.