دست‌ها روی شاتر باشد

اگر یادتان باشد، قدیم در دوربین‌های عکاسی، با فشردن دکمه شاتر، عکس می‌گرفتیم. در موبایل‌ها، «شاتر» دایره‌ای است که با لمس آن، تصویر و فیلم ضبط می‌شود. در این روزگار سخت، دکمه شاتر به ما شهروندان یک‌لاقبا که صدایمان به جایی نمی‌رسد، قدرتی استثنائی بخشیده است. در طول روز، همه ما شاهد وقایع و اتفاقاتی در کوچه و خیابان شهر هستیم. در ترافیک اتوبان می‌بینیم جوانی قمه‌به‌دست، در ماشینی را باز می‌کند و با خشونت هر‌چه تمام، زن راننده بی‌نوا را تهدید می‌کند و به زور موبایل و طلایش را در روز روشن جلوی چشم همه به سرقت می‌برد. دکمه شاتر را فشار می‌دهیم و صحنه را در موبایل‌مان ضبط می‌کنیم. با پخش صحنه سرقت در فضای مجازی، پلیس به‌سرعت دزد را دستگیر می‌کند. معلوم می‌شود سارق بی‌رحم تا حالا از ده‌ها نفر به همین ترتیب سرقت کرده اما رسانه‌ای نشده است. این دکمه شاتر دوربین موبایل قدرتی به ما شهروندان بخشیده که می‌توانیم ناهنجاری‌ها، زشتی‌ها و پلشتی‌های اطرافمان را گزارش کنیم و انتظار داشته باشیم مسئولان کاری کنند. پلیس ایران توانمندی بالایی دارد، اما ناهنجاری‌ها زیاد شده و توان پلیس را تحت‌الشعاع قرار داده است. تحریم‌های بین‌المللی، غیر از اینکه فساد اداری را زیاد کرده، بر اقتصاد کشور نیز آسیب‌ زده و معیشت اقشار کم‌درآمد و متوسط را تحت تأثیر قرار داده است. رتق‌و‌فتق خرج خانواده سخت شده و این امر نرخ سرقت‌های جزئی، زورگیری و خفت‌گیری را بالا برده است.

تجربه شخصی من آن است که در 20 سال گذشته دست‌کم هشت بار مورد سرقت واقع شده‌ام و گزارش آن به پلیس، هیچ فایده‌ای برایم نداشته است؛ تا جایی که چندی پیش، وسایل موجود در ماشین پسرم را در روز روشن و جلو منزل دزد برد و من اصلا به پلیس اطلاع ندادم؛ چون فقط وقتم تلف می‌شد و نتیجه آن را می‌دانستم. یک بار کیف حاوی مدارک و اسناد و چک را از ماشینم سرقت کردند؛ دو روز علاف بودم که بتوانم شکایتم را ثبت کنم. کلانتری محل می‌گفت باید دقیقا بدانی کیفتان در کجا سرقت شده تا در حوزه همان کلانتری ثبت شکایت کنی. من نمی‌دانستم در طول روز که چند جا رفته بودم، کجا کیف را از صندوق‌عقب ماشین دزدیده‌اند. لابد کلانتری‌ها در برابر افزایش سرقت در حوزه استحفاظی خود مؤاخذه می‌شوند که سعی می‌کنند تا جایی که امکان دارد شکایت ثبت نشود. کیفم هیچ‌وقت پیدا نشد. یک بار هم موتورسیکلتم را بردند و پیدا نشد. این تجربیات را همه ما داریم و مرتب از نزدیکان خود می‌شنویم. حق خودمان می‌دانیم برابر مالیاتی که به دولت می‌پردازیم، از امنیت خوب برخوردار باشیم. امنیت نیاز جدی بشر است. آنهایی که در برابر رفع تحریم‌ها سنگ‌اندازی می‌کنند، بدانند که تبعات اجتماعی حاصل از ناامنی روزافزون، مردم را عاصی کرده است. تحریم ظالمانه، اقتصاد را نحیف کرده و تورم وحشتناک، مردم مستضعف را در معرض آسیب جدی قرار داده است. بحمدالله امنیت عمومی کشور ما، در مقایسه با برخی کشورهای همسایه، مناسب است، اما آسیبی که همین دزدی‌های کوچک و زورگیری و نظایر آن به اعتماد عمومی می‌زند، نباید نادیده گرفته شود. اکنون مواردی از ناامنی که رسانه‌ای می‌شود، به‌سرعت توسط پلیس و نهادهای دیگر تعقیب و اقدام می‌شود، اما در مواردی که کسی خبردار نمی‌شود، ضعف و سستی وجود دارد. متولیان امر باید تقویت پلیس و رفع مشکلات و کمبودهای آن را جدی بگیرند. باید از توانمندترین افراد در نهاد پلیس استفاده شود. نخبگان جوان ما غالبا به پزشکی و مهندسی علاقه دارند و معمولا دانش‌آموزان نخبه رغبتی برای عضویت در نهادهای نظامی و انتظامی نشان نمی‌دهند. این امر شاید از حقوق و دستمزد و کار سخت پلیس ناشی باشد، اما در کشورهای پیشرفته از باهوش‌ترین و توانمندترین افراد برای کادر انتظامی استفاده می‌کنند و این علاقه را از طریق مزایای خوبی که به کادر خود می‌دهند، در جوانان ایجاد می‌کنند که به پلیس بپیوندند. موضوع دیگری که بر مشکلات سرپوش می‌نهد، آمار و ارقام فعالیت‌های مرتبط با امنیت مردم است. برخلاف کشورهای پیشرفته دنیا، ما آمار عملکرد پلیس را امنیتی و محرمانه می‌کنیم و اجازه انتشار عمومی به آن نمی‌دهیم. در رسانه‌های دولتی فقط از موفقیت‌های پلیس حرف می‌زنیم و ضعف‌ها را پنهان می‌کنیم. به نظر من، این آمار باید در اختیار مردم باشد. مردم باید بدانند وضعیت شهرشان چگونه است و در صورت ضعف، از طرق مختلف پیگیر تقویت و بهبود شرایط باشند. در شهرهای بزرگ دنیا، پلیس به‌طور معمول زیر نظر شهردار و شورای شهر کار می‌کند و مردم واقعا نظارتی جدی بر عملکرد آن دارند. در شرایط فعلی، تا بهبود وضعیت، انگار برای ما شهروندان همین دکمه شاتر دوربین موبایل‌مان کارساز است که باید سفت بچسبیم و هر ناهنجاری را به قصد اصلاح و ارتقای امنیت عمومی جامعه و کمک به پلیس اطلاع‌رسانی کنیم. نظام اسلامی همیشه ثابت کرده امنیت مردم اهمیت بالایی برایش دارد. همه وظیفه داریم کمک کنیم تا با رفع تحریم‌ها و فسادستیزی و در نتیجه بهبود کسب‌وکار مردم، عوامل مخل امنیت ازجمله همین دله‌دزدی‌ها و زورگیری‌ها، باز کنترل شود. در این راه همه ما مسئولیم.