حسن روحانی: تکرارنشدن جنگ، دست ماست
حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم گفت: در همین ماجرای جنگ ۱۲روزه، پیشگیری و بازدارندگی آن به نظر من خیلی آسان بود. متأسفانه فرصت‌هایی بود که درست از آنها استفاده نشد.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم گفت: در همین ماجرای جنگ ۱۲روزه، پیشگیری و بازدارندگی آن به نظر من خیلی آسان بود. متأسفانه فرصت‌هایی بود که درست از آنها استفاده نشد. حالا من نمی‌خواهم وارد این مسئله شوم، اگر در فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۰ به برجام برمی‌گشتیم و برجام عملیاتی می‌شد، جنگ ۱۲روزه دیگر معنی نداشت، اسنپ‌بک دیگر معنی نداشت، شرایط دیگری می‌بود، اسرائیلی‌ها و دشمنان ما در دنیا و آمریکایی‌ها موضوع هسته‌ای را متأسفانه امنیتی کردند. حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم، روز چهارشنبه پنجم آذر، در دیدار جمعی از وزیران و معاونان رئیس‌جمهور در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، تأمین امنیت را مطلوب و امنیتی‌کردن جامعه را مضر خواند و گفت: امنیت، اطمینان و آرامش ایجاد می‌کند، ولی امنیتی‌شدن اطمینان را از بین می‌برد و مردم را نگران می‌کند. ما فضای امنیتی نمی‌خواهیم، ما فضای امن می‌خواهیم. رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم با بیان اینکه پنج ماه بعد از جنگ ۱۲روزه همچنان متأسفانه در شرایط نه جنگ و نه صلح هستیم، تأکید کرد: باید همه تلاش کنیم تا شرایط «نه جنگ» را تقویت کنیم و برای این کار باید بازدارندگی‌های ما در بخش‌های مختلف ترمیم و تقویت شود و برای این کار الزاماتی نیاز است که همه باید تلاش کنیم برای دستیابی به آن تا بتوانیم هرچه سریع‌تر در برابر توطئه‌های دشمن بازدارندگی واقعی را به کشور برگردانیم.
در سال ۷۸ بازدارندگی سیاسی مانع جنگ شد
روحانی افزود: باید قدرت اطلاعاتی را تقویت کنیم. سرویس‌های اطلاعاتی ما باید با سرویس کشورهای دیگر همکاری داشته باشند. مردم هم باید به دستگاه اطلاعاتی کمک کنند. در بخش فناوری اطلاعات هم خودمان را تقویت کنیم. راهش این است که فضای امنیتی را برداریم و نخبگان ایرانی را در هر کجای دنیا هستند، جذب کنیم. او با اشاره به اینکه در سال ۷۸ بازدارندگی سیاسی مانع جنگ شد، گفت: متأسفانه الان در منطقه بازدارندگی گسترده نداریم و فضای کشورهای همسایه کاملا در اختیار آمریکا و اسرائیل است.
برجام برای ما امنیت هسته‌ای به وجود آورد
روحانی همچنین در ادامه گفت: به هر حال، آنها دنبال این بودند که موضوع فناوری هسته‌ای ایران را امنیتی کنند و امنیتی هم کردند. اینکه پرونده ما از آژانس و وین به نیویورک و شورای امنیت رفت و به فصل ۷ رفت و قطع‌نامه‌ها علیه ما صادر شد، یعنی هسته‌ای را امنیتی کردند. برجام خاصیتش چه بود؟ در کنار صدها خاصیت که من الان نمی‌خواهم آنها را توضیح بدهم، اولین خاصیت برجام این بود که امنیت هسته‌ای برای ما به وجود آورد، به جای اینکه هسته‌ای امنیتی باشد. برای فناوری هسته‌ای امنیت درست کرد. اگر برجام می‌بود، جنگ ۱۲روزه نداشتیم. کسی بهانه نداشت که بخواهد به ما حمله کند، بهانه‌ها از دشمنان سلب می‌شد. حالا البته ممکن است کسی بگوید به دلیل دیگر، با بهانه دیگر ممکن بود حمله کنند، ولی فعلا با این بهانه به ما حمله کردند. در سال ۱۴۰۰ برجام نشد، چرا نشد؟ حالا فعلا من کاری به بحث آن ندارم. متأسفانه در دولت سیزدهم هم نتوانستند؛ تا رسیدیم به اینجا و این مسئله پیش آمد.
متأسفانه در منطقه بازدارندگی گسترده نداریم
او ادامه داد: در بحث بازدارندگی، یک بازدارندگی گسترده هم داریم که مربوط می‌شود به بازدارندگی منطقه‌ای. معمولا می‌گویند بازدارندگی گسترده که کشورهای دیگر هم به نحوی تأثیرگذارند. مثلا اگر در منطقه ما، عراق یک کشوری بود که الان دارای توانمندی مستقل دفاعی بود، شرایط فرق می‌کرد. از ۲۰۰۳ آمریکایی‌ها آمدند در عراق و هنوز هم عراق به استقلال کامل و نهایی نرسیده است. تا چند سال قبل که حتی درآمد نفتی عراق هم دست آنها بود؛ یعنی نفت می‌فروختند، پول نفت می‌رفت در حسابی در سازمان ملل. حالا یک مقداری از آن شرایط فاصله گرفته‌اند. ولی امروز فضای عراق دست کیست؟ دست عراق که نیست. فضای سوریه الان دست کیست؟ حالا آن زمانی هم که اسد بود، تازه آن وقت هم فضای امنی در آنجا نبود؛ الان که دیگر معلوم است. فضای لبنان دست کیست؟ فضای اردن دست کیست؟ یعنی اسرائیل تا مرز ما، در فضا و آسمان بی‌دفاع و آزاد حرکت می‌کند. می‌گویند اسرائیل چقدر فاصله دارد با ایران، امروز دیگر بحث فاصله نیست، در مسیر هر وقت لازم باشد با تانکر هوایی سوخت لازم را می‌گیرد و دیگر مشکل مسافت وجود ندارد، هواپیما بلند می‌شود و نزدیک ایران بنزین‌گیری می‌کند، مشکلی که ندارد. آسمان تا ایران برای دشمن کاملا امن شده است. متأسفانه الان ما بازدارندگی گسترده نداریم؛ یعنی کشورهای همسایه ما عراق، سوریه، لبنان و اردن، همه اینها، فضایشان متأسفانه کاملا در اختیار آمریکا و اسرائیل است. معنی‌اش این است که اگر ما بتوانیم به منطقه کمک کنیم، کمک به خودمان هم هست. اگر بتوانیم به استقلال کشورهای منطقه کمک کنیم، کمک به خودمان است. یعنی یک منطقه امن، یک منطقه قوی و توانمند که همه کشورها مستقل باشند، روابط ما یک روابط درست باشد. البته باید روابطی باشد که همسایگان کاملا با دولت ایران نزدیک شوند و در کنار هم باشند، منافع‌شان را مشترک ببینند، خطرات را مشترک ببینند. روحانی ادامه داد: گفته می‌شود که تلاش سیاسی و دیپلماتیک الان خیلی پیچیده است. درست است، سخت و مشکل است، اما آیا بن‌بست کامل است؟ ما نمی‌توانیم این را قبول کنیم. در دنیای سیاست بن‌بست کامل خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد. ما باید تلاش مضاعف کنیم مسئله را حل‌وفصل کنیم. ممکن است حل آن طولانی و سخت باشد، ولی امکان‌پذیر است. فکر نکنیم همه مشکلات تمام شده است. بله، در جنگ ۱۲روزه ما ایستادگی و مقاومت کردیم ولی ضربه هم دیدیم و مشکلات داشتیم. البته ضربه به دشمن هم زدیم، اما معنایش این نیست که دیگر تکرار نمی‌شود. تکرار‌نشدنش دست ماست؛ یعنی اگر ما در جامعه وحدت و انسجام ملی‌مان را به خوبی حفظ کنیم، در آن شرایط می‌توانیم در برابر دشمن ایستادگی کنیم. بیشتر هم مسئله روحیه مردم و شکل‌گیری اذهان مردم مهم است.
محاسبه درستی از قدرت خودمان در برابر دشمن داشته باشیم
یکی از مسائل بسیار مهم هم این است که از قدرت خودمان در برابر قدرت دشمن محاسبه درستی داشته باشیم. اگر به دروغ بگوییم ما قدرت بزرگی هستیم و همه چیز داریم و طرف مقابل ما بدبخت و ضعیف است و چیزی ندارد، این خطرناک است. شاید بالاترین خیانت به رهبران یک جامعه این است که ما محاسبه نادرست را در برابر آنها بگذاریم. مسئولان نباید به راحتی گوش کنند به حرف مسئولان پایین‌دست. در همه جا این مسئله صادق است. یک وقتی در داستان کرونا به ما گفتند شما اصلا دنبال خرید واکسن نباشید، چون آقایی گفته بود من تا چند ماه دیگر مثلا تا اول تابستان ۵۰ میلیون دُز واکسن به شما می‌دهم. ما در جلسه ستاد ملی کرونا وقتی موضوع خرید واکسن را مطرح کردیم، یکی، دو نفر از عزیزان به من اعتراض کردند و گفتند شما برای چه می‌خواهید واکسن بخرید؟ در آن جلسه می‌خواستیم خرید خارجی را تصویب کنیم، چون لازم بود در ستاد مصوب می‌شد. یک‌عده مخالفت کردند و گفتند آقا ما که واکسن داریم، اصلا ما می‌توانیم به‌زودی واکسن را صادر کنیم، شما می‌خواهید وارد کنید و از خارج بخرید؟ چرا می‌خواهید این کار را بکنید؟ وقتی قرارداد ۶۰ میلیون دُز واکسن را با اسپوتنیک روسیه بستیم، عده‌ای به ما اعتراض کردند که چرا ۶۰ میلیون دُز قرارداد بستید؟ یا با سازمان بهداشت جهانی ۸.۱۶ میلیون دُز واکسن قرارداد بستید؟ در موقع خرید از باهارات هند گفتند چرا خریدید؟ نسبت به چین که یک‌عده اعلامیه علیه ما دادند. آقایی که نماینده مجلس بود، اعلامیه داد، دیگرانی هم اطلاعیه دادند که واکسن چین به درد نمی‌خورد، چرا می‌خرید؟ اگر ما می‌خواستیم به حرف اینها گوش کنیم و واکسن نمی‌خریدیم چه وضعی پیش می‌آمد؟
بزرگ‌ترین خیانت به رهبران کم و زیاد جلوه‌دادن واقعیت‌هاست
تکرار می‌کنم، بزرگ‌ترین خیانت به رهبران این است که ما بیاییم و واقعیت‌ها را کم یا زیاد جلوه بدهیم، یعنی خودمان را بزرگ ببینیم و دشمنان خودمان را کوچک ببینیم. باید بدانیم ما دشمنان قوی‌پنجه داریم. ما دشمنان خطرناکی داریم. اسرائیل جزء شرورترین و خبیث‌ترین رژیم‌هاست. از این رژیم خبیث‌تر ما سراغ نداریم. تروریست‌هایی که نه به بیمارستان رحم می‌کنند، نه به مدرسه، نه به مسجد، نه به آمبولانس، نه به بچه، نه به زن، به هیچ‌کسی رحم نمی‌کنند، دست به هر جنایتی می‌زنند. از این رژیم بی‌رحم‌تر و جنایتکارتر نداریم. دشمن ما اینها هستند. آن طرف هم یک دشمن و خصمی داریم به نام آمریکا که کنار این رژیم ایستاده، آن‌هم فردی که امروز در آمریکا حاکم است که معلوم است چه آدمی است، هر روز یک تصمیمی می‌گیرد، هر روز یک حرفی می‌زند، یک روز می‌خواهد کانادا را بگیرد، یک روز می‌خواهد نقشه خلیج مکزیک را تغییر بدهد، یک روز می‌خواهد پاناما را بگیرد، هر روزی یک ادعایی دارد. یک روز هم می‌خواهد گرینلند را تصرف کند.
فضای امن می‌خواهیم، نه امنیتی
در این جنگ ۱۲روزه معلوم شد جنگ فناوری است. یک جنگ معمولی نیست. درواقع انواع آخرین فناوری‌ها را به صحنه آوردند و ما باید در همه فناوری‌ها پیشرفته باشیم. راهش این است که فضای امنیتی را از جامعه و کشور برداریم. یک تحصیل‌کرده ایرانی، یک دانشمند ایرانی، یک ایرانی نخبه که به کشورش علاقه‌مند است و در هر کجای دنیا هست، وقتی شایسته است باید دعوتش کنیم، جذبش کنیم. اگر بناست این کار شود، باید فضای کشور دیگر امنیتی نباشد. در سال ۹۴ که توافق برجام امضا شده بود، ولی اجرایش هنوز انجام نشده بود، وقتی رفتیم آمریکا، سرمایه‌داران بزرگ ایرانی و آمریکایی در یک جلسه در نیویورک اجتماع کردند. من رفتم برای‌شان سخنرانی کردم. آنها گفتند برای حضور در این جلسه ما از دولت آمریکا اجازه گرفتیم، ایران می‌خواهد ما را دعوت کند که ما برویم در ایران سرمایه‌گذاری کنیم. آیا برویم در این جلسه شرکت کنیم؟ وزارت خارجه به اینها گفته بود که بروید شرکت کنید، حالا مشکلات داخلی از لحاظ قوانین و مقررات را کار ندارم. بسیاری از ایرانیان آماده بودند، بیایند به ایران و فعالیت کنند در اینجا. لااقل در فناوری، حالا سرمایه بحث دیگری است. وقتی یک نفر آمد در فرودگاه گرفتند، نفر دوم را گرفتند، برای دیگری اتهام درست کردند، نگذاشتند اینها به کشور بیایند. امروز هم اگر ما می‌خواهیم این اقدام را انجام دهیم و نخبگان را به کشور دعوت کنیم، باید امنیتی‌بودن فضای کشور را کنار بگذاریم. ما فضای امنیتی نمی‌خواهیم، ما فضای امن می‌خواهیم که اینها بتوانند به ایران بیایند. یک وقتی یک وزیر خارجه اروپایی آمده بود پیش من، برجام امضا شده بود، آمده بود با عده زیادی از سرمایه‌داران. در صحبتی که با من کرد، گفت یک زمینی به ما بدهید ما می‌خواهیم مدرسه بسازیم. گفتم حالا بحث سرمایه‌گذاری است. گفت سرمایه‌دار ما که آماده است بیاید به ایران، وقتی می‌آید بچه‌اش باید مدرسه برود، برای این کار باید زمین لازم را در تهران در اختیار ما بگذارید. ما زمین را می‌خواهیم خریداری کنیم. نه آنکه مجانی به ما بدهید. می‌خواهیم سریع مدرسه بسازیم. یکی از مقامات اروپایی به برخی از سرمایه‌دارهای غربی گفته بود بروید مترجم فارسی‌زبان استخدام کنید. شما باید به‌زودی بروید ایران. خوب، آن زمان فضای مناسبی بود برای اینکه ایرانی و غیرایرانی و سرمایه‌گذار و صاحبان فناوری بیایند به ایران. امروز هم اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم، باید در فناوری، حداقل از ایرانی‌هایی که در خارج از کشور هستند، به‌خوبی استفاده کنیم. البته از دیگران هم باید استفاده کنیم. برای این کار باید فضا را امن و افراد لایق را جذب کنیم.
باید قدرت اطلاعاتی را تقویت کنیم
از طرف دیگر باید قدرت اطلاعاتی را تقویت کنیم. این‌همه نفوذ و جاسوسی دیدیم در ماه‌های قبل، چه بود و چه بساطی بود. به معنی واقعی کلمه باید طراحی جدیدی داشته باشیم. وقتی سرویس اطلاعاتی ما با سرویس اطلاعاتی هیچ کشوری همکاری ندارد، به‌تنهایی که نمی‌شود کار کرد. خیلی از مسائل اطلاعاتی در ارتباط با سرویس‌های اطلاعاتی کشورهای دیگر به دست می‌آید. یکی از دانشمندان که ترور شد، قبلا یک سرویس خارجی به ما اطلاع داده بود که این آقا را می‌خواهند ترور کنند. سرویس اطلاعاتی کشور دیگری به وزارت اطلاعات ما گفته بود که وزارت هم به مسئولان مربوطه خبر داده بود. البته متأسفانه آن عزیز ما ترور شد ولی این اطلاعات به ما رسیده بود. سرویس‌های اطلاعاتی ما باید با سرویس کشورهای دیگر همکاری داشته باشند. در بخش فناوری اطلاعات هم باید خودمان را تقویت کنیم و فناوری‌های لازم را جذب کنیم. از طرف دیگر مردم باید بیایند در کنار دستگاه اطلاعاتی و به آن کمک کنند. وقتی در دولتی می‌روند از یک کشور همسایه، میلیون‌ها نفر را وارد کشور می‌کنند بی‌حساب‌و‌کتاب -حالا برای چه وارد کردند، من الان وارد این مقوله نمی‌شوم- آخر به چه دلیل این‌همه آدم را اجازه دادند وارد کشور شوند؟ البته من نمی‌خواهم بگویم از همسایه ما هیچ‌کس وارد ایران نشود ولی باید حساب‌شده باشد. باید دقت کنیم و باید بتوانیم به‌خوبی آنها را کنترل کنیم. وزارت اطلاعات، سازمان اطلاعاتی و دستگاه‌های اطلاعاتی آن‌چنان باید در میان مردم محبوب باشند که همه پشت سر آنها باشند. بگویند این دستگاه اطلاعاتی ما می‌خواهد جاسوس را دستگیر کند. این دستگاه اطلاعاتی می‌خواهد جلوی جرائم سازمان‌یافته را بگیرد. این دستگاه اطلاعاتی می‌خواهد یک گروه تروریستی را که می‌خواهد وارد کشور شود، سر مرز دستگیر کند. اگر این‌چنین شد، همه مردم پشت سر دستگاه اطلاعاتی خواهند بود، ولی اگر خدای ناکرده اصلا کل کار اطلاعاتی ما شد شنود این و آن به دلایل خاص سیاسی، به نفع این جناح یا آن جناح، این فرقه یا آن فرقه، آن وقت ما به جایی نمی‌رسیم؛ بنابراین ما امروز بعد از پنج ماه، همچنان متأسفانه در شرایط نه جنگ و نه صلحیم و باید همه تلاش کنیم تا شرایط «نه جنگ» را تقویت کنیم و برای این کار باید بازدارندگی‌های ما در بخش‌های مختلف ترمیم و تقویت شود و برای این کار الزاماتی نیاز است که همه باید تلاش کنیم برای دستیابی به آن الزامات تا بتوانیم هرچه سریع‌تر بازدارندگی واقعی را به کشور در برابر توطئه‌های دشمن برگردانیم.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
