|

کارت شناسایی دیجیتال

قسمت سوم: تجربه استرالیا

کارت شناسایی دیجیتال در استرالیا، که به‌عنوان Digital ID System شناخته می‌شود، یک سیستم هویت دیجیتال داوطلبانه و امن است که از طرف دولت فدرال مدیریت می‌شود. این سیستم با هدف ساده‌سازی دسترسی به خدمات دولتی و خصوصی، کاهش کلاهبرداری هویتی و افزایش امنیت آنلاین طراحی شده است.

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

علیرضا  دقیقی-حقوق‌دان:  کارت شناسایی دیجیتال در استرالیا، که به‌عنوان Digital ID System شناخته می‌شود، یک سیستم هویت دیجیتال داوطلبانه و امن است که از طرف دولت فدرال مدیریت می‌شود. این سیستم با هدف ساده‌سازی دسترسی به خدمات دولتی و خصوصی، کاهش کلاهبرداری هویتی و افزایش امنیت آنلاین طراحی شده است. اپلیکیشن اصلی آن myID (قبلا myGovID) است که در سال ۲۰۱۸ راه‌اندازی شد و به‌تازگی با Digital ID Act 2024 (تصویب‌شده در نوامبر ۲۰۲۴) گسترش یافته است. این قانون سیستم را به  Australian Government Digital ID System (AGDIS) تبدیل کرده و امکان پیوستن ایالت‌ها، مناطق و بخش خصوصی را فراهم می‌کند. تا سپتامبر ۲۰۲۵، بیش از میلیون‌ها کاربر از myID استفاده می‌کنند و سیستم با  Trust Exchange) TEx) برای ذخیره دیجیتال اسناد مانند گواهینامه رانندگی و کارت مدیکر تکمیل شده است. در ادامه به مسائل حل‌شده، ویژگی‌ها، چالش‌ها و تأثیرات آن پرداخته شده است.

مسائل حل‌شده به واسطه Digital ID در استرالیا

این سیستم عمدتا برای مقابله با افزایش نقض داده‌ها (مانند هک‌های Optus و Medibank در ۲۰۲۲-۲۰۲۳ که میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داد) و ناکارآمدی‌های سنتی هویت طراحی شده است. بر‌اساس گزارش‌های وزارت دارایی و OAIC (دفتر کمیسر اطلاعات استرالیا)، مسائل زیر را هدف قرار می‌دهد:

1 ناکارآمدی در اثبات هویت آنلاین

 حل مسئله: سیستم سنتی «صد امتیاز هویت» (ارائه کپی‌های فیزیکی اسناد مانند پاسپورت یا گواهینامه) زمان‌بر و پرخطر است. Digital ID اجازه می‌دهد هویت در ثانیه‌ها تأیید شود، بدون نیاز به ارسال اسناد.

 تأثیر: دسترسی سریع به خدمات دولتی مانند myGov (پورتال مرکزی خدمات) و خصوصی (مانند بانکداری یا خرید الکل).

2 کلاهبرداری هویتی و نقض داده‌ها

 حل مسئله: کاهش جمع‌آوری غیرضروری اطلاعات شخصی و استفاده از توکن‌های امن برای تأیید، بدون ذخیره داده‌های کامل در سرورها. این سیستم بخشی از استراتژی ملی resilience هویت است.

 تأثیر: کاهش ریسک هک‌ها؛ مثلا در TEx، کاربران کنترل کامل بر اشتراک‌گذاری داده‌ها دارند.

3 دسترسی دشوار به خدمات دولتی و خصوصی

 حل مسئله: میلیون‌ها استرالیایی (به‌ویژه در مناطق دورافتاده) برای دسترسی به مزایا، مراقبت‌های بهداشتی یا رأی‌گیری آنلاین مشکل دارند. myID دسترسی یکپارچه به myGov و خدمات ایالتی را فراهم می‌کند.

 مثال: استفاده از Keypass in Digital iD (از Australia Post) برای ورود به مکان‌های محدود سنی یا جمع‌آوری بسته‌ها.

4 بوروکراسی کاغذی و هزینه‌های بالا

 حل مسئله: دیجیتالی‌‌کردن اسناد (مانند کارت مدیکر یا گواهینامه) فرایندهای اداری را حذف می‌کند و هزینه‌های چاپ و ارسال را کاهش می‌دهد.

 تأثیر: صرفه‌جویی در زمان و هزینه؛ مثلا امضای دیجیتال اظهارنامه‌های قانونی بدون شاهد.

5 نبود اعتماد عمومی به سیستم‌های دیجیتال دولتی

 حل مسئله: پس از رسوایی robodebt (۲۰۱۹)، سیستم با تمرکز بر داوطلبانه‌‌بودن و مقررات سخت‌گیرانه (ACCC به‌عنوان ناظر) اعتماد را بازسازی می‌کند.

 تأثیر: افزایش استفاده از خدمات آنلاین دولتی به بیش از ۸۰ درصد.

ویژگی‌های کلیدی Digital ID در استرالیا

 اپلیکیشن myID: دانلود از App Store یا Google Play؛ نیاز به ایمیل شخصی، جزئیات اسناد (پاسپورت، گواهینامه) و اسکن چهره برای تأیید. سطوح هویت: Basic (محدود)، Standard (برای اکثر خدمات)، Strong (برای دسترسی‌های حساس).

 Trust Exchange) TEx): کیف پول دیجیتال برای ذخیره اسناد (مانند گواهینامه رانندگی، کارت مدیکر)؛ کاربران فقط اطلاعات لازم را به اشتراک می‌گذارند (مثلا سن بدون آدرس).

 Digital iD از Australia Post: اپلیکیشن جداگانه برای تأیید هویت خصوصی؛ پذیرفته‌شده در بیش از ۵۰ سازمان، ازجمله برای ورود به کلاب‌ها.

 فناوری: رمزنگاری توکن‌محور، بیومتریک (چهره، اثر انگشت)، و تبادل داده امن بدون ذخیره مرکزی کامل.

 داوطلبانه: هیچ اجباری نیست، اما برای برخی خدمات (مانند دسترسی به ATO - اداره مالیات) توصیه می‌شود.

 گسترش: از نوامبر ۲۰۲۴، ایالت‌ها می‌توانند بپیوندند؛ بخش خصوصی از دسامبر ۲۰۲۶.

چالش‌ها و انتقادات

با وجود پیشرفت‌ها، سیستم با چالش‌هایی روبه‌رو است:

 حریم خصوصی: فاقد استانداردهای EU (مانند GDPR) در جلوگیری از «linkability» (پیگیری کاربر در خدمات مختلف) و رضایت صریح برای بیومتریک. منتقدان می‌گویند توکن‌ها ممکن است پروفایلینگ ایجاد کنند.

 امنیت: نگرانی از هک‌های دولتی، به‌ویژه پس از robodebt که اعتماد را کاهش داد. Digital ID Act مقررات OAIC را تقویت کرده، اما هنوز کامل نیست.

 شکاف دیجیتال: افراد مسن یا روستایی ممکن است با اپلیکیشن مشکل داشته باشند؛ نرخ پذیرش حدود ۷۰ درصد است.

 هزینه و مقررات: هزینه اولیه توسعه بالا و ACCC فقط در موارد محدود (مانند کسب‌وکارهای کوچک آنلاین) می‌تواند استفاده اجباری را تأیید کند.

 مقاومت عمومی: بحث‌هایی در Reddit و رسانه‌ها درباره «نظارت ۱۹۸۴‌مانند»، هرچند نظرسنجی‌ها نشان‌دهنده حمایت ۶۰ تا ۷۰ درصد است.

تأثیر اقتصادی و اجتماعی

 اقتصادی: صرفه‌جویی در هزینه‌های کلاهبرداری (میلیاردها دلار سالانه) و افزایش بهره‌وری خدمات؛ اقتصاد دیجیتال را به ارزش ۲۰۰ میلیارد دلار رسانده.

 اجتماعی: بهبود دسترسی برای مهاجران و افراد محروم، اما نیاز به آموزش برای کاهش شکاف. الگویی برای کشورهای مشترک‌المنافع.

 جهانی: الهام‌گرفته از مدل‌های استونی و هند، اما با تمرکز بیشتر بر داوطلبانه بودن.

Digital ID استرالیا را به سمت یک اکوسیستم دیجیتال ایمن‌تر سوق داده، اما موفقیت آن به جلب اعتماد عمومی بستگی دارد.

 

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.