قلعه‌نویی در محاصره ابهامات

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شرق: اسامی بازیکنان تیم ملی برای شرکت در تورنمنت کافا مشخص شد. یک لیست پر از نکته که بحث‌های بسیاری را در محافل فوتبالی به وجود آورده است. از نبودن علیرضا بیرانوند به دلیل محرومیت چهارماهه تا دعوت شبانه از سیدحسین حسینی و خط‌خوردن صبحگاهی او و دعوت از احمد گوهری. اما دروازه و دروازه‌بان فقط بخشی از لیست قابل تأمل تیم ملی است. چون سه دروازه‌بان حاضر و غایب این اردو احتمالا از هم‌اکنون بلیت جام جهانی را در جیب دارند. نیما میرزازاد، مجید علیاری و محمد خدابنده‌لو نفراتی هستند که برای اولین‌بار به تیم ملی دعوت شده‌اند و نفراتی هم نظیر علیرضا کوشکی برای دومین‌بار در لیست امیر قلعه‌نویی جای گرفته‌اند. از طرف دیگر محمد نادری و رامین رضاییان بعد از مدت‌ها دوباره نام‌شان در لیست تیم ملی دیده می‌شود. سیدمجید حسینی، سعید عزت‌الهی، سیدمحمد کریمی، علی قلی‌زاده، مهدی قایدی و سردار آزمون به دلیل مصدومیت و محمد خلیفه، دانیال ایری، محمدمهدی زارع، امیرمحمد رزاقی‌نیا، جواد حسین‌نژاد، رضا غندی‌پور و سعید سحرخیزان هم به دلیل حضور در تیم ملی امید، در لیست تیم ملی برای مسابقات کافا حضور ندارند.

امیر قعله‌نویی که به گفته خودش اعتقاد عجیبی به جوان‌گرایی دارد، در لیست جدید تیم ملی از رامین رضاییان هم دعوت کرده است. اگر سرمربی تیم ملی مدعی شود که رضاییان در استقلال بازی‌های خوبی از خود به نمایش گذاشته، پس باید از احمد نوراللهی هم دعوت می‌کرد. هر دو بازیکن تقریبا یک سن و سال دارند و بازی خوب ملاک کافی برای دعوت نیست. از سویی قلعه‌نویی مدتی پیش در مصاحبه‌ای تلویزیونی به سؤالی درباره احتمال دعوت از نوراللهی به تیم ملی برای جام جهانی چنین پاسخ داد: «اعتقاد من این است که بازیکنان دیگر در این یک سال و خرده‌ای خیلی زحمت کشیده‌اند. مثلا خودتان را جای من بگذارید؛ بازیکنی را که به لائوس آمده، نبریم و یک نفر دیگر را ببریم. این زیاد خوب نیست‌». اهالی فوتبال معتقدند با توجه به مصدومیت بیش از 10 بازیکن، قلعه‌نویی چاره‌ای به غیر از دعوت از بازیکنانی چون رضاییان نداشته و احتمال اینکه تیم ملی با تغییرات زیاد در ترکیب و فهرست پیشین راهی جام جهانی شود، بسیار کم است. نکته دیگری که در این لیست به چشم می‌آید، دعوت‌نشدن میلاد محمدی و صالح حردانی دو دفاع چپ و راست تیم ملی است که در مقدماتی جام جهانی از مهره‌های ثابت تیم ملی بودند. اما صرف‌نظر از اینکه سرمربی تیم ملی با چه منطق و استدلالی بازیکنان را دعوت کرده، موضوع شرکت در تورنمنت کافاست؛ جایی که تیم‌های هند، افغانستان و تاجیکستان حضور دارند. تیم‌هایی که در رنکینگ جهانی در رده‌های پایین فیفا جا خوش کرده‌اند، نمی‌توانند ملاک و معیاری برای محک مناسب برای تیم ملی باشند. در حالی که امیر قلعه‌نویی بارها تأکید کرده بود که نیاز دارد با تیم‌های مطرح دنیا بازی کند، تورنمنت کافا که ازبکستان تنها نام قابل توجه در آن است و البته در سال‌های اخیر بارها با این تیم بازی کرده‌ایم، نمی‌تواند خیلی مطابق خواسته‌هایش باشد. حتی اگر او 27 بازیکن جدید را هم به تیم ملی دعوت می‌کرد، باز هم می‌توانست از پس حریفانی که باید با آنها دیدار کند، برآید. اما از آنجایی که در فوتبال همه به دنبال نتیجه هستند و نتیجه‌گرایی برای مربیان و مدیران یک کارنامه موفق می‌سازد، این احتمال وجود دارد که اگر بازیکنان مصدوم امکان بازی داشتند، تیم ملی با یک ترکیب کامل به مصاف حریفانش می‌رفت؛ نقدی که همیشه به مربیان تیم ملی وارد است. ما از جام کافا دقیقا چه آورده‌ای خواهیم داشت؟ به عنوان مثال فرض را بر این بگذاریم که قهرمانی را کسب کنیم. چه اتفاقی می‌افتد؟ نه کسی برای تیم ملی و مربیانش دست و سوت می‌زند، نه کسی برای استقبال گرم به فرودگاه می‌رود. فقط مستمسکی است برای مربیان تیم ملی که مدعی شوند با دست خالی توانسته‌اند حریفان را شکست دهند. اما واقعیت غیر از این است. اگر از همان زمانی که قلعه‌نویی سکان هدایت تیم ملی را به دست گرفت، به فکر تشکیل یک تیم ملی دیگر بود، امروز نه لیگ را تعطیل می‌کرد نه برای شرکت در یک جام معمولی راهی سفر می‌شد. فرض دوم این است که اگر تیم ملی در این رقابت‌ها قهرمان نشود آن وقت چه می‌شود. متأسفانه آن وقت است که کادر فنی برنامه‌های تلویزیونی را قُرُق می‌کنند که با دست خالی معلوم است که نمی‌توانستیم کاری از پیش ببریم. حتی شاید از این هم بدتر اعلام کنند که حاصل جوان‌گرایی که این‌قدر برای آن اصرار دارید، همین ناکامی است که می‌بینید. اما ما با اصل داستان مشکل داریم. در حالی که زمان زیادی تا جام جهانی نمانده و تیم‌های صعودکرده در حال برنامه‌ریزی برای بهترین تدارکات هستند، تیم ملی ما باید با تیم‌های درجه سوم و چهارم آسیا بازی کند. واقعا عجیب است که این تورنمنت‌ها را هم قوی و صاحب اعتبار حساب می‌کنند. به خاطر یک جام دوستانه بدون اینکه خیلی حاصلی برای فوتبال داشته باشد، لیگ برتر 20 روز تعطیل می‌شود. لیگی که از همان هفته دوم نشان داد تا چه اندازه می‌تواند جذاب باشد. اما از آنجایی که ما باید در تمام دیدارهای دوستانه پیروزمندانه از زمین خارج شویم، باید دست روی بهترین بازیکنان تیم‌های باشگاهی بگذاریم حتی اگر به قیمت مصدومیت آنها تمام شود. تیم ملی تقریبا با 17 تغییر به مصاف حریفان خواهد رفت. هواداران فوتبال انتظار دارند که در صورت کسب هر نتیجه‌ای کادر فنی تیم ملی و در رأس آنها امیر قعله‌نویی گله و شکایت نکنند که دستمان بسته بود، بازیکن مصدوم زیاد داشتیم، جوان‌گرایی کردیم یا چون به جوان‌ها اعتماد کردیم موفق شدیم و تیم‌ها را به‌خوبی آنالیز کرده بودیم. گوش مردم از شنیدن این حرف‌های تکراری پر است. افکار عمومی که مشتاق بازی‌های جام جهانی است، باید مطالبه کند که کدام تیم راه‌یافته به جام جهانی با تیم‌های درجه‌چندم آسیا بازی دوستانه برگزار می‌کند؟ حیف که کسی جوابگو نیست.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.