از سریال‌ها چه نتیجه‌ای می‌گیریم؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

آیدین سیارسریع

دیدم یک‌سری از هم‌وطنان عزیز در توییتر در حال نتیجه‌‌گیری‌های سیاسی-اجتماعی از سریال تاسیان هستند. حقیقتش من نمی‌دانستم که امکان چنین نتیجه‌گیری‌هایی از یک فیلم یا سریال وجود دارد. برای همین تصمیم گرفتم نتایجی را که به‌تازگی خودم به آنها دست یافته‌ام، با شما به اشتراک بگذارم:

 فیلم پیرپسر نشان داد که آ‌دم‌ها فرزندان‌شان را می‌خورند.

 سریال پوست شیر نشان داد که حفظ یک متحد منطقه‌ای مثل رضا پروانه برای هر کشوری لازم است.

 پژمان جمشیدی نشان داد که یک کشور باید در همه جا حضور داشته باشد. راهی جز گلوبالیسم وجود ندارد.

 سریال یاغی نشان داد که ورزش دشمن اعتیاد است.

 مسابقه شب‌های مافیا نشان داد که الیگارشیِ در اقلیت همواره بر شهروندانِ در اکثریت پیروز می‌شود.

 سریال پس از باران نشان داد که فئودالیسم به طور قطع شکست خورده است.

 رئالیتی شوی عشق ابدی نشان داد که اگر بنا بر جبر ژئوپلیتیکی در یک جزیره باشید و خود را سینگل اعلام کنید، از طرف قدرت‌های شر (شاهین و طناز و سودا) حذف خواهید شد. (نتیجه‌گیری: لزوم یارگیری از جبهه شرق و غرب).

 مسابقه گل یا پوچ نشان داد که راست و چپ فریبی بیش نیست.

 سریال پایتخت نشان داد که رابطه با کشورهای آسیای میانه نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت است.

 سریال عقرب عاشق هرچه دقت کردیم چیز خاصی نشان نداد (این دیگر چه اسمی است؟).

 سریال هیولا (بریکینگ بد مناطق کم‌برخوردار) نشان داد ترسناک‌تر از دختری که موهاش رو کوتاه می‌کنه، معلم شیمی‌ایه که به پیسی می‌خوره (نتیجه‌گیری: لزوم افزایش بودجه آموزش و پرورش).

 زخم کاری نشان داد که پول نروژی‌ها را بدهیم. آه‌شان می‌گیرد، آدم چهار فصل به خاک سیاه می‌نشیند.

 مسابقه صداتو نشان داد کسی که فرش می‌بافه، نباید رو حصیر باشه (معین را به کشور برگردانیم).

 سریال مرد هزار‌چهره همین چیزهایی را که می‌بینید، نشان می‌دهد.

 سریال خاتون نشان داد که روسیه خوب نیست.

 سریال در انتهای شب نشان داد که مردم نباید در مقابل تلاش شهرداری در جهت نوسازی بافت فرسوده مقاومت کنند.

 سریال جان‌سخت نشان داد جوان یعنی نادان! مناصب را از جوانان بگیرید.

 عموپورنگ نشان داد که جوان‌سازی سیستم لزومی ندارد، وقتی می‌شود مسئولان کهن‌سال را جوان‌سازی کرد (لزوم روتین پوستی منظم برای کهن‌سالان دلبسته به میز).