فریادی از غزه

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

برندگان جایزه صلح نوبل، نهادهای بین‌المللی مدافعان حقوق بشر، سازمان‌های مردم‌نهاد، فعالان مدنی و سیاسی در سراسر جهان و وجدان‌های بیدار بشری، آیا تصاویر تکان‌دهنده غزه را دیده‌اید؟ آیا چشمان شما، کودکانی را ندیده است که زیر آوار خانه‌های خود جان می‌دهند‌ یا با چشمانی بی‌فروغ، سهم نان خویش را فریاد می‌زنند؟ آیا صدای ناله بشریت را از سرزمین‌های اشغالی نمی‌شنوید؟

امروز غزه فقط یک منطقه جغرافیایی نیست؛ نماد رنج انسانیت است. در دل قرن بیست‌و‌یکم، درست در برابر چشمان جهانیان، مردمی در محاصره نظامی، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم‌اند: حق حیات، حق غذا، حق دارو، حق آموزش‌ و حتی آب آشامیدنی ندارند. زنان باردار‌ در سایه آتش و دود‌ جان می‌دهند. نوزادان‌ پیش از تولد‌ قربانی محاصره‌ای می‌شوند که بی‌رحمانه‌تر از جنگ است. بیمارستان‌ها از کار افتاده‌اند، مدارس به ویرانه بدل شده‌اند‌ و امید‌ از چهره مردم غزه رخت بسته است.

جامعه بین‌المللی باید بداند که سکوت‌ در برابر این جنایات، به معنای شراکت است. سازمان ملل متحد، شورای حقوق بشر، دادگاه‌های بین‌المللی‌ و نهادهای مدعی دفاع از کرامت انسانی باید بیش از بیانیه‌های خنثی و تکراری عمل کنند. این فاجعه فقط آزمون اخلاقی نسل ما نیست، بلکه محک اعتبار و کارآمدی ساختارهای حقوقی و انسانی جهانی نیز هست. لازم است اهالی رسانه به طرق مختلف از تمامی انسان‌های آزاده، نهادهای مسئول‌ و افکار عمومی جهانی بخواهند که: 

 به صورت شفاف و قاطع، خشونت‌های اعمال‌شده علیه مردم غزه را محکوم کنند  خواستار پایان فوری محاصره و ارسال کمک‌های بشردوستانه شوند

 سازوکارهای مؤثر برای پیگیری قضائی عاملان جنایت علیه غیرنظامیان را فعال سازند  و بر ضرورت توقف فوری جنگ و بازگشت به راه‌حل‌های انسانی و سیاسی تأکید ورزند. در جهانی که ارتباطات در کسری از ثانیه انجام می‌شود، نمی‌توان فجایع را انکار کرد. غزه‌ امروز آینه‌ای‌ است که چهره واقعی انسانیت و وجدان جهانی را بازمی‌تاباند. امید است که با اثرگذاری خویش شرمسار آیندگان نشویم.