فایل صوتی لو رفته از علیرضا اسدی، حاشیه‌ای جدید برای استقلال به وجود آورد
صدای اختلاف و دودستگی رساتر از بیانیه‌ها
انتشار فایل صوتی علیرضا اسدی، عضو هیئت‌مدیره باشگاه استقلال، نه فقط یک جنجال رسانه‌ای جدید برای آبی‌پوشان پایتخت بود بلکه بار دیگر پرده از بحرانی عمیق‌تر در ساختار تصمیم‌گیری باشگاه برداشت؛ بحرانی به نام اختلاف مدیریتی. فایل‌های صوتی‌ای که حالا نقل محافل هواداری شده‌اند، دقیقا همان چیزی هستند که بسیاری از هواداران می‌دیدند اما برخی مدیران تلاش داشتند انکارش کنند؛ دودستگی، عدم انسجام و یکپارچه‌نبودن اهداف و برنامه‌ها. پرسش نخست، نه از اسدی که از تصمیم‌ساز اصلی در ساختار باشگاه یعنی هلدینگ خلیج فارس است
ایمان کوچکی: انتشار فایل صوتی علیرضا اسدی، عضو هیئت‌مدیره باشگاه استقلال، نه فقط یک جنجال رسانه‌ای جدید برای آبی‌پوشان پایتخت بود بلکه بار دیگر پرده از بحرانی عمیق‌تر در ساختار تصمیم‌گیری باشگاه برداشت؛ بحرانی به نام اختلاف مدیریتی. فایل‌های صوتی‌ای که حالا نقل محافل هواداری شده‌اند، دقیقا همان چیزی هستند که بسیاری از هواداران می‌دیدند اما برخی مدیران تلاش داشتند انکارش کنند؛ دودستگی، عدم انسجام و یکپارچه‌نبودن اهداف و برنامه‌ها. پرسش نخست، نه از اسدی که از تصمیم‌ساز اصلی در ساختار باشگاه یعنی هلدینگ خلیج فارس است. این مجموعه بزرگ اقتصادی، با عنوان مالک باشگاه، اعضای هیئت‌مدیره را منصوب کرده است. حال باید پاسخ دهد که آیا علیرضا اسدی را با شناخت از دیدگاه‌ها و تفکراتش به عضویت هیئت‌مدیره درآورده یا صرفا به اعتبار رزومه‌ای قدیمی و حضور در بخش‌های مدیریتی فوتبال او را به چنین جایگاهی رسانده؟ فایل صوتی منتشرشده حرف‌هایی جدید یا ناگهانی نیستند. اسدی سال‌هاست با همین نوع نگاه در فوتبال ایران پست می‌گیرد؛ بدون اینکه توان اجرا یا ساختارسازی برای ایده‌هایش را داشته باشد.
از اندونگ تا ماتزاری؛ مدیریت با تبر
در فایل صوتی اسدی، مخالفت صریح با تمدید قرارداد دیدیه اندونگ، هافبک گابنی استقلال، مطرح می‌شود. او مدعی است دلال (ایجنت) اندونگ ۱۳۰ میلیارد تومان درخواست کرده و در عین حال می‌گوید: «۲۰ میلیارد هم نمی‌ارزد». این در حالی است که اندونگ، در فصلی که آرش رضاوند و زبیر نیک‌نفس عملکرد قابل قبولی نداشتند، بار خط هافبک استقلال بحران‌زده را به دوش کشید و یکی از معدود بازیکنان قابل اتکای تیم در میانه میدان بوده است. هواداران استقلال که نگران جدایی ستاره خود هستند، از مدیریت باشگاه خواستار تمدید قرارداد او شده‌اند.
اما وقتی عضو هیئت‌مدیره با چنین ادبیاتی به ستاره تیم حمله می‌کند، حتی مذاکرات تمدید هم زیر سؤال می‌رود. این تنها یکی از موارد اختلاف در رأس باشگاه است و نشان می‌دهد حتی موارد فنی تیم که بر عهده سرمربی است هم از این حیث مصون نمانده است. مورد دیگر، جدال بر سر انتخاب سرمربی فصل آینده است. با وجود آنکه گفته می‌شود والتر ماتزاری، سرمربی باسابقه ایتالیایی، از شروط پیشین خود عقب‌نشینی کرده و مذاکرات پیشرفت داشته، علیرضا اسدی و یکی از دیگر اعضای هیئت‌مدیره با حضور او مخالفت کرده‌اند. در مقابل، علی تاجرنیا و دو عضو دیگر، حامی حضور مربی خارجی هستند. نکته عجیب اینکه، اسدی حتی در جلسه رسمی باشگاه نیز بر مخالفتش با ماتزاری اصرار کرده و خواستار ابقای مجتبی جباری شده؛ مربی موقت استقلال که خودش تأکید کرده علاقه‌ای به سرمربیگری استقلال در فصل آینده ندارد.
جباری؛ مهره‌ای میان دو جبهه
نام مجتبی جباری که فعلا به‌عنوان سرمربی موقت تیم فعالیت می‌کند، در میانه دعوای مدیریتی مطرح شده است. جباری در دو بازی اخیر (لیگ و جام حذفی) به پیروزی رسیده اما هنوز به صراحت درباره ادامه کار به‌عنوان سرمربی دائم سخنی نگفته است. با این حال، اسدی و یکی از اعضای دیگر هیئت‌مدیره از ادامه حضور او حمایت می‌کنند، مشروط به آنکه یک دستیار خارجی هم به او اضافه شود. اما جبهه مقابل، به رهبری علی تاجرنیا، معتقد است که تنها یک سرمربی کارکشته خارجی می‌تواند استقلال را از بحران خارج کند. شکاف موجود میان این دو نگاه، نه براساس داده و تحلیل فنی، که بیشتر برآمده از رویکردهای شخصی و سیاسی در درون هیئت‌مدیره است؛ شکافی که سرنوشت فصل آینده استقلال را مبهم‌تر می‌کند.
نگرشی که علیرضا اسدی آن را نمایندگی می‌کند
در روزهای اخیر، درحالی‌که تکذیبیه‌های پی‌درپی از سوی تاجرنیا، فریده شجاعی و علی نظری‌جویباری درباره وجود اختلاف در هیئت‌مدیره منتشر شده، واقعیت چیزی خلاف آن را نشان می‌دهد. انتشار فایل صوتی اسدی، نه فقط تأیید اختلاف، بلکه سندی بی‌واسطه بر شدت و عمق این دودستگی است. باشگاه استقلال در واکنش به جنجال ایجادشده، بیانیه‌ای صادر کرد که بیشتر شبیه لاپوشانی بود تا پاسخ‌گویی. در این بیانیه آمده بود: «تصمیمات کلان در چارچوب تعامل میان ارکان باشگاه و در راستای منافع هواداران اتخاذ می‌شود». اما همین «ارکان باشگاه» که قرار است با تعامل پیش بروند، اکنون در ساده‌ترین تصمیمات هم به بن‌بست رسیده‌اند. تعلیق قرارداد، اختلاف بر سر مربی، حمله به بازیکن محبوب و جلسات بی‌حاصل مدیریتی، چه جای تعاملی باقی می‌گذارد؟
علیرضا اسدی نماینده یک تفکر در مدیریت فوتبال ایران است. تفکری که بدون درنظرگرفتن مطالبه اکثریت هواداران یا حتی واقعیت‌های موجود در فوتبال، ساز خود را می‌زند. کسی که باشگاه هوادار با بودجه ۴۰ میلیاردی را مثال می‌زند و فکر می‌کند تیمی همچون استقلال با میلیون‌ها طرفدار را هم می‌شود همان‌طور اداره کرد. او با مربی خارجی مخالف است، بازیکن خارجی را گران می‌داند، جباری را بهترین مربی ۵۰ سال اخیر خطاب می‌کند و در عین حال، هیچ سابقه موفقی در پیاده‌سازی این دیدگاه‌ها ندارد. حضور چنین افرادی در رأس یک باشگاه مردمی، ممکن است باعث خلل در پیشرفت و اجرای برنامه‌هایی باشد که می‌تواند تیم را در مسیر بهتری قرار دهد. درحالی‌که هواداران استقلال به امید پایان فصل و ساختن تیمی بهتر هستند، از درون باشگاه صداهایی برخلاف این امیدواری شنیده می‌شود. شکاف اساسی در هیئت‌مدیره و تصمیمات لحظه‌ای، مسیر استقلال را به سمت آینده‌ای مبهم‌تر سوق داده است. استقلال به‌جای بیانیه‌های شبانه، به تصمیم‌های شفاف و مدیران متخصص نیاز دارد.
